De daders dwingen de minderjarigen tot uiteenlopende strafbare feiten, zoals drugsdelicten, diefstal en ronselen voor prostitutie. Vaak gaat het om kwetsbare kinderen en jongeren die niet zelf om hulp kunnen of durven vragen. Ze denken soms geen slachtoffer te zijn, of zijn bang voor de dader of om zelf vervolgd te worden.

Volgens het CKM kunnen de minderjarigen daardoor lang in een uitbuitingssituatie blijven zitten. Als ze in beeld komen, is dit vaker als dader dan als slachtoffer.

Kwetsbaar

Om de jonge slachtoffers te ronselen voor strafbare feiten zoeken daders bewust bij basisscholen, praktijkscholen of zelfs zorginstellingen. Vaak worden de minderjarigen met “subtiele vormen van dwang” tot criminaliteit aangezet.

Zo maken daders misbruik van de kwetsbare positie van het kind, een mogelijke licht verstandelijke beperking, minderjarigheid, of schulden- of verslavingsproblematiek.

Rapport

Zo’n 1600 eerstelijnsprofessionals zoals jongerenwerkers, wijkagenten en leerplichtambtenaren deden mee aan het onderzoek. Zeker de helft van hen gaf aan in de afgelopen twee jaar in contact te zijn geweest met vermoedelijke slachtoffers. Daarnaast zei 20 procent iemand te kennen die slachtoffer was van zowel criminele als seksuele uitbuiting.

“Bij de aanpak daarvan, en het voorkomen van jonge aanwas, moeten we gaan inzien dat niet iedereen die criminele feiten pleegt dat vrijwillig doet”, zegt Ceuleers. “Dat besef ontbreekt in de Nederlandse aanpak.” CKM stelde het rapport op in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Het bevat verschillende aanbevelingen aan minister Dilan Yeşilgöz-Zegerius.

Lees ookJeugdcriminaliteit in tijden van corona: 'Jongeren zijn vatbaarder voor risicogedrag'