Met 2024 nu echt bijna achter ons, blikken we terug op het jaar. Van heerlijke dateverhalen tot bizarre Tikkie-verzoeken én, ze kunnen niet ontbreken: veel gelezen columns. Waaronder die van Gaby.
Het is niet niks om je op zo’n manier bloot te geven. Maar ik ervaar mijn openbare dagboek als één van de grootste geschenken van werken bij zo’n groot platform. Hoe mooi is het dat ik mijn dagelijkse struggles kan delen met duizenden (en soms zelfs honderdduizenden, wtf) mensen? Mensen die zich in veel gevallen herkenden in wat ik schreef. Heel veel dank voor de vele dm’s. Dat deed me echt goed.
Carrière
Nu, aan het einde van het jaar en het einde van mijn carrière bij LINDA. blik ik heel graag terug op alles wat ik op tafel heb gelegd. Bijvoorbeeld mijn allereerste column, waarin ik schreef over het stoppen met romantiseren van mannen.
Als ik die teruglees zie ik zo’n ander meisje voor me. Een meisje dat haar best deed om vooral een keer niet verliefd te worden op iedere man die haar aandacht gaf. Spoiler voor past-Gaby: dat lukte je niet, maar gelukkig kwam je uiteindelijk goed terecht.
En toen kwam het goed; ik liep, met de hulp van mijn overleden opa, mijn grote liefde tegen het lijf. Wie het was deelde ik niet meteen op Insta (daar was dít de reden van), maar ik omschreef wel in detail hoe hij voor het eerst tegen me zei dat hij van me hield, hoe we begonnen met ABC-daten, hoe hij mijn mentale gezondheid tijdens onze eerste vakantie redde met één quote en hoe hij maandenlang bezig was met het perfecte cadeau. Nog iets wat de 20-jarige Gaby nooit had geloofd.
Grensoverschrijdend gedrag
Mijn meest gelezen column – en helaas voor veel mensen ook de herkenbaarste – ging over grensoverschrijdend gedrag. Hierin omschreef ik drie momenten waarin mannen over mijn grenzen waren gegaan. Geen momenten waarbij ik van mijn fiets werd getrokken of had gegild.
Nee, helaas scenario’s die veel vaker voorkomen en ook trauma kunnen veroorzaken. Daar kwamen honderden reacties op; helaas ook van mensen die vonden dat het mijn eigen schuld was. Nog meer reden dat het zo belangrijk is om hierover te blijven praten.
Opa’s en oma’s
En misschien wel de bijzonderste columns die ik schreef, gingen over mijn dierbaren. Zo schreef ik hoe ik op date ging met drie mannen (m’n opa, oom en vader, waarvan er inmiddels helaas twee zijn overleden) en mocht ik schrijven over mijn oom, opa en oma nadat ze overleden waren. Hen een laatste eer bewijzen zodat ook jullie zouden weten hoe bijzonder ze voor mij waren. Dat was echt heel bijzonder.
Zonder dat jullie alles lazen wat ik meemaakte, had ik nooit door kunnen gaan, dus ik ben alleen maar heel erg blij dat er van gesmuld werd. Bedankt daarvoor. Misschien tot ooit, maar voor nu vaarwel.