Nadat Doortje* (31) met haar vriend op de Filipijnen is geweest, neemt ze als aandenken twee schelpen en een stukje koraal mee. Nietsvermoedend loopt ze in Nederland langs de douane. Tot ze apart wordt genomen.
“Als ik wist dat het me een strafblad zou opleveren, had ik die souvenirs natuurlijk nooit meegenomen.”
Na drie weken op de Filipijnen vertrekken Doortje en haar vriend terug naar Nederland. “In mijn koffer had ik een stukje koraal van 2,5 centimeter zitten, plus een paar schelpen die ik op het strand had gevonden. Heel klein en onschuldig, dacht ik. Ik wist wel dat het koraal was, maar dat het meenemen ervan zulke grote gevolgen kon hebben, daarvan had ik geen idee. Ik dacht hooguit: dan wordt het ingenomen en klaar.”
Bij de security check op de Filipijnen is er niets aan de hand. “Pas toen we bij Schiphol de aankomsthal wilden verlaten, werden mijn vriend en ik aangesproken. Mijn koffer moest opnieuw door een scanner en toen zagen ze het stukje koraal. Het werd meteen onderzocht door een specialist. Vervolgens werd ik apart genomen voor een verhoor. Ik was nooit eerder met justitie in aanraking geweest, dus schrok ontzettend. Ik kon nauwelijks nog logisch nadenken.”
De douane vond een mes van veertig centimeter in Loeki's handbagage: 'Geen idee hoe die daar kwam'
“Ze vroegen of ik wist dat het koraal was – dat wist ik. Of ik wist dat dit strafbaar was – nee, geen idee. Ik deed afstand van het koraal en gaf eerlijk antwoord. Toch kreeg ik te horen: dit levert je een boete op en kan gevolgen hebben voor je VOG (Verklaring Omtrent het Gedrag, red.). Dat kwam keihard binnen, want ik werk in de zorg. Zonder VOG kan ik mijn werk niet doen.”
Meteen als Doortje thuis is, struint ze met haar vriend het internet af. “We lazen over de straffen die bij het vervoeren van koraal kwamen kijken. Ik vroeg advies aan meerdere advocaten, maar die konden niet veel voor me betekenen. Ik had ten slotte iets meegenomen wat illegaal was. En omdat koraal een beschermde diersoort is, werd het vervoeren gezien als misdrijf.”
Maanden gaan voorbij voor Doortje meer hoort over haar straf. “Ik kreeg uiteindelijk een boete van 35 euro. Dat was verrassend laag, alles wat ik had gelezen, was veel serieuzer. Wel kreeg ik een aantekening op mijn strafblad.
Gelukkig heeft de aantekening weinig gevolgen voor mijn VOG. In de zorg kan ik daarom gewoon blijven werken, omdat het vergrijp uitlegbaar is. Maar bij sommige beroepen – zoals bij de douane – zou ik nooit meer binnenkomen. Daarnaast moet ik bij elke nieuwe verzekering aangeven dat ik een strafblad heb. Dan staat er wel bij wát het vergrijp was en hoe laag de boete is geweest, maar toch: het is wel iets waar ik rekening mee moet houden.”
Doortje schaamt zich voor wat er is gebeurd. “Het was een domme fout. Ik vertel het aan bijna niemand, alleen de mensen die het dichtst bij me staan. Sommigen van hen reageerden met: ‘Hoezo wist je dit niet?’, maar anderen zeiden juist: ‘Dit had mij ook zo kunnen overkomen’.
Ik heb er enorm van geleerd: als je ook maar een onderbuikgevoel hebt dat iets niet mag, laat het dan liggen. Een souvenir is het risico echt niet waard. Als mijn verhaal ervoor zorgt dat iemand twee keer nadenkt bij de douane, dan ben ik blij dat ik het heb verteld.”
* Doortjes naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Van gezichtsmaskers tot schelpen: deze 'onschuldige' items zijn 'trouble' bij de douane
