Marina Broeva

Als klein meisje vlucht Marina met haar ouders en zus vanuit Georgië naar Nederland. In het asielzoekerscentrum, waar het gezin uiteindelijk vijf jaar verblijft, wordt Alexander geboren. Na een moeilijke start lacht de toekomst hen toe. Marina blinkt uit op school, haar broertje belandt in de topsport als kunstschaatser. Maar Alexander kiest ervoor te stoppen met schaatsen en economie te gaan studeren. En dat valt hem zwaar.

“Hij ging van een superstrak topsportregime naar een studie doen die niet bij hem paste”, legt Marina uit. “Hij voelde de druk om een studie te kiezen die ‘goed voor zijn toekomst’ zou zijn. En die moest hij voltooien. Hierdoor kon mijn broertje niet meer volledig zichzelf zijn en verloor hij de connectie met zichzelf. Alexander was veel met muziek bezig. Hij heeft als dj zelfs op het Magneet Festival gestaan. Dáár werd hij gelukkig van.”

Lees ook
Tiener (14) pleegde zelfmoord op AZC-terrein: ‘Er knapte iets bij hem’

Einde van leven

Toch stopt Alexander na anderhalf jaar met studeren, waarna het steeds slechter en slechter gaat. Hij krijgt psychoses en belandt in een ggz-instelling. “Ik zocht hem elke dag op. Het was heel pijnlijk hem iedere keer zo te zien. Het ging echt niet goed. Ook niet met de jongeren daar om hem heen. Ik vond dat zo shockerend. Er was zoveel leed.”

Ondanks twee langdurige opnames, heeft Alexander volgens Marina nooit de juiste behandeling gekregen. “Alleen maar medicatie waar hij een hekel aan had”, zo legt zijn  zus uit. “‘Als ik niet kan voelen, wil ik niet leven’, zei hij.” En zo geschiedde: in 2018 stapt Alexander uit het leven.

Slecht nieuws

“Ik weet nog dat ik toen op het strand van Zuid-Frankrijk liep. Ik was daar met mijn moeder. Mijn broertje had gezegd dat we samen moesten gaan. Hij wilde niet mee, ik moest maar even tijd voor mezelf nemen. Ik was aan de telefoon met mijn vriend toen ik ineens een wisselgesprek met de Politie Amsterdam kreeg. Ze vroegen om mijn adres, dus ik dacht in eerste instantie dat het om een inbraak ging. Maar ze hadden nieuws over Alexander.”

“Ik ben toen letterlijk in elkaar gezakt op het strand”, gaat Marina verder. “Het was alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Er kwamen mensen naar me toe die vroegen: ‘Are you okay?’ Ik kon alleen maar hysterisch huilen. En toen moest ik het mijn moeder nog vertellen.”

Schuldgevoel

Ze gaat door een diep dal, waarin verdriet, vragen en schuldgevoel zich constant afwisselen. “Ik dacht steeds: had ik niet…? Had de ggz niet…? Zelfdestructieve gedachten die mijn leven ondraaglijk maakten. Toch heb ik in die tijd een enorme spirituele groei doorgemaakt, waardoor ik het uiteindelijk kon accepteren. Ik kan niet alles controleren en moest juist gaan leven. Even mijn verstand laten en mijn hart volgen.”

“Daarom heb ik Stichting Braive opgericht”, legt Marina uit. “Doordat ik mijn broertje zo vaak in de kliniek bezocht, werd ik daar een beetje de zus van iedereen. Ik heb diepe gesprekken gevoerd met de andere jongeren daar. Ik vroeg ze: had deze opname voorkomen kunnen worden? Ik kwam erachter dat bijna niemand leert te praten over mentale problemen. Terwijl dat juist zo belangrijk is.”

Lees ook
Annemieke start stichting in naam van overleden dochter: ‘Te groot om te bevatten’

Stichting Braive

Braive – dat staat voor een combinatie van brains (hersenen) en brave (dapper) – organiseert onder meer educatieve programma’s op scholen en daarbuiten. “Ik hoop jongeren te inspireren door ze bijvoorbeeld meer te leren over mentale gezondheid, zelfliefde, gezonde stress en hoe je anderen kunt helpen.”

“Het ultieme doel is om ervoor te zorgen dat jongeren uiteindelijk met meer zelfvertrouwen in het leven staan en zichzelf durven zijn”, besluit Marina. “Het plan was om dit samen met mijn broertje te doen. Dat hij kon laten zien hoe goed je uit de mentale problemen kunt komen. Dat is helaas niet gelukt. Maar ik hoop dat hij alsnog trots op me is. Ik voel dat ik nog steeds in verbinding sta met zijn ziel en hij mij helpt. We doen dit samen.”

Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar.