Gedumpt

Sanne leerde Lars kennen via haar swipe naar rechts op Inner Circle. Na hun eerste date in Hilversum wist ze het meteen: dit is ’m. In het begin was alles magisch. Lars was charming, attent en leek écht geïnteresseerd in wie zij was. Zijn tech-start-up, waarmee hij apps bouwde, liep goed. Hij was succesvol ondernemer, maar in die eerste weken gedroeg hij zich daar totaal niet naar. Lars luisterde naar Sanne, lachte om haar grappen en maakte haar het middelpunt van zijn wereld.

Ze pronkte met hem. Ze postte lachende foto’s van hen samen op Insta, en op feestjes leken ze het perfecte koppel. Iedereen was weg van Lars, en juist daarom voelde Sanne zich nóg specialer dat hij voor haar had gekozen. Ze voelde zich gezien op een manier die ze nooit eerder had ervaren.

Maar langzaam verscheen er een andere Lars. Kleine opmerkingen werden grote ergernissen. Als Sanne aan het koken was, zei hij: “Kun je dat niet wat sneller doen?” of “Waarom doe je dat zo?” Hij begon steeds vaker met zijn ogen te rollen, sprak respectloos en negeerde haar soms urenlang, alsof hij haar strafte. Sanne voelde zich daardoor klein en onzeker, maar ze hield van hem en hoopte dat zijn vervelende gedrag door werkstress kwam.

Random chicks incoming

Na dit een half jaar te hebben volgehouden, kreeg Sanne argwaan en dook ze in zijn oude werktelefoon. Haar wantrouwen bleek terecht: ze las recente DM’s met ‘lekkerding’ en ‘knapperd’ naar random chicks op Insta. Het voelde alsof iemand haar bij de keel greep en ze werd kotsmisselijk. Toen hij drie uur later thuiskwam van werk confronteerde ze hem. In zijn gloednieuwe Supreme-outfit stond hij in de deuropening, terwijl zij huilend van de bank opstond, met zijn oude telefoon in haar hand.

“Huh, wat?”, zei hij, terwijl hij dichterbij kwam en op het scherm keek. “Joh, dit betekent niets, dat was gewoon een grap”, grinnikte hij, met die perfecte glimlach. Sanne voelde zich bedrogen, maar ook verward. Ze wilde hem geloven, maar wist beter. Hoe kon iemand die zo charmant en liefdevol leek, tegelijk zo gemeen zijn, dacht ze. En Sanne vertrok naar haar eigen huis.

‘Dit is het gewoon’

Er was opluchting, maar ook leegte. Lars stuurde dagenlang smeekbedes vol excuses en beloften dat het nooit meer zou gebeuren. “Ik meen dat ik het niet zo bedoelde, maar zie nu écht de ernst in. Ik weet zeker wat ik wil, San, alleen jou.” Hij belde elke avond om te vragen hoe haar dag was en stond onverwacht voor haar deur met pioenrozen, haar lievelings. Na een week gaf Sanne toe. Ze wilde geloven in het goede, in de Lars van het begin. Want dat zat er wel degelijk in, wist ze.

De eerste avond dat ze weer samen waren, was niet-nor-maal leuk. Ze gingen uit in hun favo kroeg in Hilversum, lachten, dansten als vanouds. Onderweg naar huis pakte hij haar hand vast alsof hij haar nooit meer wilde loslaten. “Ik wil dat je weet dat ik echt veranderd ben” ,zei hij zacht, terwijl hij haar aankeek met die blik die haar in het begin had betoverd. Sanne voelde haar hart opengaan. Ze wilde geloven dat hij had geleerd, dat hun relatie nu volwassen en beter was, dat dit het echte geluk was waar ze op had gehoopt.

Gina dumpte haar vriend: 'Twee weken later, een positieve zwangerschapstest'Lees meer

De weken daarna voelden als een nieuw hoofdstuk. Lars was attent, gaf complimenten en was nul opdringerig of boos. Ze maakten plannen voor een lange vakantie, bespraken samenwonen; alles leek chill en harmonieus. Voor het eerst in maanden voelde Sanne zich volledig veilig in zijn liefde. Ze had het gevoel dat hun relatie niet alleen weer goed was, maar zelfs beter dan ooit. Dus viel ze volledig terug in vertrouwen, meegesleept door de warmte, de charme en het gevoel van gezien worden. Ze dacht: dit is het gewoon. Dit is de echte Lars.

