Atelier

Ze werkte in de jeugdhulpverlening tot haar 33e, maar ondertussen stond ze ook uren in haar atelier. “Het was een duobaan. Eerst op kantoor, dan in de klei. Tot ik dacht: durf ik dit écht? Durf ik volledig te kiezen voor het kunstenaarschap? Het antwoord werd uiteindelijk: ja. En zodra ik die deur dichttrok, ging er een andere wagenwijd open.”

Wat ze maakt, is niet zomaar kunst. Het zijn herinneringen in brons, gips of hars. Van handen die ooit vasthielden, van voeten die nog maar net op aarde waren, van lichamen die veranderen of verdwijnen. “Soms word ik gebeld door een begrafenisondernemer. Soms door een moeder die net is bevallen van een kindje dat niet meer leeft. Dan gaan we. Geen intakegesprek, geen lange voorbereiding. Koffer pakken, rijden, maken.” Dit doet zij onder de naam Bodycasting.

Tekst loopt door onder de foto.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Bodycasting Nederland (@bodycasting_nederland)

Rouw

Inmiddels kan Petra goed aanvoelen wanneer er woorden nodig zijn als ze aankomt, en wanneer juist niet. “Rouw is grillig. Soms komt het meteen. Soms pas na een half jaar, of twee. Maar dat moment dat mensen hun beeld ophalen en zeggen: ‘Nu is het rond. Nu kan ik beginnen met verwerken.’ – dát is waarvoor ik het doe.”

Een van de zwaarste castings die ze ooit deed, was die van een vader en dochter die omkwamen bij een auto-ongeluk. Hij was 42, zij 4. “Mijn man was toen ook 42. Mijn dochter ook 4. En toen ik bij dat meisje haar sokjes zag – exact dezelfde als die van mijn dochter – brak er iets in mij. Ik ben thuisgekomen, heb die sokken uit haar la gehaald, en weggegooid.”

“In het begin kwam het keihard binnen. Nu voel ik het nog steeds, maar ik weet: dit is niet míjn verdriet. Ik ben hier om iets moois te maken. Iets dat blijft. En daar zit zó veel kracht in.”

Ilona bedacht 'de watermethode' voor overleden baby's bij geboorte: 'Mooie keuze bij moeilijk afscheid'Lees ook

Sculpturen

Niet alle sculpturen zijn zwaar. Er zijn ook beelden van jubilea, bruiloften, zwangerschappen, sterke lichamen. We maken handafdrukken van stellen die elkaar het jawoord geven, van opa’s en oma’s met tien kleinkinderen. Van vrouwen die hun lichaam willen vieren vóórdat hun borsten worden geamputeerd. Ik zeg weleens: van kraambed tot sterfbed. En alles daartussenin.”

Want naast tastbare herinneringen, draait haar werk ook om iets anders: zelfliefde. “Iedere vrouw die hier binnenstapt, maakt een opmerking over haar lichaam. ‘Let maar niet op mijn buik’, ‘ik heb net veel gegeten’. En ik denk alleen maar: lieverd, je bent prachtig. Waarom dat excuus? Ik zie alleen maar schoonheid.” Dat is ook terug te zien in het werk dat ze onder haar eigen naam uitbrengt, dat Petra naast Bodycasting doet.

Dat ze zelf ook heeft geworsteld met haar lijf, steekt ze niet onder stoelen of banken. “Ik wilde altijd in een maatje 36 passen. Tot een verkoopster tegen me zei: ‘Jij hebt heupen. Jij hóeft niet in maatje 36.’ En ineens viel het kwartje. Waarom zou ik mezelf kleiner willen maken dan ik ben?”

Petra Flach

Wat ze het allermooiste vindt aan haar werk? Daar hoeft Petra niet lang over na te denken.

“Dat ik mensen mag raken. Dat ik mag maken. Dat ik mag zijn wie ik ben – een kunstenaar, een mensenmens, een kameleon. En dat ik van betekenis mag zijn. Of ik nu een borstbeeld maak van een vrouw in haar kracht, of een handje van een baby die niet heeft mogen leven: ik voel me dankbaar. Iedere dag weer.”

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Bodycasting Nederland (@bodycasting_nederland)

Stichting Rouwkost lanceert Parelkoffer voor ouders die baby of kind verliezen: 'Ik geloof dat er licht is ín de tunnel'Lees ook