Even uit de oude doos: de film ‘Rocky IV’, over een bokser die in het begin van het verhaal niet in zichzelf gelooft. Ooit een kampioen, maar nu verworden tot een soort slap scharminkel, die nog geen drie kilometer kan hardlopen. Uiteindelijk daagt het leven hem uit: zijn vriend gaat dood tijdens een bokswedstrijd, dus hij moet de boel wreken. Gaat hij in gevecht met de Russische ’terminator’ die twee keer zo groot en breed is als hij?
Jawel hoor, hij gaat de strijd aan. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Rondvliegende tanden, spetters bloed uit alle kieren en gaten. Tja, niemand had gezegd dat het makkelijk zou zijn. Daar ligt Rocky, in de finale, half doodgeslagen op de grond. Maar dan… herrijst de held in hem. En met zijn laatste kracht krabbelt-ie op en slaat de Russische kleerkast tegen de vlakte. Heerlijk om te zien, want zijn echte winst is natuurlijk de overwinning op zichzelf, op zijn eigen angst.
En zo hebben we allemaal onze eigen uitdagingen. Waarbij we uitgelokt worden door het leven. Net als in een film hangt het eindresultaat van een uitdaging af van het verhaal dat je jezelf vertelt en vervolgens de keuze die je maakt. In mijn coachpraktijk zie ik de verhalen voor mijn ogen voorbij komen. Die beginnen met een dieptepunt, gevolgd door een keuzemoment. Blijf ik in mijn saaie baan hangen of spring ik in het diepe? Blijf ik bij mijn partner, of waag ik de sprong? Werk ik mezelf nog liever dood, of ga ik aan de gang met mijn eenzaamheid. Blijf ik mezelf saboteren en verdoven met alcohol, of ga ik echt werk maken van mijn talent?
Zo werd ik gebeld door een vrouw met een gespannen, jachtige, hoge stem. Of ik met haar kon meedenken. Ze wil misschien wel weg bij haar vriend, maar ze weet niet hoe. Hun huurhuis staat op zijn naam. De auto, geërfd van haar vader, staat op zijn naam. Hun spaargeld staat op zijn rekening. “Ik heb geen bankpasje, ik heb geen inzicht, ik weet niks. Ik werk fulltime als coördinator, maar ik heb geen euro: ik schaam me dood. Ooit was ik een vrouw van de wereld. Nu voel ik me zo dom en slecht en waardeloos.” Even is het stil. “Als ik begin over geld bij hem, dan knijpt hij me keihard. Op plekken waar je het niet ziet. Dat doet zo’n pijn. En toch hoop ik dat het ooit beter wordt.”
Ik ken deze verhalen. Ze is simpelweg de verkeerde tegen het lijf gelopen. De slechtste variant van geldtype Controlfreak. Of ze nou lief doet, begripvol doet, of precies doet wat hij wil, het maakt niet uit. Hij blijft namelijk doen waar-ie goed in is: isoleren, kleineren, domineren en afhankelijk maken. Ze is zijn bezit, onderdeel van de inboedel en niet meer dan een ding. Hij heeft haar vakkundig opgesloten in zijn financiële en fysieke gevangenis. Helaas is ze is nog niet zover om weg te gaan. Het is nog niet erg genoeg. De angst voor het onbekende is groter dan de ‘veiligheid’ van de plek waar ze nu leeft: blauwe plekken op haar lijf en in haar hart, maar wel een dak boven haar hoofd. Ze is aan het overleven.
Tot ze me drie maanden later weer belt.
“Vertel, wat is er gebeurd?”
“Ik vroeg wat hij wilde eten en hij zei: ‘Je bent een waardeloze k**h**r’. Dat was zijn reactie op mijn eetvraag. Ik brak en ik ‘ontbrak’. Ik werd weer heel met mezelf. Het was genoeg geweest. Ik pikte het niet meer. Van niemand niet. En weet je, Eef, uiteindelijk hoefde ik alleen maar de deur uit te lopen. Ik kon gewoon naar buiten en woon nu op zolder bij een vriendin, ik werk en ik spaar. Ik ben nog steeds bang voor hem, maar ik ben weg. Wat voel ik me godsgruwelijk rijk en vrij iedere minuut zonder hem. Ik heb mezelf terug. De oude ik, die moedig is en wel dingen durft. Ik ben helemaal niet waardeloos. Dat was zijn verhaal, niet het mijne.”
De wederopstanding, het vinden van de Held in jezelf, is een groot cadeau. We zijn zoveel sterker dan we zelf denken. Doe de geldtypetest en kijk hoe hoog jij scoort op het geldtype Held. De Held zorgt er namelijk voor dat je financieel goed voor jezelf zorgt.
Geldtype 'Slachtoffer' herken je aan zinnen als: ‘Dat heb ik weer! Iedereen is tegen mij’
