Stel je voor: je bent net klaar met de middelbare school en hebt altijd gedroomd van een leven in de Verenigde Staten. Jill Kregting (20) besloot deze droom waar te maken. Sinds januari 2024 woont ze in Seattle, waar ze als au pair werkt, de Amerikaanse cultuur ontdekt én een tweede familie vond.
“Toen ik heimwee kreeg, lieten ze mijn moeder als verrassing overvliegen”, deelt ze tijdens een belletje met LINDA.meiden vanuit Amerika.
Jill wilde niets liever dan naar high school in Amerika, maar tegen de tijd dat ze er klaar voor was, was het te laat. “Ik was al achttien en dan kan het niet meer. Toch bleef ik nieuwsgierig: hoe is het nou écht om in de VS te wonen?”
Ze ging op zoek naar een manier en stuitte op de agency Cultural Care Au Pair. “Hiervoor had ik nog nooit van een baan als au pair gehoord, maar ik was benieuwd. Ik meldde me aan voor de nieuwsbrief, woonde een online informatieavond bij en dacht: waarom niet? Ik had altijd veel opgepast, dus het leek me wel wat om via een au pair-programma in een nieuw land te wonen. Het idee om bij een gezin mee te draaien, onderdeel te worden van hun leven en een nieuwe cultuur te ontdekken – dat trok me enorm.”
Dat Jill uiteindelijk in Seattle belandde, was geen bewuste keuze. “Ik had wel steden in gedachten, maar ik koos uiteindelijk voor het gezin. Dat was uiteindelijk toch het belangrijkst.”
Imre deed mee aan 'Au Pairs': 'Het leek alsof ik in een verschrikkelijk gezin zat'
Het matchingsproces was intensief. “Je maakt een online profiel aan, schrijft wat over jezelf en geeft voorkeuren aan: leeftijd van de kinderen, soort gezin, hoe actief je bent et cetera. Vervolgens zoeken de gezinnen jou op, niet andersom. Zij sturen een verzoek, jij beslist of je contact wil. Zo leer je elkaar kennen via bellen en chatten.”
In september 2023 vond Jill haar match: een jong gezin met één dochter van toen acht maanden. In januari 2024 stapte ze op het vliegtuig naar Seattle, klaar voor een avontuur van minimaal een jaar. De eerste dag was meteen een rollercoaster. “Ik werd opgehaald door het gezin en voelde me meteen welkom. Op mijn kamer stond een welkomsmand klaar, ik ontmoette mijn gastkindje én hun hond, en we gingen meteen uit eten. Een dag later ging ik met mijn gastmoeder op kraamvisite, waar ik ook de hele familie ontmoette. Echt een warm bad.”
Seattle voelde al snel als thuis. Het gezin nam Jill mee op wandelingen door de stad en in de eerste week leerde ze stap voor stap haar rol kennen. “Mijn gastmoeder werkt thuis, dus ze was er de eerste dagen bij om me in te werken. Het voelde meteen vertrouwd.”
Tekst loopt door onder de foto.
Jills gastgezin heeft een dochtertje, inmiddels twee jaar oud. “Ze is een blij kind. Maar ja, ze is ook twee: ‘nee’ zeggen is haar hobby”, vertelt ze lachend. “Ik ben dol op haar en het is bijzonder om haar te zien opgroeien.”
Het gezin is avontuurlijk en sportief. “Ze zijn professionele zeilers en fanatieke skiërs. In de zomer deden ze mee aan grote zeilbootraces, in de winter gingen we naar hun skilodge in de bergen. Ze hebben me zelfs opgegeven voor zeillessen. Zo belandde ik ineens in een compleet nieuwe wereld.”
Door die ervaringen voelde Jill zich onderdeel van de familie. “Ze nemen me overal mee naartoe, van familiebijeenkomsten tot vakanties in Belize (land in Centraal-Amerika, red.). Ze geven me het gevoel dat ik erbij hoor.”
Tekst loopt door onder de foto.
Au pair zijn klinkt als één groot feest, maar dat is niet altijd zo. “Het begin vond ik heel intens. Ik zat in een nieuw land, nieuwe regels, nieuw ritme. Ik was druk met alles ontdekken, dus het gevoel van heimwee kwam pas later. Bij mij was dat na drie maanden. Toen vroeg ik me af: kan ik dit wel?” Ze besprak haar gedachten met haar gastgezin, waar lief op gereageerd werd. “Ze hebben zelfs mijn moeder over laten vliegen als verrassing. Dat was zo bijzonder.”
