Jara Lisapaly (26) uit Rotterdam is net klaar met haar studieIndustrieel Ontwerpen. Na de zomer begint zeaan een master.
“Als tiener zag ik een foto van Cindy Crawford zonder shirt. Ik dacht: ik wil ook dat mijn borsten elkaar kunnen aan­raken, ik wil ook een decolleté. Ik was 21 toen ik hoorde dat ik het BRCA1-gen had. Mijn moeder had borstkanker en het bleek dat ik het erfelijke gen had. Daardoor zullen mijn borsten er in de nabije toekomst vanaf gaan. Ik probeerde me eerst van mijn borsten te distantiëren. Dacht: ze zijn klein, niet sexy en gaan er toch vanaf. Ik was bang mijn vrouwelijkheid te verliezen, borsten zijn daarvan toch een symbool. Nu zie ik dat anders. Transvrouwen, mensen met piepkleine borsten of mijn moeder met nepborsten vind ik ook niet minder vrouw. Ik voel me een beetje schuldig naar mijn borsten omdat ik als veertienjarige Jara grotere wilde. Nu ik ze nog heb, wil ik lief voor ze zijn. Als ik in de spiegel kijk, word ik soms emotioneel. Ik vind ze mooi en ben bang dat het er nooit meer hetzelfde uit zal zien. Zolang ze er nog zijn, vier ik ze. Daarom heb ik een tepelpiercing laten zetten. Ik wil laten zien: het is belangrijk dat je blij bent met je lichaam – het kan zomaar veranderen.”

---