Hij verhuisde op negenjarige leeftijd met zijn ouders naar Israël, om daar zeven jaar lang op ‘de wederkomst’ van Jezus te wachten.

Einde der tijden

‘De wederkomst’ van Jezus wordt in het Christendom vaak aan het ‘einde der tijden’ gekoppeld. Áls die wederkomst plaatsvindt, is het op de Olijfberg, een bergrug ten oosten van Jeruzalem. Voor de ouders van Sam is er in 1979 aanleiding om plotsklaps naar Israël te verhuizen, omdat ze geloven dat het einde van de wereld er nu echt aan zit te komen.

Verhuizen

Dat had onder meer te maken met spanningen tussen Rusland en Afghanistan, vertelt Sam aan de telefoon. “Mijn ouders geloofden dat de Derde Wereldoorlog eraan zou komen. Ze nemen Gods woord heel serieus, dus dachten: we moeten in deze tijd zo dicht mogelijk bij de Olijfberg zijn, want dan zijn wij de eersten die met Jezus naar de hemel ‘mogen’. Zodoende verhuisde ik met mijn broer en zusje naar Israël.”

Naam veranderen

De kinderen moesten, eenmaal daar aangekomen, ook hun naam veranderen. “Ik had negen jaar Ingmar geheten, maar was opeens Samgar. Als je negen jaar oud bent, ga je gewoon mee in dat soort dingen. Je gelooft de volwassenen heilig. Ik zag toen nog niet in dat mijn ouders – die allebei moeilijke dingen in hun jeugd hebben meegemaakt – een letterlijke toevlucht in Jezus en God zochten, waarbij ze de realiteit misschien niet meer helemaal helder zagen.”

‘Leven ging door’

Fascinerend genoeg ging het leven gewoon door, vertelt Sam. “We gingen naar school en mijn ouders werkten als verpleegkundigen. Eens in de maand hadden we een bijeenkomst met Nederlandse christenen. Binnen een half jaar was ik een halve Israëliër. Mijn broer had het zwaarder. Zijn schoolgenoten wilden op zijn eerste dag van de middelbare school even ‘kijken’ of hij wel besneden was. Ondertussen vonden we onszelf wel een stuk minder ‘puur’ dan een ander gezin, dat letterlijk in een oude legertent onder de Olijfberg leefde.”

Geïndoctrineerd

Hij was dan ook erg bewust van het gedachtegoed van zijn ouders. “Ik ben geïndoctrineerd wat dat betreft. Ik was negen, dus je weet niet beter. Mijn ouders geloofden ook in de duivel, waardoor ik jarenlang niet heb kunnen slapen. In Israël dachten ze ook dat ik een ‘geest der dood’ in me had, omdat ik doodshoofden begon te tekenen. Terwijl ik dat gewoon van een vriendje had geleerd.”

Heimwee

Daarom begrijpt Sam de gebeurtenis van vandaag wel, vertelt hij. “Wie de Bijbel té letterlijk neemt, gaat zichzelf afzonderen. In onze cultuur is dat een uitzondering, maar er bestaan nog talloze sektes die precies hetzelfde zijn.” Na zeven jaar verhuisde Sam terug naar Nederland. “Want ja, Jezus kwam maar niet. Terwijl de heimwee groeide. Dat gevoel won het uiteindelijk van de hysterie.”

Lees ook
Politie treft vader met zes kinderen aan in afgesloten kelder in Drenthe

Bewonderenswaardig

Sam is zelf niet meer gelovig. “Rond mijn 23ste had ik een soort anti-openbaring. Het heeft dus heel lang geduurd voor ik ‘van God los’ was. ‘Wat heb jíj voor idiote denkbeelden’, zeiden mijn vrienden op de middelbare school. Mijn ouders en mijn broer zijn nog steeds gelovig. Het Israël-verhaal geeft hen een bijzondere status in hun gemeenschap: zij zaten ooit heel dicht bij de Olijfberg, en dat is bewonderenswaardig.”