Het leek zo onschuldig toen Jim Free (27) twee jaar geleden zijn hoofd stootte terwijl hij in de auto stapte. Al snel kreeg hij klachten die hoorden bij een hersenschudding. Maar de klachten zijn jaren later nog steeds aanwezig.
“Mijn dagen zijn allemaal een beetje hetzelfde. Ik ben 27 en leef minder sociaal dan mijn oma van 92”, vertelt hij in een telefonisch interview met LINDA.meiden.
Jim is niet onbekend met hersenschuddingen. “Ik heb vaker hard mijn hoofd gestoten, soms tot bloedens aan toe en ik kreeg zelfs een keer een black-out. Die klappen gingen toen niet gepaard met een hersenschudding.”
Twee jaar geleden stapt hij in de auto en stoot daarbij zijn hoofd. “Op dat moment dacht ik er niet veel van en ging verder met mijn dag. Diezelfde avond was ik bezig met mijn scriptie toen ik plotseling erg naar werd. Het zijn symptomen van een hersenschudding. Ik dacht meteen aan wat er eerder op de dag was gebeurd. Voor mij was het een klassiek gevalletje oorzaak-gevolg. Mijn klachten waren zó ernstig dat ik meteen doorhad dat het niet goed was.”
De volgende dag belt hij met de doktersassistent over zijn klachten. “Het advies was om rust te nemen. Toen de klachten na verloop van tijd niet weggingen, heb ik nogmaals gebeld. Uiteindelijk kwam ik bij de huisarts terecht. Maar die kon ook niets voor me betekenen.”
Jims klachten – aanvallen van misselijkheid, ernstige hoofdpijn, duizeligheid en moeite met prikkelverwerking – hebben enorme impact op zijn leven. “Mijn klachten waren op een ander level. Ze gingen niet weg. Functioneren zoals ik eerder deed, kon niet meer. Elke avond ging ik slapen met de gedachte dat het de volgende dag beter zou zijn. Dat gebeurde niet, dagen werden maanden. Ik denk dat de problemen met prikkelverwerking het ergst zijn. Daardoor kan ik bijna niks meer. Al ruim twee jaar kan ik geen tv-kijken, spelletjes spelen, muziek luisteren of ergens heen. Ik leef in stilte.”
Hij gaat van een sociale jonge man met een relatie, die bezig is met afstuderen, naar iemand die alleen nog maar in stilte in bed kan liggen. “Op een gegeven moment moest ik mijn studie staken, weer bij mijn ouders gaan wonen én ging mijn relatie uit. Mijn leven ging stukje voor stukje kapot.”
De gevolgen van de hersenschudding hebben ook impact op de mentale gezondheid van de twintiger. “Ik heb het eerste anderhalf jaar echt heel diep gezeten. Doordat ik van alles afscheid moest nemen, had ik veel klappen om te verwerken. En ik kon mezelf niet afleiden, want ik kon niet tegen geluiden en schermen. Op een gegeven moment was ik alles kwijt, dus had ik het ‘ergste’ gehad. Inmiddels is dit al ruim een jaar mijn realiteit.”
“Mijn vrije leven is weg. Ik zit thuis en kan bijna niks doen. Mijn dagen zijn allemaal een beetje hetzelfde. Ik ben 27 en leef minder sociaal dan mijn oma van 92. Bij mij is de vreugde er een beetje uit. Ik heb geen drijfveer meer, maar merk wel dat ik daardoor ook meer van de kleine dingen geniet. Denk aan een wandeling maken, in de tuin van de zon genieten, een gesprek met een vriend of vriendin.”
Eerste hulp bij paniekaanval: zo help je jezelf én een ander
Na een zoektocht op het internet komt Jim erachter dat hij een aandoening genaamd PCS heeft. PCS, voluit postcommotioneel syndroom, wordt door Stichting Hersenschudding omschreven als klachten van een hersenschudding die langer aanhouden dan drie maanden. “Online kwam ik anderen tegen die dit hadden, die ook vertelden over de behandelingen die zij hebben geprobeerd.”
Dat de aandoening niet door Jims huisarts erkend werd, vindt hij jammer. “In Nederland is er zo weinig over PCS bekend, waardoor er ook geen moeite werd gedaan om me te helpen. Ik kreeg het gevoel dat ik de enige was die dit had en dat ik er alleen voor stond. Door zelf op onderzoek uit te gaan, kwam ik erachter dat het niet zo was. Alle specialisten die ik heb bezocht – een ergotherapeut, fysiotherapeut en neuropsychologen die gespecialiseerd zijn in deze aandoening – heb ik gevonden aan de hand van anderen die online over hun ervaring deelden. De behandelingen leverden mij helaas niks op.”
