Mee met de vuilniswagen

Rowan: “Onze zoon Jimi (3) speelde op de grond met zijn vuilniswagen. ‘Piep, piep, piep’, zei hij terwijl de wagen achteruit reed. ‘We komen de baby ophalen!’ Hij was drie jaar lang het enige kind thuis en vond het erg lastig dat zijn broertje Mads nu ook aandacht kreeg. Ik moest zelf lachen om het hele tafereel en ik begreep het ook. Jimi heeft tenslotte nooit om een broertje (of zusje) gevraagd!”

Liever een puppy

Shanna: “Het duurde jaren voordat ik weer zwanger werd, na onze eerste dochter. Romy van 5 klaagde vaak dat ze zich zo alleen voelde. We twijfelden of we een puppy zouden kopen, zodat ze tenminste een speelmaatje had. Maar wonder boven wonder raakte ik toch weer in verwachting en begin dit jaar toonden we haar vol trots zusje Pippa. Romy wierp een blik op de Maxi-Cosi met daarin haar – op dat moment brullende – zusje en zei uit de grond van haar hart: ‘Nou ik had toch liever een hond!’.”

Fatshaming

Carolijn: “Tien uur na de geboorte van onze dochter Kaat kwamen we weer thuis. Haar grote broer Mats van 3,5 keek eerst onwennig naar de baby, toen naar mijn nog gezwollen buik en vroeg: ‘Wanneer komt die andere?’ Ik kon er wel om lachen eigenlijk, maar je denkt wel: shit, dat wordt aan de bak …”

Lastig hoor

Martje: “Na een paar weken kwam onze zoon Boaz ineens met een ernstige blik naar me toe en vroeg: ‘Mam, wanneer gaat die baby nou weer terug naar de winkel?’ Toen ik zei dat Nuki bij ons blijft wonen, keek hij geschokt: ‘Voor áltijd?! Maar ik heb mijn kamer al vol, hoor!’ Sindsdien zucht hij elke keer als iemand over zijn zusje begint: ‘Die baby wordt echt lastig. Die gaat vast al mijn koekjes opeten én mijn speelgoed aanraken.’ Grote broer worden is duidelijk nog even wennen voor hem.”

Weinig rendement

Ayla: “Onze dochter Abby is nu tien weken oud. Grote zus Anna net zes jaar. De eerste week was ze nog heel enthousiast over haar zusje, maar ze vindt het rendement toch wat tegenvallen: ‘Mama, deze baby is echt saai. Ze kan niets vastpakken nog. Ik wil een ander die wel kan spelen.’ Het wachten was voor haar ook lang, want ik ben vorig jaar een baby verloren na een zwangerschap van zes maanden. Anna wilde zo graag een speelmaatje. Gelukkig vindt ze het wel leuk om de wagen te duwen en met elkaar in bad te gaan, dus het komt vast wel weer goed.”

Die hoef ik niet

Jennifer: “Onze dochter Lisa van 4 wist wel dat we een baby zouden krijgen, maar het geslacht was voor ons allemaal nog geheim. Ze kwam huppelend en helemaal gelukkig aan de hand van haar vader het ziekenhuis binnenlopen. Ze wilde meteen de baby op schoot. Pas toen begreep ze dat het een broertje was geworden. ‘Maar mama, deze hoef ik niet’, reageerde ze boos: ‘Ik had toch gezegd dat ik een zusje wilde?’”

Geen huilebalken graag

Carin: “Toen we onze kleuter vertelden dat er een baby in mama’s buik groeide, begon hij eerst te juichen en vroeg toen bloedserieus: ‘Maar hoe is die daar dan in geklommen? Heb jij die opgegeten of heeft papa hem erin gegooid?’ We vonden hem nog iets te jong voor de complete bloemetjes en bijtjes-saga, dus hielden het op een wonder. Hij knikte begrijpend en zei: ‘Oké, maar dan wil ik wel dat het een broertje wordt. Zusjes huilen te veel.’”

Omkopen

Sharon: “Bij het introduceren van baby Ben aan Job, onze peuter van destijds 2,5 ging het helemaal mis. Hij begon te krijsen en gillen en vertoonde daarna lang zuigelinggedrag: hij wilde ook uit een fles drinken en in de wagen zitten, in plaats van lopen. Hij was duidelijk jaloers op de indringer. Dus bij baby 3 en 4, pakten we het anders aan. Zodra we de oudere kinderen verrasten met het nieuwe gezinslid, nam de baby zogenaamd een cadeau mee voor de grote broers. Zo lag er in de wieg van Roos een ingepakte dino voor Job en Paw Patrol voor Ben. De broers waren hiermee zo verguld, dat ze hun zusje direct omarmden. Ook bij Lot deden we het op die manier. Misschien een beetje omkopen, maar het beeld veranderde van ongewenste vreemdeling, naar topzus, zij bracht immers cadeaus mee!”

Met garantie?

Amber: “Vijf maanden zwanger, vertelde ik onze dochter Noa van 4 dat ze over een paar weken een zusje zou krijgen. Ze reageerde uitgelaten blij. Een zusje! Dat was leuk! Maar na een paar dagen kwam ze zuchtend naast me zitten en zei: ‘Mama, ik vind dat babyplan niet zo’n goed idee meer.’ Op mijn vraag waarom, antwoordde zij dat ze bang was voor alle poepluiers en jankbuien. Ik legde uit dat het allemaal wel zou meevallen. Mama en papa zouden de baby verschonen, zij mocht meehelpen met het badje en de fles geven. Ze was even stil, leek na te denken. Daarna vroeg ze hoopvol: ‘Oh en we kunnen haar gewoon teruggeven als het niet bevalt?’”

Ieuw, seks!

Roslina: “Toen we onze veertienjarige zoon Amin vertelden dat er een baby op komst is, keek hij ons eerst een paar seconden zwijgend aan en zei toen droog: ‘Serieus? Nu? Ik dacht dat jullie op die leeftijd vooral planten gingen verzorgen.’ Hij vindt mij met mijn 39 jaar namelijk stokoud. Daarna trok hij een vies gezicht en mompelde: ‘Wacht … dat betekent dus dat jullie … ieuw … doe normaal.’ Sindsdien loopt hij met zijn handen op zijn oren de kamer uit als we ook maar het woord baby zeggen: ‘Ik wil hier niks van weten. Dit is traumatisch.’”

Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Help, mijn kind heeft een tic: 'Dan sta ik langs de kant druk te gebaren dat hij ermee moet stoppen'Lees ook