Op een doodnormale maandag gaat Melanie (26) naar een concert. Ze heeft de tijd van haar leven, maar voelt zich daarna slecht. Even zitten wordt 1,5 uur buiten op de grond liggen. Achteraf blijkt ze gedrogeerd te zijn.
Ze vindt een dag later een prikgaatje in haar arm. LINDA.meiden belt met Melanie over deze bewuste avond.
“Vorige week ging ik samen met een vriend naar het concert van Lorde. We spraken af in de trein en gingen daarna samen sushi eten. We deden een wijntje, maar niets geks. Daarna zijn we naar de concertzaal gegaan.
Het concert zelf was geweldig, toen voelde ik me nog prima. Pas toen we richting de kluisjes liepen, begon ik me gek te voelen. We hadden haast, omdat we net voor de drukte de trein wilden halen. Maar eenmaal buiten werd ik ineens zo misselijk en duizelig. Ik moest even gaan zitten. We hadden nog tien minuten om naar het station te gaan, maar ik merkte meteen: dít is niet goed.”
“Zodra ik ging zitten, kreeg ik een tintelend gevoel in mijn gezicht en lippen. Heel gek, alsof mij gezicht opzwol. De misselijkheid werd alleen maar erger. Ik ging met mijn benen wijd zitten en begon over te geven. Ik heb nog nooit zóveel overgegeven als die avond.
En alles werd wazig. Ik was heel moe en wilde even gaan liggen. Toen werd ik nóg duizeliger en misselijker. Mijn vriend zei steeds dat ik op mijn zij moest liggen, omdat hij bang was dat ik zou stikken. Achteraf vertelde hij me dat ik nog geen vijf centimeter naast mijn braaksel lag. Normaal kan ik slecht tegen kots, dus ik vond dit vreselijk om te horen. Het ging blijkbaar zo slecht met me dat ik dit niet eens doorhad.”
“Mijn vriend haalde de hulpverleners van de concertzaal erbij, maar die concludeerden meteen dat ik te veel gedronken had. Ze bleven me aan mijn pols omhoogtrekken, omdat ik moest blijven zitten. Maar ik viel steeds om. Mijn vriend heeft meerdere keren gezegd dat ik niet dronken was, maar ze namen ons totaal niet serieus. De hulpverleners zagen geen reden om 112 te bellen.
Uiteindelijk heeft mijn vriend zelf 112 gebeld, maar het duurde lang voordat er een ambulance kwam. Na veertig minuten wachten, belde mijn vriend opnieuw. Uiteindelijk heb ik bijna anderhalf uur in de kou op de grond gelegen.”
Het ambulancepersoneel sloot de optie dat ik gedrogeerd was al snel uit. Terwijl mijn lichaamstemperatuur inmiddels 35.3 graden was, zagen ze geen reden om me mee te nemen. Ik kreeg een deken mee en we werden geadviseerd een taxi te bellen. Mijn vriend bestelde een Uber naar Dordrecht, maar ook van die lange rit kan ik me niets meer herinneren.”
Gedrogeerd worden met een naald: zo werkt 'needle spiking' en dit kun je doen als het gebeurt
“De volgende dag vroeg mijn moeder wat er was gebeurd. Ik had geen idee en begon te googelen over drogering. Ik las over needle spiking, waarna ik op mijn arm een klein, gek plekje ontdekte. Het was gevoelig en in het midden zat een prikgaatje.
Ik belde meteen de huisarts om een drugstest te laten doen. Zij zeiden dat ze dat niet deden en stuurden me door naar de politie – maar die kon alleen een melding maken van wat er was gebeurd. De politie stuurde me naar de GGD en die verwees me weer door naar een verslavingsinstantie. Volgens die instantie kon ik het beste het RIVM bellen, maar die gaven aan dat ik gewoon naar de huisarts moest gaan.”
“Uiteindelijk heb ik na veel aandringen mijn urine in kunnen leveren bij het ziekenhuis. Daarnaast maakte ik een afspraak om bloed te laten prikken. Omdat ik met een naald ben geprikt, loop ik namelijk risico op virussen als hiv. Op die tweede uitslag wacht ik nog.
Mijn urinetest was negatief. Ik las later ook dat middelen als GHB na zes uur al niet meer aantoonbaar zijn. De hele week na het concert ben ik nog moe geweest. Dinsdag was ik nog steeds duizelig als ik stond. Gelukkig voel ik me fysiek nu weer helemaal oké.”
“Maar vooral mentaal vind ik het lastig dat dit is gebeurd. Concerten waren echt een plek waar ik me vrij, alive en veilig voelde. Dat zouden die plekken ook moeten zijn. Maar na vorige week maandag, vind ik het idee van een concert of festival eng.
Ik wil nog steeds naar de concerten gaan die op mijn planning staan, omdat ik me niet wil aanpassen naar mijn angsten. Maar ik merkte het in het ov deze week ook al. Ik ben me er opeens van bewust dat je overal gedrogeerd kunt worden. Het is gewoon eng dat er mensen rondlopen die dit doen. En het gaat me waarschijnlijk moeite kosten om me weer veilig te voelen in situaties met veel andere mensen.”
Altijd bovenop de beste verhalen zitten? Download de LINDA.meiden app.
@melaniesversionvoor iedereen die dit ook heeft meegemaakt en zich compleet machteloos en niet serieus genomen heeft gevoeld: je bent NIET gek en het ligt niet aan jou ❤️
Cynthia (18) werd gedrogeerd tijdens carnaval: 'Ik was 3,5 uur buiten bewustzijn'
Anne Schiphof (25) is online redacteur bij LINDA.meiden. Ze groeide op in een dorp – zo’n plek waar je niet over straat kunt met een pet of er wordt al over je gepraat – en vluchtte op haar negentiende naar de stad. Eerst Utrecht, toen Rotterdam. Daar woont ze met een vriendin, die ze via Bumble leerde kennen. Ze zit balls deep in het modealgoritme en heeft een zwak voor Nederlandse hiphop en R&B.
