We all know her. Die ene vriendin die zich als een magneet vastklampt aan de verkeerde mannen. Noem het pech, een ongelukkig patroon of stiekem verslaafd zijn aan drama. Redacteur Anne is in ieder geval klaar met constant advies geven aan dit soort vriendinnen.
Ze is er graag voor haar vrienden, maar ze gaat niet non-stop het afvoerputje van iemands tranen zijn.
Onze twenties zijn messy. Mijn frontale kwab is quaking. Hoe spaar ik verstandig? Ga ik ooit een huis kunnen kopen? Wie gaat mijn ‘ware liefde’ zijn – als deze persoon überhaupt bestaat – en wanneer ontmoet ik diegene?
We maken fouten. Kiezen te snel. Tongen met mensen die het eigenlijk niet verdienen. En dat is allemaal oké. Het hoort erbij… I guess. Ik heb vaak genoeg bij vriendinnen aangeklopt om mijn hart te luchten. Andersom mogen zij dat ook bij mij doen.
Dat gevoel dat je altijd bij iemand terechtkunt, maakt vriendschap zo waardevol. Zoals actrice Aimee Lou Wood in een viral TikTok-sound zei: “We zijn geobsedeerd met romantische liefde, maar je kunt net zo close zijn met je vrienden. We moeten platonische connecties veel meer vieren.” Vriendschap is vaak veel onvoorwaardelijker dan die situationship met bindingsangst. Althans, de juiste vriendschappen.
Vriendschap moet vanuit twee kanten even goed voelen. Interesse tonen, luisteren, delen. En soms: grenzen stellen. Dat is iets waar ik niet zo goed (zeg gerust slecht) in ben. Still learning.
Zo heb ik vaker vriendinnen gehad die mij langzaam begonnen te behandelen als liefdestherapeut. Gesprekken gingen alleen maar over hun relatiestatus. Bij vriendin A ging het de ene maand over een jongen die haar alleen ’s avonds om 00:00 uur belde – maar van wie ze zeker wist dat hij de ware was. De andere keer was ze hooked aan een man die nog net geen twee dagen single was. Vriendin B had iedere week een hyperfocus op een andere man, de één nog instabieler dan de ander – en zij werd er simpelweg in meegesleurd.
Ik werd door beide meiden geappt als deze mannen niet snel genoeg terugappten of zich vaag gedroegen. Hoe het met mij ging? Dat moest ik zelf opperen in het gesprek. Anders walsten ze daar met hun liefdeslawine overheen. Even ter verduidelijking: ik zou dag en nacht klaarstaan voor vriendinnen die ook voor mij klaarstaan, maar bij deze meiden was dat totaal niet het geval.
Nikée heeft geen vrienden: 'Ik voelde me vaak afgewezen'
Eerst luisterde ik geduldig. Ik dacht mee en stuurde podcasts, boekentips en ademhalingsoefeningen (yep, I went there). Ik probeerde deze vriendinnen altijd te overtuigen dat ze goed genoeg waren zoals ze zijn. Maar zodra de ene plaaggeest hun leven uit was, vlogen ze naar een nieuwe man voor bevestiging. Keer op keer hield ik mijn hart vast, want ik voelde de bui alweer hangen. Mijn advies werd voortdurend genegeerd.
Toen ik zelf door een break-up ging, kreeg ik een karige ‘ah wat kut voor je’ van vriendin A. Vervolgens begon ze over haar zoveelste ruzie met ‘die jongen’ – van wie ik de naam niet eens meer had opgeslagen. Ik was een soort hotline voor haar hartzeer geworden, eentje zonder bereik als het om mijn eigen shit ging.
Als vriendin gun je iemand het beste. Een partner die doorheeft wat voor goud ze in handen hebben. Dat zei ik ook regelmatig, maar het kwam niet binnen. Of ze wilden het niet horen. Dan verandert jouw empathie langzaam in vermoeidheid. Want als jij altijd de schouder bent om op uit te huilen, wordt die schouder vanzelf nat, moe en koud.
Ik probeerde het bij vriendin A bespreekbaar te maken. Dat het wel héél veel over haar ging en ik me soms over het hoofd gezien voelde. Zij reageerde dat ik haar liet vallen door dit te zeggen. Terwijl ik me juist al maanden had weggecijferd om haar op te vangen.
Inmiddels heb ik het contact met beide meiden laten verwateren. Ik ben minder gaan reageren en spring niet meer automatisch in de hulpstand. Dat voelde eerst egoïstisch – alsof ik een slechte vriendin was. Maar het gaf me ook rust. Want ik weet van mezelf: ik wil er altijd zijn voor mijn vrienden, ook als het voor de zoveelste keer over een wandelende red flag gaat. Het verschil zit ’m in of zij er ook voor mij zijn. Vriendschap werkt twee kanten op – en als het stil blijft zodra je geen gratis therapie meer geeft, zegt dat genoeg.
In sommige gevallen betekent een goede vriendin zijn juist dat je je eigen grenzen bewaakt. Zo blijft de vriendschap in balans – of kom je erachter dat de band met je vriendin eigenlijk helemaal niet zo sterk is. Vriendschap is geen klantenservice. Het moet ook goed voelen voor jou. Dus: ben ik de bad guy omdat ik klaar ben met het liefdesdrama van mijn vriendin? Misschien. Maar ik ben liever dat dan iemand die zichzelf structureel op de laatste plek zet, alleen om de ander tevreden te houden.
Gaby: 'Geen één van mijn beste vrienden ken ik van vroeger, en dat is oké'
