De zesdelige serie Zorgen volgt zeven jonge mbo-verpleegkundestudenten een jaar lang op school, tijdens stage en thuis. In de derde aflevering vertelt Reza openhartig dat ze het liefst in de psychiatrie zou gaan werken.
Een plek die ze vanuit haar verleden maar al te goed kent.
Triggerwarning: dit artikel gaat over zelfdoding.
“De psychiatrie trekt me dus het meest, omdat ik zelf ooit in therapie heb gezeten”, vertelt Reza openhartig. “Ik blowde, rookte en ik was altijd op straat met mensen die veel ouder waren dan ik. Er zaten ook mensen van negentien tussen terwijl ik net veertien was. Ik zei dat ik bij een vriendin sliep en dan was ik eigenlijk bij andere mensen. Of ik was buiten en zei dat ik eigenlijk sliep bij iemand. En dan zat ik de hele nacht buiten.”
Volgens de student had ze “geen idee” wie ze was. “Dus ik ging eigenlijk gewoon met de groep mee”, zo legt ze uit. “En als je dan toevallig zo’n rebels groepje tegenkomt dat ook overal loopt te blowen en te roken, dan ga je daar ook in mee. Want anders hoorde ik er niet bij natuurlijk.”
Op een gegeven moment belandt ze in een psychiatrische instelling waarin ze dagelijks therapie krijgt om haar emoties onder controle te krijgen. “En na acht maanden zeiden ze van: je weet nu hoe je je emoties onder controle kan krijgen. Dat is er vooral uitgekomen. En ja, dat ik me nu gewoon goed in mijn vel voel en dat ik makkelijk kan praten over van alles en nog wat. Twee jaar geleden had ik dit niet kunnen zeggen, dat stond ik echt stijf en kon ik niks zeggen, zeg maar. Dus dat heeft me veel geholpen, daar zo.”
Marleen weet sinds kort dat ze borderline heeft: 'Ik vind mezelf drie keer niks'
Momenteel loopt Reza stage in een psychiatrische instelling, waar ze afscheid neemt van een vrouw met borderline. “Heel erg bedankt voor de goede zorgen”, zegt ze. “Ik zal jullie echt rete missen hier joh.” Ze voegt daaraan toe dat ze een zware nacht heeft gehad. Als Reza’s begeleider doorvraagt waarom haar nacht zo zwaar was, zegt ze: “Nou ja, ik heb borderline hè… Als je het me eerlijk zou vragen, zou ik denken van… Ik snijd mijn polsen door.”
En die opmerking raakt Reza. Ze loopt huilend naar de deur, met de cliënte achter haar aan. “Och meisje, kom, alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft”, zegt zij, “sorry kind. Ach meisje, ik ga dat niet doen, hè?”
“Nee kijk weet je, ik heb dat ook gedaan”, snikt Reza in de armen van de mevrouw. “Maar jij bent er nog hè?”, brengt zij in. “Jij bent er nog. Ach kind kom, ga zitten, ga zitten alsjeblieft. O god, wat zeg ik toch? Och, meid, meid, meid.” Reza weet op dat moment nog een “nee joh, maakt niet uit” uit te brengen. “Je ziet het aan mij hè?”, aldus de vrouw. “Je kunt jezelf genezen kind. Je bent er nog.”
Mbo-student Kenny wast voor het eerst een vrouw in 'Zorgen': 'Je gaat eraan wennen, geloof me'
Reza’s begeleider neemt haar even apart om te vragen wat er precies gebeurde. “Was een trigger voor je, dit?”, vraagt hij. Daar kan Reza bevestigend op antwoorden. “Meer omdat ik er zelf ook heb gezeten en zelf een soort instelling ben ingegaan omdat ik een zelfmoordpoging heb gedaan. Als ik het dan hoor, dan ja… Ik snap zeg maar precies wat zij voelt en dat verandering haar heel veel stress geeft. Dan, ja… Ik snap zeg maar hoe ze zich voelt.
Benieuwd geworden naar deze aflevering van ‘Zorgen’? Je kijkt ‘m via deze link terug.
Worstel je met suïcidale gedachten? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl.
