Of het nu gaat om een oma die liever niet oppast, een oppas die haar eigen regels hanteert of familie die net iets te betrokken is: het ouderschap is zelden een soloproject. In de rubriek ‘Niet mijn (opvoe)ding’ lees je verhalen over de uitdagingen die daarbij komen kijken.
Daar weet Jolanda alles van (59). Inmiddels is ze zelf oppasoma, maar toen haar moeder op haar kinderen paste wilde ze haar daar beslist voor betalen. Ook je verhaal delen? Mail naar lezer@linda.nl.
“Ik kreeg een baan aangeboden met wisselende diensten. Dat betekende dat ik een oppas nodig had die flexibel kon zijn en voor mij moest thuisblijven”, legt Jolanda uit. Omdat haar moeder vlakbij woont, hoopt Jolanda dat zij die rol wil vervullen. “Natuurlijk wilde ze dat. Pas daarna heb ik verteld over de nieuwe baan en dat ik niet vooraf een vaste oppasdag kon doorgeven. Mijn moeder vond dat geen probleem en was enthousiast. Tot ik zei dat ik haar wilde betalen.”
Daar heeft Jolanda haar redenen voor. “Vanwege de onregelmatige diensten voelde ik me er niet prettig bij om mijn moeder aan mijn werktijden te binden zonder haar daarvoor te belonen. Zij zou zich moeten aanpassen aan mijn leven, terwijl ze ook haar eigen agenda heeft. Daarnaast heb ik een broer met kinderen, maar hij woont ver weg. Ik wilde geen mogelijke scheve gezichten of misverstanden voorkomen.”
“Mijn moeder vond het moeilijk dat ik haar wilde betalen. Ze stond erop dat dat niet hoefde.” Toch komen ze uiteindelijk tot een afspraak die voor beiden werkt. “Ze zei dat als ik haar per se wilde betalen, ze daarmee akkoord ging, maar alleen als het geld in een potje ging dat ze kon besteden aan de kleinkinderen.”
Ook Jolanda’s broer heeft daar geen problemen mee. “Het is natuurlijk anders wanneer iemand om de hoek woont of wanneer je twee uur moet rijden. Bij hem werd er alleen opgepast bij speciale momenten, zoals feestjes.”
Saskia betaalde haar moeder voor oppassen op kinderen: 'Zussen jaloers, maar het bespaarde mijn ouders geldstress'
Daarom betaalt Jolanda haar moeder niet wanneer ze een avond weggaat. “Onze afspraak was puur werkgericht. Ik had een oppas nodig, omdat ik wilde werken. En omdat ik daar geld mee verdien, wil ik dat zij daar ook geld voor krijgt. Daar moeten we allebei van profiteren. Zo zwart-wit is het. Als ik een keer een avond uitging, was het gewoon oma die oppaste.”
De afspraak heeft voor iedereen voordelen. “Voor mij betekende het dat ik me niet schuldig voelde wanneer ik mijn moeder op wisselende momenten vroeg. Daarnaast had ik een vertrouwde oppas voor mijn kinderen. Voor mijn moeder was het heel leuk om tijd met de kleinkinderen door te brengen. En voor de kleinkinderen was het ideaal, omdat het verdiende geld naar een potje ging dat voor hen werd gebruikt, waardoor ze regelmatig een weekend weg konden met oma.”
Inmiddels is Jolanda zelf oma van een kleinkind. Ze past regelmatig op, maar daar krijgt ze niet voor betaald. “Dat wil ik ook niet. Mijn zoon is gescheiden en hij heeft zijn zoon de helft van de tijd bij zich. Hij heeft dan niemand die hem kan helpen. Daarnaast is mijn kleinzoon autistisch, dus je kunt hem niet zomaar ergens onderbrengen. Ik ben ook deels mantelzorger voor hem. De hulp is zo nodig dat het niet zo zwart-wit is als bij mij destijds.”
Ook als de situatie vergelijkbaar zou zijn, hoeft Jolanda daarvoor niet betaald te worden. “Net als bij mijn moeder hoef ik dat ook niet. De waardering die ik van mijn zoon krijg, is veel belangrijker.”
Terugkijkend is ze nog altijd blij met haar keuze om haar moeder te betalen. “Het heeft voor iedereen goed uitgepakt. Mijn kinderen praten nu nog, ruim twintig jaar later, over de leuke weekenden met oma. Het heeft alleen maar voordelen gehad.” Dat geeft ze graag door aan anderen. “Ik heb jonge collega’s op mijn werk die daarmee worstelden, en ik heb hen uitgelegd hoe ik dat vroeger deed. Inmiddels passen zij het ook zo toe. Hoe mooi is dat?”
Heb jij ook weleens te maken met verwachtingen, bemoeienis of botsingen binnen het (groot)ouderschap? Mail naar lezer@linda.nl met je naam, leeftijd en telefoonnummer, en deel (anoniem) jouw verhaal voor onze rubriek ‘Niet mijn (opvoe)ding’.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Oma Marlène (63) stelt grenzen aan oppassen: 'Ik offer mijn weekenden daar niet voor op'
Maartje is junior redacteur bij LINDA.nl en schrijft het liefst human interestverhalen. Ze is altijd nieuwsgierig naar de levens van échte mensen. Ze is gek op bakken – tot groot genot van haar collega’s.
