“Op zo’n begraafplaats gebeuren de gekste dingen. Je wordt constant aangesproken, terwijl je de bloemen van het graf opruimt en diep in je eigen verdriet zit”, vertelt Kleinsma. “De meeste mensen beginnen onmiddellijk over zichzelf. Ik luisterde dan maar, moest er soms ook wel om lachen. En ik heb veel dingen opgeschreven. Het leverde toch hele gekke situaties op.”

Simone Kleinsma: ‘Mijn leven was ingestort’

Kleinsma gaat ook over dit soort momenten praten in de nieuwe solovoorstelling waar zij na de zomer mee gaat toeren. De rode draad in de theatervoorstelling wordt gevormd door hoop en troost. “Ik kan na vier jaar weer op een bepaalde manier gelukkig zijn”, legt ze uit.

“Je ontdekt gaandeweg toch dat je sterker bent dan je dacht. Mijn leven was ingestort, zo voelde het ook. Maar je bouwt weer een leven op, ook zonder je dierbare. Je durft soms weer de slappe lach te krijgen. In het begin mocht ik dat van mijzelf niet.”

Lees ook
Simone Kleinsma over het verlies van Guus: ‘Mijn geheugen was een dweil, emoties namen het over’

‘Het leven gaat wel dóór’

De solovoorstelling moet bovenal niet te zwaar worden. “Er zitten echt wel momentjes in dat de zakdoeken uit de tas gehaald moeten worden. Er zal bij het publiek vast herkenbaarheid zijn, want ik ben niet de enige die dit is overkomen. Maar het leven gaat wel dóór. Er is ook een leven ná zo’n vreselijk moment. Ook dat hoort bij deze fase in mijn leven.”