Voor sommige meiden is het een droom om grote borsten te hebben, voor Tess* (26) was dit juist haar grootste onzekerheid. Al op haar zestiende krijgt ze veel ongepaste opmerkingen.
Mede daardoor besluit ze op haar achttiende een borstverkleining te laten doen.
Tess is veertien als ze merkt dat haar borsten sneller groeien dan de meiden om haar heen. “Ik moest om de twee maanden naar de lingeriewinkel om een nieuwe bh te kopen. Op het begin vond ik dat allemaal leuk, maar rond mijn zestiende waren er alleen nog maar ‘oma’ bh’s om uit te kiezen – je snapt vast wat voor bh’s ik bedoel. De bh’s die je als jonge meid wil dragen, waren niet beschikbaar in mijn cupmaat.
Ook kreeg ik opmerkingen als “Welke cup heb jij nú al?” en “Ze zien er wel heel groot uit” van jongens uit mijn klas. Hierdoor ging ik het liefst alleen nog maar grote T-shirts dragen, dan vielen ze minder op. Ik voelde me onzeker, omdat mijn borsten uit verhouding waren met m’n lichaam. Ook was de ene borst een cup groter dan de andere. Kleding passen was daardoor altijd een drama. Vooral de hippe topjes die iedereen toen droeg, want die paste ik nooit.
Tess werkt destijds veel in de horeca. “Ook daar kreeg ik te maken met veel vrouwonvriendelijke opmerkingen. ‘Ze hebben je niet om je ogen aangenomen, hè?’ zei de een, terwijl de ander ‘Jij haalt zeker de meeste fooi van het bedrijf binnen’ riep.”
Een specifiek moment is Tess het meest bijgebleven. “Ik moest tijdens werk een keer glas oprapen van de grond. Toen ik klaar was, kwam er een man naar me toe die zei: ‘Ik kon de hele tijd alleen maar naar je tieten staren’. Daar schrok ik van. Ik voelde me onveilig en onprettig in m’n eigen lichaam.”
Ashley (28) kreeg ontsteking na borstverkleining: 'Mijn shirt was elk uur doorweekt van wondvocht'
Tess heeft het regelmatig met haar moeder over haar borsten en hoe onzeker ze zich daarover voelt. Haar moeder begrijpt dat, omdat ze vroeger dezelfde onzekerheid had. “Daardoor waren de gesprekken fijn. Mijn moeder steunde me in alles, maar was ook eerlijk en snapte dat ik onzeker was – dat had ik nodig.
Op een gegeven moment ging ik namelijk twijfelen over m’n onzekerheid. Ik dacht: ‘Iedereen is wel eens onzeker, misschien stel ik me wel aan’. Op zulke momenten was het fijn dat m’n moeder mijn onzekerheid serieus nam, daardoor wist ik dat ik niet gek was.”
Als Tess net achttien is, vraagt haar moeder of ze wel eens heeft nagedacht over een borstverkleining. “Ik vond dat eigenlijk wel een heel goed idee – en informeren kan altijd. Zonder er lang over na te denken plande ik een intake in.
De dag van de intake vond ik best spannend. Ik had het gevoel dat ik me aanstelde. Wat als de arts dacht dat ik helemaal geen verkleining nodig zou hebben? Bovendien moet je last hebben van (rug)pijn om de operatie vergoed te krijgen – ik was niet van plan om zelf te betalen voor de operatie, dus loog ik tegen de arts over mijn pijn. Hij zag mijn borsten, twijfelde daar niet aan en raadde me de operatie aan.”
'Vrouwen wees trots op je borsten: vier de tiet'
“Ik had eigenlijk superveel zin in de operatie, ik wilde er gewoon vanaf zijn”, vertelt Tess. “Het herstel vond ik meevallen, na een weekje plat liggen kon ik er wel weer tegenaan. De eerste weken na de operatie moest ik wel erg wennen aan m’n nieuwe borsten. Toen ik voor het eerst m’n bh uit mocht doen vond ik dat doodeng. Ik was bang dat ze eraf zouden vallen of dat de hechtingen zouden scheuren. Dat gebeurde gelukkig niet, haha.”
Over de grootte van haar borsten blijft Tess kritisch. “In de eerste weken zijn je borsten nog beurs en stijf – dan lijken ze nep omdat ze heel erg omhoog staan. Zodra dat ging zakken, werden ze voor mijn gevoel groter. Ik was bang dat ze niet klein genoeg waren gemaakt, maar dat viel mee. Ik zit nu op een 75E, dat past bij mijn lijf. Achteraf kon mijn onzekerheid niet in één keer worden weggenomen met een operatie. Dat had zelfliefde nodig, wat voor mij een paar jaar duurde.”
Opmerkingen over de grootte van haar borsten krijgt Tess niet meer. “Op het begin was ik bang dat het ging opvallen dat mijn borsten veel kleiner waren. Ik wilde niet per se dat mensen zagen dat ik er een verkleining had laten doen. Al die aandacht op mijn borsten was ik zat. Gelukkig kreeg ik juist veel complimenten dat ik er goed uit zag en de vraag of ik was afgevallen. Mensen konden hun vinger niet op de verandering leggen, maar reageerden positief.”
Heel soms krijgt Tess nog een vervelende opmerking van mannen. “Als ik vertel over mijn borstverkleining dan zeggen sommigen ‘Wauw, dan ben ik wel heel benieuwd naar hoe groot ze daarvoor waren’. Tja, die opmerkingen kan ik nu wel aan. Gelukkig heb ik dan ook meteen door dat ik met een sukkel aan het praten ben.”
Achteraf is Tess superblij dat ze de behandeling heeft laten doen. “Juist op zo’n jonge leeftijd. Ik herstelde daardoor sneller en had toen ook iets meer schijt, waardoor ik het durfde. M’n borsten vind ik nu heel mooi. Er zitten hier en daar wel wat littekens, maar die vallen grotendeels onder de plooi van mijn borst. Al met al ben ik daarom supertevreden en voel ik me weer zelfverzekerd en prettig in mijn eigen lijf.
Als ik nu kijk naar meiden met grote borsten vind ik dat nog steeds prachtig – elk paar borsten is mooi op haar eigen manier. Voor mij nam mijn borstverkleining een grote onzekerheid weg, maar dat is niet voor iedereen de oplossing.”
*Tess’ naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Olcay Gulsen overweegt borstverkleining: 'Stoor me aan die enorme 'bazooka-tieten'