Aan bijzondere ervaringen geen gebrek, maar een van Jills hoogtepunten was een Sinterklaasavond die Jill organiseerde met een andere Nederlandse au pair. “We hadden pepernoten, cadeautjes, muziek én mijn gastvader regelde dat ‘Sinterklaas’ op de deur bonkte en een grote zak cadeaus had achtergelaten. De hele familie was erbij, voor wie ik ook boerenkoolstamppot maakte. Iedereen wilde mijn Nederlandse tradities meemaken, dat was zó speciaal.”
Hoewel Jill echt onderdeel is van haar gastgezin, bouwde ze ook een eigen sociaal leven op. “Ik raakte goed bevriend met de nanny van een familielid van mijn gastgezin. En via de agency kwam ik in een groepsapp met andere au pairs in de regio en heb daar ook vriendinnen ontmoet. Sommigen zaten er al langer dan ik en stelden me voor aan hun vrienden. Zo leerde ik via-via steeds meer mensen kennen. Het leuke is dat iedereen au pair is en dus snapt wat je doormaakt.”
De vriendschappen zijn zo hecht dat Jill zelfs met enkele meiden op reis is geweest, uiteten gaat en Seattle ontdekt. Ze onderneemt ook dingen in haar eentje, iets wat ze voor dit avontuur niet snel had gedaan. “Ik ben in mijn eentje naar Hawaii geweest. Twee jaar geleden had ik dat nooit gedurfd. Maar ik ben steeds beter geworden in uit mijn comfortzone stappen.”
Siham (29) emigreerde naar New York voor de liefde: 'Ik weet dat hij mijn soulmate is'
Geïnspireerd door Jills verhaal als au pair in de VS? Dan is het goed om ook de praktische kanten van het au pair zijn te kennen. In de Verenigde Staten moeten gezinnen hun au pairs minimaal 200 dollar per week betalen. “Daarnaast dekken zij alle overige kosten: verblijf – een eigen kamer – eten, telefoon en een auto. Als ik met mijn gastkindje buiten de deur ga eten, wordt dat door de gastouders gedekt. Alles wat ik voor mezelf wil kopen of doen, betaal ik zelf.”
Verder is het goed om te weten dat een au pair niet aan de slag mag als ‘goedkope’ huishoudhulp. “Er staat op papier dat ik maximaal 45 uur mag werken, en niet meer dan 10 uur per dag, en mijn werkzaamheden alleen betrekking hebben op de zorg van mijn gastkind. Natuurlijk gooi ik wel eens een lading kleding in de wasmachine of veeg ik de vloer aan als zij heeft gegeten, dat vind ik meer dan normaal.”
Het werk heeft haar veel over zichzelf geleerd – dat ze meer openstaat voor avontuur en nieuwe dingen dan ze eerder dacht. “Ik ben zelfstandiger, avontuurlijker en veel positiever geworden. Ik weet beter wat ik wil en wie ik ben. Vroeger was ik sneller terughoudend en had ik moeite met mijn grenzen aangeven. Sinds ik hier ben, heb ik geleerd om me uit te spreken als iets me niet lekker zit. Gelukkig heb ik een gastgezin waarin dit ook kan.”
Over haar ervaring is Jill hartstikke positief. Ze heeft niet voor niets haar verblijf van één naar de maximale twee jaar verlengd. Het is een ervaring die ze niet had willen missen en zonder twijfel nog een keer zou aangaan. “Dit is het beste wat ik ooit heb gedaan. Ik heb er een tweede familie bij gekregen. Ik had dit voor geen goud willen missen.”
Ze heeft het zelfs zó naar haar zin dat Jill en haar gastgezin kijken naar opties voor een verlengd verblijf. Of dat allemaal mogelijk is, moeten nog blijken. “We zijn het in ieder geval aan het uitzoeken. Fingers crossed.”
Jills enthousiasme is aanstekelijk, dus we vragen haar naar tips voor meiden die ook voor minimaal een jaar naar het buitenland willen als au pair.
Rosa (24) loopt stage bij makelaarskantoor in New York: 'Of het écht als 'Selling Sunset' is...'
