Het is vandaag nationale dag van de misofonie, wat letterlijk ‘haat tegen geluid’ betekent. De 58-jarige Jolanda kan al van jongs af aan niet tegen eetgeluiden. Pas als ze een ervaringsverhaal tegenkomt op Facebook realiseert ze zich dat ze lijdt aan deze aandoening.
“Ik dacht zie je, ik ben niet de enige gek die dit heeft”, vertelt Jolanda aan LINDA.
“Ik word vooral gek van de geluiden van eten. Chips, appels en wortels zijn het ergst”, legt Jolanda uit. De mensen in haar omgeving maken haar gek, maar ook zelf vermijdt ze het eten van knisperende en krakende producten. “Ik snij mijn eigen eten ook in kleine stukjes om zo min mogelijk geluid te veroorzaken.” Ook het geluid van slikken, “als het eten of drinken naar beneden valt”, geeft Jolanda een vreselijk gevoel. “Het doet pijn aan mijn ruggengraat”, beschrijft ze haar fysieke reactie op de geluiden.
Maar niet alleen eetgeluiden zijn triggers voor de 58-jarige. Tikkende nagels op een glas of blikje zorgen voor vervelende gevoelens. “Het geeft heel veel stress”, zo vertelt Jolanda openhartig. Ze heeft een gezin en wil er niet over zeuren, maar soms is dat extra lastig, als ze al bijvoorbeeld een slechte dag heeft. “Als ik niet lekker in mijn vel zit komt het drie keer zo hard binnen.” Het gaat op deze dagen zo ver dat ze nog voordat ze klaar is met eten de kamer moet verlaten. “Soms heb ik nog honger, maar dan hou ik het niet meer vol en haal ik mezelf uit de situatie.”
Jolanda’s vader had ook veel last van misofonie, al weet ze dat nu pas. “Als wij wat deden, bijvoorbeeld eten klaarmaken, en we bleven doorademen dan werd hij hartstikke boos.” Als gevolg houdt Jolanda nog steeds haar adem in als ze iets gaat doen, “daardoor heb ik chronische hyperventilatie ontwikkeld”. Voor haar eigen gezinsleden wil ze het graag anders doen en daarom spreekt ze hen zo min mogelijk aan op de geluiden. “Zij moeten gewoon hun gang kunnen gaan, het ligt aan mij dus ik wil hen er niet over aan te spreken.”
Het doet haar veel verdriet dat ze last heeft van misofonie. “Ik ben er ook weleens boos over geweest. Ik vind niet dat ik normaal reageer op geluiden. Wie heeft nou pijn in z’n ruggengraat als iemand een slokje cola neemt?” Niet alle geluiden ervaart Jolanda als afschuwelijk. “Van sommige heb ik totaal geen last en bij andere zit ik meteen tegen het plafond.”
Uit eten doet ze niet supervaak, maar in een restaurant heeft Jolanda vaak veel minder last van de misofonie. “Dan is er geroezemoes en muziek en ben ik in een andere omgeving. Dan komen de eetgeluiden veel minder hard binnen.” Als ze thuis is en met haar gevoeligheid geconfronteerd wordt heeft Jolanda ook een aantal trucs om het draaglijker te maken. “Ik probeer mezelf af te leiden op die momenten. Bijvoorbeeld door een liedje in mijn hoofd te zingen.”
“Ik vind het best wel lastig dat ik misofonie heb. Het is elke dag aanwezig.” Voor Jolanda begint de ellende weer als iemand iets te eten pakt. “Daardoor is het iets waar je constant tegen aan loopt.”
Dit artikel van LINDA.nl was eerder te lezen op 17 februari 2023.
Michelle gaat met haar broer naar misofonie-therapie: 'Stik in die wortel van je'
