In '2Doc: Look what you made me do' vertelt Rachel hoe ze haar man doodde: 'Ik draaide de demper erop'

Media | Fragment Gemist

27-07-2023 | Sabine van Leeuwen

Per jaar worden 30.000 vrouwen vermoord door hun man. In de indrukwekkende 2Doc: Look what you made me do zien we drie vrouwen die het heft in eigen hand nemen, uit angst de volgende te zijn.

Rachel zag het doden van haar man als enige uitweg uit haar gewelddadige relatie. “Ik dacht dat hij elk moment op kon staan, want ik heb niet gekeken of hij wel écht dood was.”

Haat

Rachel vertelt dat ze die ‘vechter’ alleen liet zien als ze alleen was met haar man. Als haar kinderen erbij waren, gaf ze zich over. “Omdat ik bang was dat ze nog ergere dingen zouden meemaken”, licht ze toe. “Hoe kun je als vader je kind van het balkon willen gooien, terwijl het nog maar een baby is?”, vraagt ze zich hardop af.

Rachel legt uit hoe haar haat en wanhoop groeiden. De dag voor zijn dood was een hele erge. Het werd haar te veel. “Het is alsof je als een vlieg in een web zit waar je niet meer uitkomt.” Ze vertelt hoe het houden van langzaamaan veranderde in wantrouwen en hoe wantrouwen groeide tot haat. “Dat hield me ’s nachts wakker. Op een gegeven moment dacht ik: zit ik hierop te wachten? Dat ik weer in elkaar word getrapt als jij om zes uur wakker wordt en ik niet onderweg ben naar de coffeeshop.”

Wapen

“Ik heb momenten gehad dat ik dacht: hoe kom ik van jou af?”, biecht Rachel op. Ze vertelt dat ze die bewuste nacht een wapen heeft gepakt dat in huis lag en de demper erop draaide. “Ik ben ernaartoe gelopen en ik heb een kussen voor mijn ogen gehouden om niks te zien. Toen heb ik de trekker overgehaald.”

“Ik heb steeds het idee gehad dat hij elk moment op kon staan om het wapen af te pakken en tegen me te gebruiken.” Ze vertelt dat ze niet heeft gekeken of hij wel echt dood was. “Daarna ben ik overgegaan op de automatische piloot: spullen pakken, kinderen meenemen, weggaan en niet meer omkijken.”

Je zult je afvragen hoe Rachel terugkijkt op haar daad. “Ik droom er niet over, ik zit er niet mee. Toentertijd wist ik dat dat het enige was wat ik kon doen. Alles wat ik verder had kunnen doen, heb ik gedaan.”

De hele documentaire kun je hier terugkijken.