Lammetjes in de wei, zon op je huid, bloeiende krokussen: de lente is begonnen. Word jij daar nou niet blij van? Dan kun je nu terecht op de online ‘zwelgplek’ van de VPRO. We spraken de bedenker.
De omroep omarmt, met dank aan Eefje, op deze plek juist het ongeluk.
Lees ook
Hoe je volgens ‘De Correspondent’ thuis in een ‘flow’ komt – en je daardoor gelukkiger voelt
Een jaar gelden voelde regisseur Eefje Suijkerbuijk zich een paar maanden achter elkaar zwaarmoedig en somber. “Ik ging me ook nog eens heel kut voelen, juist omdat ik me ongelukkig voelde.” Ze kwam in een vicieuze cirkel terecht, tot ze psycholoog Dirk de Wachter op tv hoorde spreken. “Hij hield een pleidooi waarin hij vertelde dat we in deze tijd moeten leren om ongelukkig te zijn.”
“Want we leven in een tijd waarin we ons ‘ongeluksgevoel’ niet willen ervaren”, gaat Eefje verder.” Zodra we ons zwaarmoedig, boos of ongelukkig voelen, willen we dat niet tonen. We willen die gevoelens het liefst uitbannen. Kijk bijvoorbeeld naar wat er op sociale media wordt gedeeld. Daar lijkt het alsof er nooit een vuiltje aan de lucht is.”
“Ik wilde mijn negatieve gevoelens toelaten, maar niet in m’n eentje de hele dag met de gordijnen dicht en een laptop op schoot zitten.” Ze besloot daarom een plek te creëren om een collectief ongeluksgevoel te faciliteren. Want “het is oké om je ongelukkig te voelen”.
Eefje verzamelde daarom schrijvers, filmmakers, illustratoren en andere creatievelingen voor haar platform VPRO Zwelgplek, dat vanaf vandaag online staat. “Ik heb gezocht naar makers die affiniteit hebben met ongemakken en de zwaardere dingen van het leven. Maar wel met de juiste balans van humor en zwaardere zaken. Het hoeft namelijk niet alleen verschrikkelijk te zijn. Juist de banaliteit van sommige situaties heeft iets grappigs.” Je vindt er onder meer creaties van schrijver Herman Brusselmans en de dames van Toren C.
Onder kopjes als ‘ik haat alles’ of ‘ik kan niks’ worden herkenbare gifjes, ongemakkelijke situaties en diepgaande documentaires gedeeld. Eefje hoopt dat de zwelgplek de verplichting om gelukkig te zijn even ontneemt. “Het is namelijk zoiets raars dat we altijd gelukkig moeten zijn, dat kan helemaal niet.”
