We schreven gisteren over de Amerikaanse journalist Ann Patchett, die besloot een jaar lang niet te shoppen en dat iedereen van harte kan aanbevelen.
Daar sluit Inge Bruijn (48) uit Veldhoven zich bij aan. Sinds ze anderhalf jaar geleden vanuit Bonaire terug naar Nederland verhuisde, koopt ze nauwelijks nog iets. En dat bevalt haar maar al te goed.
Lees ook
Stoppen met shoppen: deze journalist deed het (een jaar lang)
Vier jaar lang woonde Inge op het Caribische eiland, waar ze volgens haar amper mode kennen. Niet alleen omdat er geen seizoenen zijn, legt ze uit, maar ook omdat de aanvoer van nieuwe producten naar een eiland lastiger is. “Lang niet alles is voorradig”, vertelt Inge, “en de winkels wáár je iets kunt kopen, zijn vreselijk duur.” Resultaat: vier jaar lang kocht ze nauwelijks nieuwe spullen.
“En dat was eigenlijk prima”, zegt ze. “Je went er gewoon aan. Als vrienden uit Nederland op bezoek kwamen namen ze gewoon wat kleding voor me mee.” Inge was zo aan haar nieuwe levensstijl gewend, dat ze die in Nederland voortzette. Bij aankomst schafte ze nog wat winterkleding aan, maar dat was het. “Echt waar, spullen kopen is helemaal niet nodig. Vroeger had ik wel vier potten mayonaise in de koelkast staan, en duizend soorten thee. Kledingwinkels hebben iedere week wel een nieuwe kleur spijkerbroek. Dat hoeft van mij allemaal niet.”
Hoe onvoorstelbaar het nu ook klinkt: vóór Bonaire kocht ze zich nog helemaal suf. “Ik had hele verlanglijstjes. Wilde altijd bijpassende schoenen bij een bepaalde jurk. Of een bepaalde shampoo voor krullend haar. Aan het eind van het jaar moest je dan weer je vuilniszakken vullen om alles naar het Leger des Heils te brengen. Nu brengen mijn vriendinnen de vuilniszak naar míj. Ik vind de afdankertjes prima.”
Inge op Bonaire:
Ook geld uitgeven aan de kapper vindt ze nu onzin. “Ik had een afspraak gepland over drie maanden, maar ook dat vind ik nu niet meer nodig. Ik heb ‘m geannuleerd.” Waar ze dan nog wél geld aan uitgeeft? “De sportschool en doe-dingen. De kookschool voor mijn jongste zoon bijvoorbeeld, een dagje sauna of een fotografie-cursus voor mijn moeder. Uit iets beleven haal ik meer voldoening dan uit het verzamelen van materialistische dingen.”
Nu ze al zo’n anderhalf jaar lang nauwelijks iets heeft aanschaft, merkt ze dat ze simpelweg de behoefte niet meer heeft. “Ik hoef geen airfryer, een andere mix pannenkoeken of een bepaald biologisch product. Omdat ik het een tijd lang moest ontberen, heb ik er ook geen behoefte meer aan. Bovendien heb ik nu niet meer het onrustige gevoel om altijd maar meer te willen. En dat raad ik iedereen aan.”
Maar zijn de verleidingen altijd te weerstaan, vragen we ons af. “Ja, hoor. Ik koop weleens wat, maar alleen als ik het écht nodig heb. Nu sta ik vaak in de winkel en denk ik: ‘Leuk, een jasje met bloemetjes’. Maar na het een paar seconden in mijn hand te hebben gehad, besef ik dat ik het niet nodig heb.” Wat het laatste is dat ze heeft gekocht? “Een sweater. Vijf euro bij de C&A, geloof ik. Het was een hele afweging: prijs en hoofdzakelijkheid. Maar ik kocht ‘m, want hij is lekker warm.”
Lees ook
Hoe overleef ik mijn winkelende vrouw? Deze mannen vermaken zichzelf (niet)
