Niet iedereen groeit op met een vader aan de keukentafel. Voor sommigen begint hun familieverhaal in een donorbank. De komende weken delen we drie openhartige verhalen van meiden met een donorvader.
Dit keer deelt Sanne (20) haar verhaal, zij ontmoette na zestien jaar haar vader en heeft contact met haar halfbroers en -zussen.
Sannes moeder was 32 toen ze begon aan een ivf-behandeling. “Ze had altijd al een kinderdroom en wilde een groot gezin”, vertelt Sanne. “Toen mijn moeder geen partner had, besloot ze het zelf te regelen.”
Sannes moeder kreeg haar en haar broertje Julian (14) met dezelfde donorvader. Hun moeder voedde hen alleen op, maar volgens Sanne waren er wel vaderfiguren in haar leven. “Als ik op de basisschool cadeautjes voor Vaderdag moest maken, wist ik meteen dat die voor mijn opa en oom waren. Ik heb een heel goede band met mijn familie, juist omdat mijn moeder het allemaal alleen deed. Daardoor ging ik vaak naar familieleden als zij druk was.”
Voor Sanne is het gemis van haar vader nooit een issue. Haar broertje begint zich echter wel af te vragen wie hun donorvader is. “Voor zijn verjaardag wilde hij vroeger ‘een vader’. Al zijn vriendjes hadden er een, dat miste hij.” Sannes broertje begint dan ook steeds meer vragen te stellen, waardoor zijzelf ook nieuwsgierig wordt.
Op haar zestiende neemt Sanne samen met haar broertje contact op met hun donorvader. Dit kan via de organisatie waar hun moeder destijds het donortraject heeft gedaan. “Ik had van tevoren een brief geschreven met al mijn vragen: wat hij doet, hoe zijn gezinssituatie nu is. In zijn brief terug beantwoordde hij alles.” Ze komt erachter dat hij, net als Sanne, van lekker eten houdt, goed gezelschap en het leven vieren. “Het was heel fijn om mezelf te herkennen in hem.”
Na het contact via de brieven besluiten Sanne en haar broertje om hem te ontmoeten. Tijdens die ontmoeting merkt Sanne alleen dat haar donorvader het veel leuker vindt om haar te zien dan andersom. “Hij keek me heel intens aan, van: ‘Jij bent mijn kind’. Daardoor kreeg ik het gevoel dat ik hem ook heel leuk en interessant móést vinden.”
Hij begint Sanne steeds vaker te appen, waar ze niet op zit te wachten. “Op een gegeven moment heb ik hem een tijdje geghost, zodat ik wat minder druk voelde.” Haar broertje vindt het contact wel fijn. “Ik zag aan hem dat hij het belangrijk vond om met mijn donorvader te praten. Daarom ben ik alsnog blij dat we contact met hem hebben gezocht.”
Nikwi vond na 25 jaar haar Chinese ouders terug: 'Ik werd hardhandig afgenomen'
Sanne en haar broertje zijn niet de enige kinderen die contact zoeken met haar donorvader. Ze leert via hem dat ze halfbroers en -zussen heeft. “Ik heb nu, voor zover ik weet, elf halfbroers en –zussen.”
De afgelopen drie jaar zijn er elk half jaar halfbroers en -zussen bijgekomen. “Onze donorvader neemt ons weleens mee op activiteiten, of we doen iets zelf. Dat is gezellig, maar ook heel gek. Ze lijken allemaal op mij – zowel innerlijk als uiterlijk, maar ik ken ze niet.” Sannes halfbroers en -zussen voelen daarom meer als vrienden voor haar. “Ik heb mijn familie al en dat is mijn échte familie.”
Toch is ze blij dat ze nu dingen kan delen met anderen die haar begrijpen. “Mijn halfbroers en -zussen vonden het ook heel intens om mijn donorvader te ontmoeten. We hebben afgesproken dat als iemand iets vervelend vindt, dat we dat bespreken binnen de groep.
Zo noemde hij ons een keer ‘zijn kinderen’, toen we met z’n allen gingen karten. Dat kon ik niet goed hebben. Ik dacht: ‘Oké, biologisch gezien ben je mijn vader, maar je hebt me niet opgevoed en je was nooit in mijn leven’. Ik heb een moeder, en daar heb ik genoeg aan. Dat kon ik toen bespreken met mijn halfbroers en -zussen.”
Inmiddels kan ze de situatie met haar donorvader beter plaatsen. “Ik heb dit nu geaccepteerd, want het is ook mooi dat hij zo erg om ons geeft. Het is een heel lieve man en hij wil altijd dat iedereen zich op z’n gemak voelt.”
Simone (28) heeft kinderwens, maar geen partner: 'Het zaad van de donor ligt al klaar'
“Ik krijg altijd veel vragen als ik vertel dat ik een donorvader heb. Dat vind ik niet erg, ik ben er juist heel open over. Maar het laat wel zien dat mensen er weinig van weten. Als ik vertel dat ik een donorvader heb, reageren sommigen alsof het iets schokkends is. Veel mensen kennen de extreme verhalen, zoals The Man With 1000 Kids, maar zo hoeft het niet altijd te gaan.
Bij mij was het eigenlijk een perfect scenario. Ik had niet meteen de behoefte om mijn donorvader te ontmoeten, maar zodra die behoefte er was, kon dat. Ik heb leuke halfbroers en -zussen en ben heel blij met mijn moeder en broertje.”
Sanne vindt het alleen jammer dat donorkind zijn niet genormaliseerd is. “Ik denk dat ik het fijn had gevonden om in mijn jeugd meer films erover te kijken. Dan heb ik het niet over een heel verhaal met donorkinderen, maar kinderfilms waar het normaal is om een donorvader te hebben en een moeder bijvoorbeeld, dat soort films zijn er niet veel.”
Door haar fijne ervaring met het hebben van een donorvader, ziet Sanne dit ook als optie voor haarzelf in de toekomst. “Het liefst wil ik met mijn partner een kind krijgen – maar als dit niet kan, sta ik er zeker voor open om kinderen te krijgen met een donorvader. Ik ben heel trots op mijn moeder, zij heeft alles zelf gedaan. Ik heb deze zelfstandigheid echt van haar geleerd en daar ben ik heel dankbaar voor.”
Jonas (14) is een zoon van Jonathan, 'The man with 1000 kids': 'Ik wil de andere kant laten zien'
