Soms lijkt het alsof we alles op een rijtje moeten hebben, maar eerlijk? Je twenties zijn behoorlijk warrig. Dat realiseert redacteur Amber (23) zich maar al te goed na een gesprek met haar vriendinnen.
We hebben constant fomo naar alle mogelijkheden die er zijn.
In je twenties lijkt het alsof je keuzes voor het leven moet maken: waar en met wie wil ik wonen? Ga ik fulltime werken of reis ik de wereld over? En wie wordt mijn lover? Je kan álle kanten op. Dan denk je vast: chill, maar al die keuzes maken het soms ook behoorlijk lastig. Hoe weet je nu of je het juiste doet?
Social media maken het je ook niet per se makkelijker. Je hoeft Instagram of LinkedIn – I know, echt de hel als je niet weet wat je wil – maar te openen en ziet alleen maar big steps. Zo zie ik een leeftijdsgenoot een huis kopen, terwijl ik na vijf hospi’s nog geen vast stekkie heb weten te vinden. Verwacht iemand anders een baby, maar vraag ik nog dagelijks aan mijn moeder (of chattie) hoe ik de was moet doen. En komen de vetste reizen voorbij, terwijl ik veertig uur op kantoor zit.
Maar blijkbaar weten mijn vriendinnen het door al deze mogelijkheden ook niet meer. Op het balkon, in de avondzon, gaat ons gesprek van juicy dates naar werkstruggles: wil ik niet dichter bij huis werken? Is wat ik doe wel écht leuk? Moet ik niet iets héél anders proberen? Ik had geen idee van hun twijfels. Als ik naar hen kijk, denk ik: jullie gaan lekker. De een maakt promotie op werk, de ander heeft een leuke guy aan de haak geslagen in de stad of iemand heeft haar droomreis op de planning staan. Blijkbaar zien zij hun successen zelf niet.
Op 21-jarige leeftijd studeerde ik af en zonder twijfel ging ik fulltime werken. Hup, meteen veertig uur in de week. Gaan voor die carrière. Ik heb mijn droombaan en ben daar mega happy mee, maar er zijn genoeg momenten waarop ik denk: ben ik niet té vroeg begonnen met werken? Moet ik niet nog drie keer in de week stappen of ergens op een eiland flaneren, in plaats van elke ochtend om zeven uur de wekker uitzetten en naar werk gaan? Van mijn vriendinnen begon ik als eerste met werken en eerlijk is eerlijk, ik voel mij soms best boring. Nu lig ik op een dinsdagavond liever op de bank met Sex and the City dan dat ik zelf het nachtleven uitspeel.
Maar één van die vriendinnen is nét afgestudeerd en zat tot voor kort dus nog midden in haar studentenleven – het leven waar ik soms zo naar terugverlangde. Als zij een brakke Snap op de bank stuurde, terwijl ik achter mijn laptop zat, dacht ik soms: dat wil ik ook. Maar nu vertelt zij mij juist dat ze het soms best lastig vond dat ik al was afgestudeerd, en zij niet.
Onze conclusie van het gesprek? Het gras lijkt altijd groener aan de overkant in je twenties. Want waar ik soms verlang naar de vrije tijd uit mijn schooltijd, verlangt een ander weer naar het vinden van een baan die aan al je boxen voldoet. Dus waarom ben ik niet gewoon blij met wat ik wél heb?
Note to self: vaak is het gras helemaal niet groener bij een ander. Weg met dat groene gedoe, laten we het door een roze bril gaan bekijken. Kijk naar wat je hebt bereikt en waar je nu staat. Je hoeft echt niet alles in één keer te behalen, doe het op je eigen tempo en vergelijk jezelf niet met anderen. Want een ding is zeker: niemand heeft het écht allemaal op een rijtje. Uiteindelijk zijn dat ook je twenties.
Amber: 'De periode nadat ik afstudeer voelt nu nog als een zwart gat'
