Tijdens een roadtrip naar Oostenrijk wordt Thomas (26) door de politie aangehouden en gefouilleerd. Zonder waarschuwing trekt een agent zijn onderbroek naar beneden, gevolgd door een grondige inspectie.
Thomas lacht de aanranding destijds weg, maar draagt de gevolgen zes jaar later nog met zich mee.
Het is de zomer van 2020. Voor het eerst sinds alle coronamaatregelen worden de reisadviezen versoepeld. Thomas wil daar meteen gebruik van maken. “Ik ging met een van mijn beste vrienden op roadtrip naar Oostenrijk. Het was mijn eerste vakantie zonder ouders en ik kon niet wachten om te gaan.”
“We zouden om drie uur ’s nachts vertrekken. Dan konden we de spits vermijden en in één keer doorrijden. Maar we waren allebei te enthousiast om te slapen. Uiteindelijk stapten we al om half één in mijn moeders BMW.”
“De vrijheid gierde door ons lijf. We luisterden naar hiphop, zongen luidkeels mee en zagen voor het eerst een vallende ster. Dat voelde als een teken: dit werd een topvakantie. Na een paar uur ging mijn vriend slapen. Ik kon nog wel even doorrijden.”
Als Thomas’ vriend wakker wordt, staan ze in de file net onder München. “Langs de weg stonden vijf BMW’s met getinte ramen. Ik grapte dat het drugsagenten waren, op zoek naar foute jochies zoals wij. Mijn vriend was nog te slaapdronken om het te snappen.”
“Een paar minuten later haalde een van die auto’s ons in. Het stopbord ging aan. Nee hè, dacht ik, krijgen we deze ongein weer. Ik was een twintiger in trainingspak en reed in een BMW. In Nederland werd ik ook regelmatig aangehouden.”
“De Duitse agent begon me meteen te ondervragen: waar ga je naartoe, wat ga je daar doen, waarom ga je op vakantie? Hij was direct en nors. Ik gaf mijn autopapieren en paspoort. Daarna moesten we allebei uitstappen.”
De douane vond een mes van veertig centimeter in Loeki's handbagage: 'Geen idee hoe die daar kwam'
“We werden tegelijk gefouilleerd, maar de agent die bij mijn vriend stond was sneller klaar. Hij moest voor de auto op de grond gaan zitten. Bij mij werd elke vouw van mijn kleding gecheckt. Ik moest me omdraaien en met mijn handen op de auto staan. Na het checken van mijn achterkant dacht ik dat de agent wel klaar was. Maar dat was niet zo.”
“Met mijn gezicht weer naar de file toe, voelde ik zijn duim bij mijn navel. Daarna onder het elastiek van mijn onderbroek. Huh, dacht ik. Hij trok mijn broek en onderbroek naar beneden. De agent checkte alles grondig. Daar stond ik, kijkend naar een file waar misschien wel veertig gezinnen toekeken. De agent had niets gecommuniceerd over deze controle. Toen hij klaar was, moest ook ik voor de auto gaan zitten.”
“‘Wat raar dat het bij jou zo veel langer duurde’, zei mijn vriend. Ik probeerde mijn woede in te houden. Ik voelde me machteloos. Onteerd als mens. De agenten doorzochten de auto. Alles werd overhoop gehaald en mijn laptop werd op de grond gegooid. Zonder iets op te ruimen, zeiden ze uiteindelijk dat we door mochten rijden. Terwijl ze wegliepen, riep ik of ik mijn papieren nog terug mocht. De norse agent gooide al mijn documenten naast mijn laptop op de grond. Wat een idioot.”
“Ik vroeg mijn vriend hoe grondig hij was gefouilleerd. Hij reageerde nonchalant. Gewoon, zoals bij een club of op het vliegveld. Ik vertelde wat er bij mij was gebeurd. Mijn vriend begon te lachen, uit ongemak. Ik lachte mee. Dat was hoe we ermee omgingen: grappen maken.”
Stan motiveert mannen over gevoelens te praten: 'Ik zie jongens naar de Andrew Tate-kant gaan'
“Toen we weer reden, belde ik mijn ouders. Mijn vader was meteen boos. Hij zei: ‘Heb je een naam, een badge-nummer? Je moet hier melding van maken.’ Maar ik was jong, had geen zin om uren op een politiebureau te zitten en wilde verder met vakantie.”
“Die week zijn we nog twee keer gecontroleerd. Ik maakte er grappen over, zette zelfs een Snapchat op mijn privéstory: ‘Lekker weer aangeraakt worden door agenten.’ Ik hoopte stiekem dat iemand zou vragen of ik oké was. Tegelijkertijd drukte ik alles weg. Ik negeerde mijn verhoogde hartslag bij het zien van politie. De rest van de vakantie verliep zoals gepland. En daarna ging het leven gewoon door.”
“Een jaar later kwam ik voor het eerst sinds de aanranding in een intieme situatie terecht. Ik flirtte met iemand, waarna ze zei: ‘Ik slaap toch bij jou?’. Ik merkte dat ik dat niet wilde. Toch zei ik ja.”
“Dat was nieuw. Voor dat incident maakte ik mijn grenzen altijd duidelijk. Nu niet meer. Het gebeurde, en ik vond het helemaal niet fijn. Na de seks werd ik boos, vals zelfs. Ik zei tegen haar: ‘Je blijft hier helemaal niet slapen, ben je gek.’ Het voelde alsof iemand weer bezit over me had genomen. Maar ik was degene die het liet gebeuren.”
