Een druk leven

“Ik ben in februari verhuisd naar een nieuwe woning in een heerlijk rustige buurt. Geen schreeuwende kinderen en ander gedoe, maar pure rust. Ik zag een foto van de hoekwoning en was er al snel uit: hier zag ik mezelf wel wonen. Toen ik hoorde dat er vooral veel oudere mensen wonen en er van geluidsoverlast geen sprake is, was ik verkocht. Ik leid een druk leven met mijn fulltimebaan en wekelijkse werkborrels en ik ben blij als ik in het weekend even kan ontspannen. Lekker de hele dag in mijn pyjama rondlopen en series kijken. Heerlijk. Dat ging allemaal prima, tot ik Marjan ontmoette.

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik durf niemand te zeggen dat ik eigenlijk stotter’

Spontaan gesprek

Ik kwam net terug van een rondje hardlopen en zag een wat oudere vrouw uit het huis tegenover het mijne lopen. Ik had haar niet eerder gezien, dus het leek me gepast om mezelf voor te stellen. We raakten aan de praat en toen we er na een half uur nog steeds stonden, nodigde ze me uit voor een kop koffie bij haar thuis. Ik vond het prima. Zo leerde ik mijn buren tenminste ook wat beter kennen. Ze kwam heel gezellig en gastvrij over en vroeg me geïnteresseerd naar mijn werk. Zij bleek zelf als vrijwilligster in de bibliotheek te werken; ze vertelde er met passie over. Met een glimlach verliet ik even later haar huis. Ik kan dat soort spontane gesprekken wel waarderen.

Regelmatig op de stoep

Een paar dagen later stond ik in de keuken toen er werd aangebeld. Door het raam zag ik Marjan staan. Het leek haar gezellig om weer eens bij te kletsen. Ik was verbaasd, omdat we elkaar pas nog hadden gesproken en zo goed kende ik haar nou ook weer niet. Ik liet haar binnen, omdat ik haar als nieuwe buur niet meteen durfde te weigeren. Na een uur vertrok ze. Sindsdien staat ze regelmatig op de stoep. De ene keer voor een gesprek, andere keren voor een spelletje of een strandwandeling. Ik heb het idee dat ze zich eenzaam voelt en heb erg met haar te doen, maar zo werkt dit niet. Ik moet er op mijn vrije dag constant rekening mee houden.

Advies

Ik heb werkelijk waar geen idee wat ik hiermee aan moet. Ik ben bang dat het gesprek met haar aangaan de enige optie is. Alleen zou ik niet weten hoe ik dit moet vertellen zonder haar te kwetsen. Ik vind het gezellig als ze op z’n tijd even langskomt, zolang het maar niet structureel gebeurt. Het is dus niets persoonlijks, maar ik ben nogal gesteld op mijn privacy en heb wel meer dingen te doen. Wat adviseren jullie mij?”

Oproep

Zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@lindanieuws.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDA.-lezers.