Persoonlijke ervaringen

“Ik had net mijn bachelor Humanistiek in Utrecht afgerond toen mijn moeder overleed,” vertelt Benthe Göbel (25). Haar moeder is aan darmkanker overleden. “Ze was net aan het opklimmen uit een burn-out. Artsen dachten dat haar klachten daaraan gerelateerd waren. Ze kreeg daardoor veel te laat de juiste diagnose. Zes weken later was ze er niet meer.” Hoewel ze altijd goed met haar moeder heeft kunnen praten, hebben ze het niet in detail over haar aanstaande overlijden. “Het was heel plots. Ik had ook nooit gedacht dat iemand die dicht bij me staat zo jong zou komen te overlijden.”

Zes maanden later zit studiegenoot en vriendin Sabien Brehler (25) in hetzelfde schuitje, al is het niet haar moeder maar haar 21-jarige zusje die ze is verloren. “Toen ze twee jaar oud was kregen mijn ouders te horen dat mijn zusje een hart-longafwijking had. Ik weet niet beter dan dat ze ziek was; het was onze werkelijkheid. Ondanks dat had ik geen angst dat ze jong zou overlijden. Ik heb er nooit rekening mee gehouden dat haar conditie achteruit kon gaan.” Drie maanden voor haar overlijden ondergaat Sabiens zusje een orgaantransplantatie die ze niet meer te boven kwam.

Andere kijk

Tijdens hun studie krijgen Benthe en Sabien de grote thema’s des levens voorgeschoteld. Hierdoor hebben ze al een bepaalde gedachte bij moeilijke kwesties als rouwen. Maar toch hebben hun persoonlijke ervaringen hen een andere kijk op het leven (en de dood) gegeven. “Dat is overmijdelijk,” zegt Sabien. “Als je op jonge leeftijd zoiets meemaakt, word je plots heel bewust gemaakt van je eigen eindigheid. Je hebt minder snel het gevoel van onsterfelijkheid. Zo’n gebeurtenis neemt een stukje onbevangenheid weg.”

Bespreekbaar

Tijden van rouw kunnen eenzaam aanvoelen en dat terwijl er talloze jongeren hetzelfde meemaken. Pas na hun eigen confrontatie zijn Benthe en Sabien zich hier écht bewust van geworden. Het is volgens hen tijd om het stigma te doorbreken dat je hier alleen doorheen moet. “Er is altijd een stukje dat je zelf moet doen, maar we moeten rouwen uit de taboesfeer trekken. Je bent namelijk niet alleen”, benadrukt Sabien. “Het is juist goed om erover te praten. Het hoeft niet altijd, maar wanneer je er behoefte aan hebt. Ik kan me voorstellen dat er een vooroordeel rust op praatgroepen met lotgenoten, daarom zijn we Een Doodnormale Podcast gestart. In de hoop dat we anderen kunnen helpen in het rouwproces – zonder schaamte.”

Steun

Omgaan met rouw weegt zwaar voor zowel de persoon die het verlies heeft geleden als voor de omgeving. “Geef je rouwende zelf de ruimte,” legt Sabien uit. “Je mag er zelf over beginnen en hoeft niet altijd te wachten tot je vrienden het onderwerp op tafel leggen.” Ook Benthe is het hiermee eens en voegt als tip voor de omgeving toe: “Het is altijd een goed moment om erover te beginnen. Je rouwende vriend(in) zal je dankbaar zijn dat je het onderwerp niet uit de weg gaat. Toen ik dit meemaakte, vroeg ik me vaak af of mijn vrienden nog wel wisten wat er was gebeurd”, zegt ze.

“Als je vriend hier niet over wilt praten, dan merk je dat vanzelf. Je kunt het beter een keer te veel doen dan te weinig. Wees vooral niet bang dat het ongemakkelijk is. Vergeet vooral niet dat je er niet bent om iemands rouw op te lossen, dat kan je niet. Luister gewoon naar het verhaal.”

Podcast

Samen zijn Sabien en Benthe Een Doodnormale Podcast gestart om de onderwerpen rouwen, de dood en het leven bespreekbaar te maken. “We hebben in korte tijd veel gesprekken gevoerd met tafelgasten, dat maakt het een intens proces. Maar het gaf me ook energie om op deze manier met mijn verlies bezig te zijn. Ik ben blij dat het anderen helpt, inspireert en hopelijk verlichting biedt,” zegt Sabien. “Ik moet zeggen dat ik het soms raar vind om van mijn verdriet een product te maken,” voegt Benthe daaraan toe.

Maar de dappere stap die zij maken werpt z’n vruchten af. Er wordt goed gereageerd op de afleveringen die gevuld zijn met deskundigen en mensen die zelf op jonge leeftijd iemand verloren. “Het is fijn en herkenbaar om anderen over rouwen te horen praten. Onze gasten hebben ons veel geleerd, dat helpt ons weer een stukje verder,” zegt Benthe. “Het verdriet gaat desondanks nooit helemaal weg. Dat zou ik ook niet willen. Uiteindelijk zal het je minder vaak overvallen, maar ik ben blij om in gedachten een persoon in leven te houden.”

Luister hier naar Een Doodnormale Podcast van Sabien en Benthe met bijzondere gasten.

Lees ook
In ‘Ik rouw van jou’: hoe ga je om met het jong verliezen van een ouder?