Misha: 'Ik moest zo vaak huilen na de seks en dit is waarom'
“Jarenlang had ik nauwelijks fysiek contact met iemand. Terwijl ik wel verlangde naar aanraking: een hand vasthouden, knuffelen. Maar zodra dit in de buurt kwam van iets seksueels, was ik bang over mijn grenzen te gaan. Toch ging ik er soms in mee, juist om die leegte even te vullen.”
“Achteraf was ik dan boos op mezelf. Ik snapte mijn gevoel niet. Waarom wil ik geen seks? Ik ben een man met een dikke baard en inhammen, aka een hoog testosteronlevel, maar ik had nergens zin in. Misschien was ik aseksueel – of demiseksueel; dat ik eerst een diepe emotionele band met iemand moest hebben. Ik had het incident zo verdrongen dat ik niet zag dat dit een traumarespons was.”
“Op een gegeven moment datete ik lange tijd met iemand. Ik adoreerde haar; we konden goed praten, ze was intelligent, ik voelde me comfortabel. Die diepe emotionele band was er. Toch lukte het me ook bij haar niet om mijn grenzen aan te geven. Soms wilde zij seks en was ik moe, maar stemde ik toch in. Daarna lag ik uren wakker, vol onrust en woede. Uiteindelijk zijn we gestopt met daten, omdat ik niets van de hele situatie snapte. Misschien was ik toch niet zo verbonden met haar als dat ik dacht.”
Bodils (28) situationship strandt na vier maanden: 'De onduidelijkheid was echt killing'
“In therapie voor andere dingen kwam de aanranding nooit ter sprake. Als je het niet benoemt, kan een therapeut het verband ook niet leggen. Pas jaren later viel alles op z’n plek, toen ik vorige maand met iemand afsprak die vertelde over zijn ervaringen met seksueel grensoverschrijdend gedrag.”
“Als reactie begon ik opeens over mijn verhaal te vertellen. Iets wat ik al jaren niet meer had gedaan. Als reactie begon hij niet te lachen. Hij vond het serieus fucked up. Eigenlijk sprak hij alles uit wat ik de afgelopen zes jaar heb gevoeld.”
“Pas toen besefte ik dat ik niet simpelweg een fouillering had meegemaakt. Het ging deze agent om macht. Om bezit. Hij wilde laten zien dat hij controle over mij had. En dat trauma had zich vastgekerfd in mijn lijf. Ik snapte eindelijk waarom ik al die tijd moeite heb gehad met intimiteit.”
“Nu gaat het stap voor stap beter. Ik ben me veel bewuster van mijn lichaam en mijn grenzen, al vertrouw ik mezelf daar nog niet helemaal in. Ik heb inmiddels situaties meegemaakt waarin ik heel duidelijk was over wat ik niet wilde, en waarin de ander dat zonder discussie accepteerde. Daardoor sta ik steeds iets meer open voor intimiteit.”
“Maar ik neem de tijd. Vaak hoor ik anderen zeggen dat praten helpt, en dat is zo, maar ik wil mensen wel meegeven dat je soms zorgvuldig uit moet zoeken met wie. Niet iedereen kan jouw bagage dragen. De vriend met wie ik op vakantie was, kon dat bijvoorbeeld niet, waardoor ik het jarenlang heb weggestopt.”
“Dat neem ik hem niet kwalijk; sommige mensen hebben, bless his soul, nooit zoiets meegemaakt. Maar er nu over praten met de juiste mensen helpt mij veel. Daarom vind ik het ook belangrijk om mijn verhaal te delen. Al hoop ik natuurlijk dat zo min mogelijk mensen zoiets meemaken.”
@thomas.162 In deze dagelijkse serie leef ik heel de maand november aan de hand van 5 regels: 1. 10.000 stappen zetten. 2. Elke dag een workout doen. 3. Max. 2350 kcal per dag eten. 4. 1 nummer per dag luisteren, op repeat of niet. 5. Elke dag een complexe emotie vertalen. Hele late post, vind dit moeilijk, wil er verder weinig over zeggen, werd tijd om erover te praten denk ik dan maar. Morgen nieuwe dag. 🩵 #MovembersMotieven ♬ original sound – Thomas
Wil je met een professional praten over seksueel grensoverschrijdend gedrag? Je kunt terecht bij Slachtofferhulp Nederland voor gratis emotionele, praktische en juridische ondersteuning. Kijk voor meer informatie op slachtofferhulp.nl/jong of bel 0900-0101. Daarnaast kun je contact opnemen met Centrum Seksueel Geweld.
Altijd bovenop de beste verhalen zitten? Download de LINDA.meiden app.
Willemijn werd aangerand in haar deuropening: 'Had jarenlang dagelijks nachtmerries'
Anne Schiphof (25) is online redacteur bij LINDA.meiden. Ze groeide op in een dorp – zo’n plek waar je niet over straat kunt met een pet of er wordt al over je gepraat – en vluchtte op haar negentiende naar de stad. Eerst Utrecht, toen Rotterdam. Daar woont ze met een vriendin, die ze via Bumble leerde kennen. Ze zit balls deep in het modealgoritme en heeft een zwak voor Nederlandse hiphop en R&B.
