Claudia Grannetia (33) heeft religiestudies gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Toch was het voor haar moeilijk om een baan op niveau te vinden. De reden? Haar handicap.
Best pijnlijk, aangezien het haar studiegenoten wel lukte.
Claudia Grannetia (33) heeft religiestudies gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Toch was het voor haar moeilijk om een baan op niveau te vinden. De reden? Haar handicap.
Best pijnlijk, aangezien het haar studiegenoten wel lukte.
“Ik heb altijd het idee gehad dat ik vanwege mijn handicap 10-0 achterstond”, vertelt Claudia. “Het heeft anderhalf jaar geduurd voordat ik een baan vond. Mijn studiegenoten lukte het wel. Dat voelde oneerlijk.” Claudia heeft vergroeide rug- en nekwervels. “Ik ben klein, heb een korte nek en een gehoorapparaat. Maar – in tegenstelling tot wat mensen soms denken – is er mentaal niks mis met mij. Ik heb de brains.”
Op de universiteit voelde ze zich goed en gezien. “Daar werd ik beoordeeld op mijn intellectuele capaciteiten.” Maar in de sollicitatiegesprekken na haar studie liep ze vaak tegen vooroordelen aan. “Tijdens een gesprek voor de functie administratief medewerker vroeg iemand of ik de stapeltjes papier wel kon tillen.
Ook is mij ooit gevraagd of het me lukte om dossiermappen te dragen. En of ik wel in een kantoortuin kan werken. Ik heb geen last van prikkels. Een vraag die me ook vaak is gesteld: of ik wel zelfstandig kan werken. En vaak geven ze je niet eens de kans. Belachelijk. Je moet een dikke huid hebben om dat elke keer weer van je af te laten glijden.”
Aziaten zijn nagenoeg onzichtbaar in Nederland: 'We worden zelfs vergeten in de aanpak tegen discriminatie'Lees ookDat doet pijn. Claudia: “Ik ging op een gegeven moment maar op lagere functies solliciteren. Nu durf ik wel te stellen dat dit een vorm van discriminatie is. Veel mensen met een handicap werken in lagere functies en krijgen weinig verantwoordelijkheid. Dat heeft mijn zelfvertrouwen aangetast. Als iemand over mijn handicap begint, ben ik meteen onzeker. Ook als het uit nieuwsgierigheid is. Ik ging het internaliseren: het werd onderdeel van mijn persoonlijkheid. Ik verloor het geloof in mezelf. Dat is nog altijd niet 100 procent terug.”
Het gaat goed met Claudia. Ze heeft twee kinderen en een leuke baan als social media- en webredacteur bij een socialmediabureau, waar ze het volledige vertrouwen krijgt. “Ik heb veel stappen gezet en ben tevreden met waar ik nu sta.”
Maar ze plaatst wel een kanttekening: “Ik ben niet tevreden over de positie van mensen met een aandoening. Zij zijn vaak een outcast.” Ze hoopt bij te kunnen dragen aan een wereld waarin iedereen een eerlijke kans krijgt. “Sommigen zien mensen met een handicap als aliens, dat is jammer. We moeten mensen meer gaan zien als mensen en elkaar open benaderen.”
Claudia werd - ondanks haar handicap - zwanger: 'Alle vooroordelen maakten me onzeker'Lees ook