Vorige week was de roemruchte Bananenbar in Amsterdam onderwerp van gesprek. Eerlijk, dat die naam daadwerkelijk ergens op slaat, wist ik niet. Laat staan dat ik er een paar dagen later zelf zou belanden.
Afgelopen zaterdag vond de Canal Parade tijdens Pride Amsterdam plaats.
Een van mijn allerbeste vriendinnen was jarig, dus wat voor betere manier om dat te vieren dan aan de Amsterdamse grachten? Wat zo heerlijk is aan de vriendschap met haar, is dat we beiden voor alles wel te porren zijn. Een ‘ach, waarom ook niet?’-mentaliteit. Je voelt de bui al hangen.
Na de Reguliersdwarsstraat te hebben uitgespeeld, zetten we koers richting De Wallen. Nu zou je je kunnen afvragen wat ik in vredesnaam te zoeken heb op De Wallen. Ik ben zo gay als een skippybal en al kan ik het vrouwelijk schoon echt wel waarderen, het houdt mijn aandacht niet lang vast.
Ik weet niet meer precies wie het als eerste zei of dat het in koor ging, maar de onvermijdelijke vraag klonk al snel. “Zullen we naar een seks-show gaan?” Porno kijken we ook allemaal (ja, geef nou toe) dus waarom zou je dan niet ook naar een seks-show gaan? Oké, porno kijk je waarschijnlijk niet samen met je beste vriendin (ik niet, tenminste), maar van schaamte is nooit sprake geweest tussen ons. En we waren er nu toch.

“Hé, kijk! De Bananenbar!”, gil ik uit. Al helemaal na het nieuws van afgelopen week, wil je toch eigenlijk weten wat zich daarbinnen afspeelt? De roemruchte bar in het centrum van Amsterdam schijnt namelijk het toneel te zijn geweest voor de aantijgingen van seksueel wangedrag aan het adres van zangeres Lizzo.
Ergens had ik wel eens van de Bananenbar gehoord. Ik legde alleen niet onmiddellijk de link tussen de naam van de bar en wat daarbinnen gebeurt. Ja, dat het seks-gerelateerd was, wist ik wel. Maar wellicht was het pand vroeger een pakhuis voor bananen geweest?
Dat dat absoluut niet het geval is, wordt al snel duidelijk bij binnenkomst. Een blik op de foto’s links van mij onthult namelijk waar ik ergens al bang voor was. In plaats van in kratjes, vind je hier de bananen – gepeld en wel – op plekken waar de zon niét schijnt. Mijn eerste gedachte: mijn hemel, je mag toch hopen dat-ie niet afbreekt.
Die bananen spelen ook in het verhaal rondom Lizzo een centrale rol. Zo zou ze haar achtergronddansers onder andere hebben gedwongen om bananen uit vagina’s te eten. Het is maar wat je ‘lekker’ vindt. Nu moet ik toegeven, bij de gedachte aan een seks-show met bananen krijg ik toch wel de rillingen.

Gelukkig wordt er een goedkopere optie aangeboden, de stripclub. De Bananenbar bestaat, zo blijkt, uit twee verdiepingen. Een voor de bananen show en de ander voor de stripclub. Of er daar dan alsnog bananen aan bod zouden komen, blijft vooralsnog een raadsel. De 35 euro is snel afgerekend.
“Hey guys! Do you want a lapdance?”, vraagt een bloedknappe dame direct na binnenkomst aan ons. De gedachte grijpt mij naar de keel, maar plant tegelijkertijd een zaadje in mijn hoofd. Lapdances worden hier aan de lopende band gegeven. Zo ook aan de jongen in de hoek. Zijn blik is als die van een kind in een snoepwinkel wanneer de stripper zijn handen stevig tegen haar borsten aan drukt. Na afloop van de lapdance blijft de jongen nog even zitten en plaatst hij vakkundig zijn glas bier boven zijn kruis.
Tegelijkertijd kan ik niet anders dan mij afvragen aan wat voor wereld ik nou eigenlijk mijn geld heb besteed. Alle vrouwen die hier werken komen uit het buitenland. Is dit wat ze zich voor ogen hadden toen ze alles achterlieten? Begrijp me niet verkeerd, het doen van sekswerk kan wel degelijk een weloverwogen keuze zijn. Maar ook de lelijke verhalen spoken door mijn hoofd. En al zie ik ook vrouwen die lapdances krijgen, is het in de kern het doel hier om het mannen naar de zin te maken. Waar je struikelt over de stripclubs met vrouwelijke strippers, heb ik er nog niet een met mannelijke strippers kunnen bekennen.

Nu kan ik mij in dit stuk wel voordoen als heel braaf, maar een grotere tegenpool van de Heilige Maagd Maria bestaat er niet. Hier in de Bananenbar kijk óók ik mijn ogen uit. Een man komt de privéruimtes uitlopen en knoopt nog snel even zijn witte overhemd dicht, terwijl ik rechts van mij zie hoe het hoofd van mijn beste vriendin tussen de borsten van de bloedknappe stripper verdwijnt.
De blik in mijn ogen blijft niet onopgemerkt. “Jij wil het ook, hè?”, zegt mijn beste vriendin. Ze heeft gelijk. “We zijn bijna tien jaar vrienden, dit wordt mijn cadeau aan jou”, vervolgt ze. “Van wie wil je de lapdance?” Het voelt enigszins objectiverend, maar mijn antwoord heb ik wél paraat. “You! Yay, it’s you! Nice to meet you, let’s go!”, reageert de in rode lingerie gehulde beeldschone vrouw nadat ik haar aanwijs.
Ik weet dat als ik op het voorstel van mijn beste vriendin ‘nee’ had gezegd, dat ook helemaal goed was geweest. Maar als ik om mij heen kijk, blijkt maar weer eens dat voor sommigen een setting als deze een uitgelezen kans is om grenzen te overschrijden. Uit de strak dichtgeknepen ogen van de bachelorette die een lapdance krijgt, maak ik namelijk op dat zij dit absoluut niét wilde. Net zoals een van Lizzo’s dansers beweert, wordt ook deze vrouw door haar ‘vriendinnen’ gedwongen om om de naakte borsten van de stripper aan te raken. Die ‘vriendinnen’ kijken ondertussen schaterlachend toe.

“What are the rules?”, vraag ik de stripper terwijl zij met haar benen gespreid op mijn schoot gaat zitten. “You can touch me everywhere, except for playing with my nipples and touching my vagina”, antwoordt ze. “So besides that it’s alright if I touch you?”, vraag ik voor de zekerheid. Dat dat absoluut de bedoeling is, wordt duidelijk wanneer ze mijn handen op haar blote borsten plaatst.
Terwijl zij zich voor mijn ogen volledig uitkleedt, valt bij mij iedere vorm van ongemak weg. Als dit nu toch gebeurt, ga ik ervan genieten ook. Eerlijk gezegd ben ik echt wel eens nieuwsgierig geweest naar hoe een vrouw zou aanvoelen. De behoefte om seks te hebben met een vrouw heb ik (nog) nooit gehad, maar dat mijn nieuwsgierigheid het in dit geval van mij won, komt niet als een verrassing. Én ik weet nu dat je écht een hele leuke avond in een stripclub kunt hebben – ik sluit niet uit dat ik nog eens aan die verleiding toegeef.
Wanneer ze haar string weer aantrekt, vraagt de stripper mij: “Are you still sure you are gay?” “Uh, I am not really sure anymore”, antwoord ik.
