Waar LINDA.meiden-redacteur Amber begin dit jaar nog nooit van een hyrox had gehoord, leven video’s erover inmiddels rent free op haar TikTok-feed. Net als marathoncontent. Sporten lijkt inmiddels een social media-competitie, waarbij we onszelf constant vergelijken.
Als het aan haar ligt, laten we dat achter in 2025.
Dit jaar deed een recordaantal deelnemers – 1,5 miljoen – mee aan actieve sportevenementen wereldwijd. En ja, ook ik zwichtte ervoor. In mei bestelde ik zonder veel nadenken én zonder trainingsplan een ticket voor de halve marathon in Breda. Ik kon vijf kilometer rennen, dan lukte het vierdubbele ook wel, toch?
Ik downloadde een trainingsschema, ging er vol voor en begon het leuk te vinden. Makkelijk? Zeker niet altijd. Na een lange werkdag moesten die hardloopschoenen écht aan, anders zou ik (letterlijk) achterlopen op mijn schema. Keiharde regen was geen excuus. En longruns combineren met m’n job én sociale leven leek soms onmogelijk. Op deze struggles hadden de filmpjes op mijn feed mij niet voorbereid.
Vijf maanden later stond ik met trillende benen en buikpijn van de zenuwen aan de startlijn. Na twee uur en 21 minuten rennen, waarin ik mij wel tien keer afvroeg waarom ik dit ook alweer deed, kwam ik over de finish. Door de adrenaline vergat ik mijn pijnlijke voeten direct. Mega trots was ik, maar tóch knaagde iets. Had ik niet sneller gekund? Onbewust vergeleek ik mezelf met de racetijden van anderen op social media. En dat beïnvloedde, of ik het nou wilde of niet, mijn trotse gevoel.
Daar is ook geen ontkomen aan: al het vergelijkingsmateriaal wordt je ongevraagd voorgeschoteld. Ongeacht welke sport je doet. Op Strava zie je precies hoe vaak, hoe snel én hoe ver een ander rent. Smartwatches vertellen exact hoe intensief een work-out is. Stappentellers zijn het bewijs of je niet lui bent op een dag. Before and after-foto’s laten zien hoe consistent je traint. Bij groepslessen gaat het erom hoe vaak je ze kunt afvinken. En een (halve) marathon of hyrox is opeens het bewijs dat je écht fit bent.
Steeds minder gaat het er om óf je hebt gesport en steeds meer om hóe je het doet. Natuurlijk ga jij jezelf dan vergelijken. Op dagen dat ik er niet lekker in zit, denk ik ook: hoe ga ik dit verantwoorden op Strava? Door alles online te delen, leggen we met sporten meer druk op onszelf dan ooit.
Elf jaar geleden stond ik langs de halve marathon-zijlijn om mijn vader aan te moedigen. De 12-jarige ik zou nooit geloven dat ik deze afstand later zelf zou rennen. Met welke tijd? Dat had mij in die tijd echt helemaal niks geboeid. Waarom leg ik mijn prestaties nu dan wel langs een meetlat?
Op de laatste dag van het jaar denk ik: fack mijn pace. Ik ben trots op mijn eigen sportprestatie- en tijd. Ik rende tussen werk, sociale verplichtingen en vermoeidheid door, maar vergeleek mijn tijden met mensen die een heel ander leven hebben. Dat is geen eerlijke vergelijking. Bovendien zouden we moeten sporten omdat het leuk en gezond is, en om ons hoofd leeg te maken – niet om iets te bewijzen aan een app of algoritme.
Sporten moet in 2026 weer draaien om plezier, niet om het delen van PR’s. Soms ren je langzamer, pak je minder zware gewichten of sla je een groepsles over. Ook dat is oké. Chill down met je goede sportvoornemens. Sportgoals van vier uur lang rennen of zwoegen in een oververhitte hyrox-hal zijn echt geen must.
Amber: 'In je twenties lijkt het gras altijd groener bij een ander'
Amber Brouwers (23) is online redacteur bij LINDA.meiden. Persoonlijke verhalen en money issues zijn haar fave. Willen haar vriendinnen alles weten over een realityprogramma? Dan appen ze haar. Met wandelingen, vriendinnenavonden en eindeloze shopsessies maak je haar het meest gelukkig.
