Aan het eind van het schooljaar worden juffen en meesters op de basisschool bedolven onder de dozen Merci. Dat moet origineler kunnen.
“Geen grote cadeaus. Tenminste, niet in geld, wel in aandacht.”
Aan het eind van het schooljaar worden juffen en meesters op de basisschool bedolven onder de dozen Merci. Dat moet origineler kunnen.
“Geen grote cadeaus. Tenminste, niet in geld, wel in aandacht.”
Een tweet van historicus Nadia Bouras wijst deze ontaarde moeder (met een kind dat net vier maanden op school zit) erop dat het gebruikelijk is om de juf of meester aan het eind van het schooljaar een bedankje te geven. Ze tweet een foto van een doos Merci met daarop de tekst ‘Superjuf’: ‘Voor de klassenouders die geen tijd en energie hebben om ingewikkelde fotoboeken te maken. You’re welcome!’
Persoonlijk was ik erg blij met haar tip, want ik wist niet dat dit gebruikelijk was. Dus snel twee dozen Merci ingeslagen, want mijn zoontje heeft twee juffen. Niet veel later zag ik de reactie van juf Arzu Aslan uit Amsterdam op de tweet: “Hahaha, hele koelkasten vol Merci. #traditie.” Oeps. Misschien moeten we toch ook iets anders erbij bedenken? En wat vinden juffen en meesters nu zelf leuk om te krijgen? Een pakket van Rituals? Een boek? Een bon? Een fles gin?
https://twitter.com/NadiaBouras/status/1410542059510022148
Juf Charlotte van Batenburg uit Utrecht is zelf moeder van drie kinderen en zegt: “Ik vind het altijd totaal onnodig om iets te krijgen, het is gewoon mijn werk. Maar een lief kaartje kan mij echt raken. Omdat ik veel thee drink, kreeg ik afgelopen juffenverjaardag veel lekkere thee en dit is dan echt verwennen. Nu mijn kinderen allebei een heel fijn jaar hebben gehad, merk ik wel de behoefte om te bedanken. Het wordt iets voor in de tuin, duurzaam. Een zakje zaadjes met een persoonlijke boodschap erop geschreven.”
Nadia Bouras geeft ook de juf die één dag in de week voor de klas staat een presentje met een kaart: “Totaal verrast was ze. Persoonlijke briefjes zijn fijn om te krijgen. ‘Onze’ juf is dit jaar verhuisd en krijgt een mooie, grote kamerplant. We proberen altijd iets persoonlijks te bedenken. Vorig jaar kreeg ze een kookboek en de kiddo’s maken een mooie tekening. Als ze 70 is, is het vast leuk om terug te zien.”
Een tekening waar een kind zijn best op heeft gedaan, vindt leerkracht Arzu Aslan heel leuk om te krijgen: “Ook omdat het heel oprecht en from the heart is. En ouders geven soms te veel geld uit aan dure cadeautjes. Maar ik hou van bloemen en planten. Daar heb je de dagen erna ook nog plezier van. Een soort gestaag afscheid nemen en afsluiten van het schooljaar. Wij mensen hebben toch rituelen nodig.”
Juf Jildou de Jong kreeg ooit een plantenpot met de tekst ‘Juf Jildou is de liefste’: “Staat nog steeds in huis. Maar even naar me toekomen, en me bedanken, is al heel fijn. Ik stop dit jaar om gezondheidsredenen. Een moeder kwam vragen wat er aan de hand was en me bedanken. Dat is waardering genoeg.”
Docent Nederlands Marente Benink zegt: “Ik hecht het meeste waarde aan kaartjes van leerlingen die me bedanken omdat ik iets voor hen heb betekend.” Daar is basisschooldocent Karen Span het mee eens: “Geen grote cadeaus. Tenminste, niet in geld, wel in aandacht.”
“Een boeketje van thee, superlief met een kaartje. Juffen van onze kinderen krijgen een zelf gestekte stokroos voor in de tuin”, zo laat Hanneke Film weten.
Op een middelbare school is het iets minder gebruikelijk, vertelt docente Hany Saad: “Voor mij gaat het nooit om wat, maar om wie. Een aantal weken geleden overleed mijn vader. Een van de leerlingen, waar ik normaal heel erg mee kan botsen, had een kaartje voor me georganiseerd met allemaal lieve berichtjes en een zorgpakketje. Ik werd er helemaal emotioneel van.”
Meester Frank Garten tweet: “E-mails van kids met bedankjes. Die zijn zoveel meer waard!” Aan het eind van de werkdag fiets ik toch maar even langs het tuincentrum en schrijf twee mooie kaarten. Enneh, vergeet de opvangjuffen niet.