In zijn zoektocht komt Jim ook een kliniek in Amerika tegen, waar mensen met PCS goede resultaten boeken. “Ik kwam dit tegen toen ik drie maanden ziek was. Ik hield in mijn achterhoofd dat als dit langer dan een jaar zou aanhouden, ik zou overwegen om erheen te gaan. In oktober 2024 stapte ik in het vliegtuig. Ik keek enorm op tegen de reis. Na anderhalf jaar niks gedaan te hebben, moest ik naar Schiphol én tien uur vliegen. Ik had geen idee hoe het me af zou gaan. Met rolstoelassistentie, een pet en zonnebril op, én oordoppen in, lukte het om de meeste prikkels te blokkeren. Het scheelde enorm, maar de reis was alsnog zwaar.”
Jims behandeling in de Amerikaanse kliniek duurt in totaal twee weken. “Ze zijn er gespecialiseerd in PCS, waardoor mijn klachten serieus genomen werden. Uit hersenscans kwam naar voren dat ik ooit een kleine hersenbloeding heb gehad. Dat ik tot zes keer toe corona heb gehad, kan ook schade aan mijn hersenen hebben veroorzaakt. En die hersenschuddingen hebben het er niet beter op gemaakt. Tijdens het behandelingstraject moest ik constant over mijn eigen grenzen heen gaan, om de prikkelverwerking te stimuleren. Gelukkig was de kliniek ingericht op rusten. Daarnaast kreeg ik handvatten mee die wél werkten, in tegenstelling tot de tips die ik eerder had gekregen.”
Daardoor kan ik inmiddels in mijn eentje naar de supermarkt. Weliswaar maar voor vijf minuten, maar het is toch iets. Als ik terugkom moet ik wel meteen gaan liggen, naar brainwaves luisteren en ademhalingsoefeningen doen. Dat helpt met het herstel, waardoor ik weer sneller op de been ben.”
De behandeling heeft hem dus wel degelijk geholpen, maar dit is niet het resultaat waarop Jim had gehoopt. Zoals hij ook op TikTok vertelt (@jimfree). “Ik wilde gewoon mijn leven weer oppakken: mijn studie afronden, op vakantie gaan, sociaal zijn. Mijn hoop was dat ik na de behandeling in Amerika weer alles zou kunnen. Dat is niet het geval. De eerste drie maanden voelde ik me zelfs slechter dan daarvoor, maar nu gaat het weer beter.”
Tekst loopt door onder de video.
@jimfree Als verjaardagscadeau wil ik graag weer gezond zijn. #ziek #update #ziekenhuis #pcs #nederland #trend #viral #fy #fyp #foryou #foryoupage ♬ origineel geluid – JIM FREE
Hoe het met Jim gaat, moet hij met de dag bekijken. Toch is hij hoopvol over de toekomst. “Dat ik alles ben kwijtgeraakt, betekent ook dat ik het weer terug kan krijgen. Ik heb er niks aan om in negatieve gedachten te blijven hangen. Ja, het leven is oneerlijk, maar ik geloof er heel erg in dat doorzetten de enige optie is. Al het werk aan mijn gezondheid, studie, leven kan niet voor niks geweest zijn.”
“Waar ik het meest naar uitkijk wanneer ik weer beter ben?”, herhaalt Jim onze vraag. “Natuurlijk het afronden van mijn studie. Verder wil ik me aansluiten bij een schaakclub. Als kind heb ik veel geschaakt. Daarnaast wil ik dolgraag op vakantie naar Lissabon, waar ik zes maanden heb gestudeerd. En een reis naar Australië staat ook al lang bovenaan mijn wensenlijst. Ik heb besloten dat ik het gewoon ga doen wanneer het weer kan.”
Dit proces heeft de advocaat in spe geleerd om met openheid naar het leven te kijken. “Meer genieten en gewoon dingen doen. Mijn hoofd stoten leek zo onschuldig, maar dat bleek het niet te zijn. Dat ik er straks als sterker persoon uit ben gekomen, zie ik als een overwinning.”
Guusje (21) kan niet boeren door slokdarmaandoening: 'Eens per week moet ik lucht braken'
