Aafke Romeijn (32) is schrijver, muzikant, vlogger, fervent twitteraar én de wekelijkse columnist van LINDA.nl. Dit is haar zesde column.
Deze keer schrijft ze over vrouwenvoetbal in een mannenwereld.
Al dat gemopper
Er zijn weinig sporten waarin het zó lang geduurd heeft voordat vrouwen mochten meedoen als in de voetbalsport. Misschien wel omdat mannenvoetbal zo groot is, dat het moeilijk is om eraan te tippen. Het duurde een eeuwigheid voordat belangrijke wedstrijden überhaupt werden uitgezonden, en het kostte een Europees Kampioenschap voordat het grote publiek er de lol van begon in te zien. En dan nóg hoorde je aanvankelijk vaak gemopper van kijkers (M/V). “Het ziet er niet uit, ze zijn zo traag!” was een veelgehoorde klacht. Gek: wanneer Dafne Schippers een Olympische medaille haalt, hoor je niemand klagen dat ze langzamer is dan Usain Bolt.
Iedereen kijkt
Het WK dat nu gespeeld wordt, is tot dusver ontzettend goed bekeken: naar Nederland-Canada keken 2,7 miljoen Nederlanders. “Ga je straks voetbal kijken?” vroeg mijn buurman toen ik hem tegenkwam in de lift. Hij stelde de vraag met een vanzelfsprekendheid die ik tot nu toe alleen ken van de anticipatie op Champions League-wedstrijden, wanneer een Nederlandse ploeg de winterstop heeft overleefd. Mijn hart maakte een sprongetje van blijdschap.
Een compliment van Johan
Een bijkomend voordeel van het succes van de Leeuwinnen is dat vrouwen opeens hier en daar mogen meepraten over voetbal. Ik ben elke keer weer vervuld van trots wanneer ik mijn nichtje Fresia Cousiño Arias ergens aan een talkshowtafel een wedstrijd zie duiden. Zelfs Johan Derksen neemt haar inmiddels serieus (ze is volgens hem een “schatje met verstand van voetbal”, een prachtig aanmatigend compliment).
Mannen moeten wennen
Toch blijft het voor mannen wennen, zo blijkt nog vaak. Vandaag zag ik na de wedstrijd Spanje-Verenigde Staten voetballer Tessel Middag aanschuiven bij Tom Egbers om een prima analyse van de wedstrijd te geven. Egbers stelde haar voorzichtige vragen, een beetje zoals Matthijs van Nieuwkerk altijd spontaan verandert in je nieuwsgierige tante, wanneer iemand van jonger dan twintig aan zijn DWDD-tafel zit (“Oh wat LEUK! En WAT heb je voor je verjaardag gekregen?”).
Dus toch niet alleen in de woonkamer
Tessel Middag gaf onverstoord haar commentaar, en terwijl ze sprak zag ik op het gezicht van Tom Egbers groeiende verbazing over haar nuchtere ervaringsdeskundigheid. Aan het eind van het programma, nadat Egbers de kijkers een fijne avond had gewenst, hoorde je hem nog nét op enthousiaste-tante-toon tegen Middag “Wat deed je dat goed!” zeggen. Dat is natuurlijk aardig, maar zijn verbazing verraadt dat mannen nog steeds niet doorhebben dat wij, vrouwen, al heel lang over voetbal praten. Alleen mochten we dat tot voor kort niet op tv doen. Maar alleen daar waar vrouwen volgens sommigen thuishoren: in de woonkamer.