Het is een schok als er kanker wordt geconstateerd bij Annemarie, de “zelfgekozen zus” van Marijn Frank. De regisseur maakte een documentaire over Annemarie’s ziektebed en de impact van haar overlijden.
In de 2DOC-documentaire Overgave vertelt Marijn het aangrijpende verhaal en laat ze zien hoe ze zelf de draad probeert op te pakken na haar dood.
Marijn en Annemarie leren elkaar kennen op de middelbare school. “In alle belangrijke levensfasen waren we samen”, vertelt Marijn aan LINDA.nl. “We vierden samen feest, gingen studeren en toen Annemarie zwanger was, wilde ik dat ook. We kenden elkaars geheimen en zij was mijn back-up-plan. Als onze relaties zouden stuklopen, zouden we samen verder gaan.”
Dan slaat het noodlot toe. “Ze had een bobbeltje in haar nek. De huisarts stuurde haar in eerste instantie weg. Uiteindelijk zei een fysiotherapeut dat hij het niet vertrouwde. Toen is ze zelf naar het ziekenhuis gegaan, daar bleek het een tumor te zijn. In eerste instantie leek het goed te behandelen en dachten we dat het wel goed zou komen. Maar na elke behandeling was het foute boel.”
Lees ookEva Jinek houdt het niet droog bij documentaire van Marijn Frank: 'Je huilt wel knap'
Als blijkt dat ze is uitbehandeld, vraagt Annemarie Marijn of ze interviews wil opnemen voor haar dochtertje Anna. “Zodat zij alle vragen die Anna mogelijk in haar leven krijgt, toch kon beantwoorden. Dat was heftig en zwaar. Vaak zagen we er allebei tegenop, het zijn niet de onderwerpen die je snel tijdens een kopje koffie bespreekt. Maar we hadden een duidelijke missie: de video’s opnemen voor haar dochter. Het was ook heel mooi: ik kreeg bijvoorbeeld van alles te horen over haar jeugd. Ik kende de verhalen, maar het was mooi om te horen hoe ze het had beleefd.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Haar ziektebed duurt negen maanden. Als ze overlijdt, erft Marijn haar hardloopkleren. “Annemarie was een fanatieke renner. Ze had de halve marathon van Egmond gerend, maar ik stond niet bij de finish en had eigenlijk geen idee wat ze had gedaan al die jaren. Vlak voordat ze overleed ben ik een keer gaan hardlopen. Ik vond het verschrikkelijk, maar het was wel leuk dat ik eindelijk kon meepraten.”
Het is een verrassing dat ze de kleren krijgt. “Ik wist wel dat ik haar horloge zou krijgen, maar dit wist ik niet. Het was heel fijn. De kleren roken nog een beetje naar haar. Ik dacht niet meteen dat ik zou gaan hardlopen, maar dat kwam op den duur wel.” Het verlies drukt zwaar op Marijn en ze besluit de marathon van Berlijn te gaan rennen, in de hoop zich minder somber te gaan voelen.
Ze pakt het serieus aan en neemt coach Hesdy in de hand: “Het was veel zwaarder dan ik voor mogelijk had gehouden. Drie keer per week had ik hardlooptraining, twee keer in de week krachttraining. De afstanden werden steeds langer. Een pittig traject. Ik stopte met drinken, deed niks sociaals. Het enige wat ik deed was trainen en werken.”
Marijn traint tot ze 32 kilometer kan rennen en dan is het tijd voor de marathon. “Ik vond het spannend. Maar na al die trainingen in de kou en regen in mijn eentje, was dit een fantastische ervaring. Het was warm en ik bevond me in een haag van mensen. De hele stad vibreerde. Ik liep zo lekker.” Toch is ze blij dat het achter de rug is. “Niemand neemt me deze ervaring meer af, maar nu kan ik weer genieten van een avondje drinken met vrienden en leuke dingen doen met mijn kinderen. Mijn levenskwaliteit is toegenomen.” Maar het hardlopen blijft erin. “Ik loop zo’n drie keer per week.”
Het gaat inmiddels weer beter: “Stukken beter dan tijdens het maken van de film.” Welke rol het verlies van Annemarie speelt? “Ik mis haar en denk nog steeds heel veel aan haar, maar het is niet meer zo beladen. Als ik nu aan Annemarie denk of met haar dochtertje over haar praat is dat fijn.”
Overgave is gemaakt door Docmakers. De documentaire is maandagavond om 20.25 te zien op NPO 2.
Lees ookDe man van rouwcoach Chantal Frederiks stapte uit het leven: 'Of ik er al eens overheen was'