Au

Maar de realiteit liet niet lang op zich wachten. Op een avond hoorde ze hem zachtjes bellen op de gang. Het was een gefluisterd gesprek. Ze wilde niet meteen wantrouwig zijn, dus zei ze niets. Toch brak langzaam het vertrouwen dat ze zo graag wilde behouden. Midden in de schijnbare perfectie besefte Sanne dat de charmante Lars slechts één kant van hem was, en dat de oude patronen niet weg waren.

De vrijdag daarop escaleerde het volledig. Ze stonden op het punt te vertrekken naar hun reservering bij een leuk restaurant in Hilversum, maar Lars had een slechte dag gehad en gebruikte haar om zijn frustratie te uiten, net zoals hij vroeger altijd deed. Wat begon met een opmerking over haar te korte rokje, ontspoorde totaal. “Doe toch eens normaal, Sanne! Hoe moeilijk kan het zijn?”, schreeuwde hij, terwijl hij een gat in de deur sloeg. Sanne voelde haar hart bonzen tegen haar borstkas. Ze probeerde rustig te blijven, probeerde uit te leggen dat ze haar best deed, maar hij praatte door haar heen. Riep dat ze te veel aandacht wilde.

Verdriet en angst

Tranen rolden over haar wangen. Voor het eerst voelde ze een mengeling van verdriet en angst. “Waarom doe je zo? Wat heb ik ooit verkeerd gedaan?”, vroeg ze trillend. Lars zuchtte, trok haar naar zich toe en zei: “Ik hou van je, San. Sorry.” Het was dat moment van totale verwarring: woede en pijn naast charme, liefde en manipulatie tegelijk. Ze voelde hoe ze bijna smolt voor zijn excuses, bijna alles vergaf omdat het zo fijn voelde om geen ruzie te hebben.

Uiteindelijk liep ze naar de slaapkamer en sloot zichzelf op. Lars probeerde binnen te komen, maar ze verzocht hem weg te gaan. Ze liet zich met haar gezicht in de dekens vallen en ze huilde tot de mascara donkere vlekken in de schone lakens achterliet. Na een halfuur stond ze op, veegde haar gezicht schoon met micellair water, verzamelde haar spullen uit de kamer, draaide de deur weer open, keek Lars aan die nu zelf verdrietig op de bank zat, en zei: “Dag, Lars.” Ze draaide zich om en liep de deur uit.

Bye bye

Lars heeft sindsdien nog wel tien keer geappt, met spijtbetuigingen om haar terug te krijgen. Eerder voelde Sanne de verleiding, maar deze keer bleef ze sterk. “Het was een van de moeilijkste keuzes van mijn leven”, zegt ze. “Maar ik moest erkennen dat ik beter verdien dan iemand die me steeds terugduwt in onzekerheid en pijn.”

Nu, drie maanden later, is ze trots dat ze niet meer voor zijn berichten valt. Soms stuurt hij nog iets, maar waar ze vroeger liefdevol reageerde, laat ze het nu stil. Ze weet nu precies waarom ze steeds terugviel: het was de afwisseling van charme en drama die haar gevangen hield. Lars had haar laten geloven dat zij degene was die hem beter kon maken, dat zij het verschil was. Die kleine momenten van warmte en bewondering overschaduwden de pijn veel te lang, volgens haar.

Achteraf ziet Sanne het helder: liefde en succes betekenen niets zonder respect. Grenzen stellen is onmisbaar, en soms is pijn voelen beter dan jezelf verliezen. Nu gaat het goed met haar. Ze voelt zich vrij en waardevoller dan ooit. Ze denkt nog weleens aan Lars, maar zonder woede of verlangen, alleen met rust. En met het besef dat echte liefde begint bij jezelf.

De laatste Gedumpt gemist? Je leest ‘m hier:

Liv eindigde haar relatie op kerstochtend bij de schoonfamilie: 'Niemand die me gedag zei'Lees meer