Het is nog altijd de harde realiteit dat er proeven op dieren worden uitgevoerd. Vaak mogen de testdieren weg uit het laboratorium nadat ze hun taak volbracht hebben. Dat betekent overigens niet dat ze daarna afgeschreven zijn. Beagle Sammy is daar het levende bewijs van.
Maaike (27) en Laurens (28) namen het voormalige proefdier in huis en vertellen over hun ervaring.
Maaike en Laurens wisten al een tijdje zeker dat ze een jonge hond wilden adopteren. Toen de moeder van Laurens hen op Stichting Hulp en Herplaatsing Huisdieren wees, besloten ze het asiel over te slaan. Het stel vond dit beter bij hen passen. “Ze vertelde ons dat er vaak werd getest op beaglepuppy’s. Omdat we niet in een riante villa wonen, was een kleinere hond wel iets wat we op het oog hadden”, vertelt Maaike.
Maar voordat de nu vier maanden oude Sammy met de twee naar huis ging, werden ze onderworpen aan een intensief voortraject. Maaike: “Het is niet dat je even kan mailen en dan een hond krijgt. Ze gaan heel zorgvuldig om met de plaatsing.” Laurens: “We waren beiden bloednerveus, want er ging voorbereiding aan vooraf. Er kwam iemand van de stichting op bezoek om te checken of we een geschikt thuis konden bieden en de hond op een goede plek terechtkwam.”
Er wordt nog altijd veel getest op jonge beagles. Laurens: “Op pups wordt dan één proef gedaan en daarna mogen ze alweer weg. De honden zijn dan nog heel jong en hebben geen thuis.”
Wat er precies op Sammy is getest, weet het stel niet, vertelt Maaike. “Dit mogen ze niet delen. Het enige wat we weten is dat het een farmaceutische test was, niet cosmetisch.”
Dat er ooit een proef op Sammy is gedaan, betekent niet dat er van alles aan hem scheelt. “Hij is hartstikke gezond”, zegt Laurens. Maaike: “Om op hem te testen moest hij ook gezond zijn, dus hij werd goed verzorgd. Toen Sammy bij de stichting terechtkwam, is hij ook langs de huisarts geweest en heeft hij zijn inentingen gehad. Het is nu aan ons hem goede nazorg te leveren.
Sammy is gevoelig voor angsten. Het kan dus dat hij nog mentale problemen ontwikkelt. Dat is ook de reden dat de stichting zo’n uitvoerig voortraject ingaat. Wij mogen niet te streng zijn, en belonen juist goed gedrag in plaats van dat we slecht gedrag straffen. Hij is namelijk snel overprikkeld – harde geluiden schrikken hem af. Maar het is ook gewoon een puppy die nog een hoop niet heeft meegemaakt. We pakken het rustig aan.”
Volgens Maaike en Laurens valt het verder niet op dat Sammy een andere start van het leven heeft gehad dan andere honden. “Er zijn geen zichtbare sporen van de proef te bekennen”, deelt Maaike. Laurens: “Hij is verder heel normaal en vrolijk. Ik heb niet het idee dat je het eraan kunt afzien. Het kan dat zijn verleden uitvergroot dat hij wat aanhankelijker is en dingen spannender vindt. Maar hij is ook gewoon nog heel jong.”
Sammy ontwikkelt zich zoals een normale hond. “De eerste dag was het heel gek. We haalden hem in Friesland op en hij moest daarna meteen tweeënhalf uur in de auto. Toen we thuis aankwamen was hij gesloopt. Het gekke is dat hij wel meteen echt als onze hond aanvoelde.”
Laurens: “Hij voelde zich meteen thuis. Inmiddels weet hij wanneer hij te eten krijgt, waar zijn mandje is en zoekt zelfs al onze grenzen op door op de nieuw gestoffeerde bank te springen, et cetera. Hij is een beetje brutaal en het allemaal aan het uitzoeken, maar wij zijn heel blij met Sammy.”
Hoewel Sammy pas sinds een paar weken bij het stel woont, zouden Maaike en Laurens iedereen aanraden een proefdier te adopteren – zeker via de stichting. “Kijk, je moet toch zo’n twaalf jaar met een hond doorbrengen”, weet Maaike. “Maar mocht je er na de adoptieprocedure toch achter komen dat het echt niet gaat, neemt de stichting de hond weer terug. Zij zorgen dan voor een geschikte herplaatsing.”
Simone vangt voormalige proefdieren op: 'Je ziet dat je écht iets voor zo'n hond doet'
