Onzichtbare doos

If it fits, I sits: het lijkt wel het motto van elke kat. Waar komt die fascinatie voor dozen toch vandaan? Wetenschappers van de Stadsuniversiteit van New York (CUNY) en de School of Psychology and Public Health in Australië wilden dit tot op de bodem (van de doos) uitzoeken en startten een onderzoek.

Negen katers kregen in hun eigen, huiselijke omgeving de keuze tussen drie zitplaatsen. Een volledig getapet vierkant met lijnen, een vierkant met vier Pacman-achtige bolletjes op de hoeken (zonder lijnen), en een variatie op optie twee. Hier lagen de vier bolletjes op dezelfde plek, maar de ‘monden’ van Pacman wezen naar buiten, waardoor het geheel dus geen hoekige vierkant vormde.

So pleased to announce that my paper, "If I Fits I Sits: A Citizen Science Investigation into Illusory Contour Susceptibility in Domestic Cats (Felis silvestris catus) has just been published in AABS! #IfIFitsISits #CatSquare #CitizenScience #CommunityScience pic.twitter.com/AXbDttnOGC

— Gabriella E. Smith M.A. (@Explanimals) May 4, 2021

En ja hoor: optie een en twee waren favoriet, zoals je hierbovenkunt zien. Er hoeft voor katten dus niet eens een échte doos te staan, een (illusie van een) vierkant is al genoeg.

Oorzaak

De liefde voor dozen is natuurlijk allerminst nieuw. Op internet zwerven al jaren filmpjes rond van katten die volledig vrijwillig in een getapet vierkant op de grond gaan zitten. Dit onderzoek is wél het eerste wetenschappelijk experiment waaruit blijkt dat katten in een ‘ecologisch relevant paradigma’ (lees: thuis) in staat zijn tot ‘illusoire countourperceptie’.

Even in normaal Nederlands: dat houdt dus in dat je kat in staat is om randen in te vullen bij een niet bestaande vorm, zoals het Pacman-‘vierkant’. Baby’s leren dit zo’n drie tot vier maanden na hun geboorte, maar je kat heeft deze skill dus ook onder de knie. Als dat geen extra aai over de slimme bol verdient, weten wij het ook niet meer.

Lees ook
Zonnig weer? Smeer niet alleen jezelf, maar ook je kat in met zonnebrand