“Op mijn negentiende nam ik mijn eerste tattoo, daarna werd de drempel steeds lager. Ik liet er meer en meer zetten, zelfs in mijn nek. Vierenhalf jaar geleden kwam ik op het impulsieve idee er een aan de zijkant van mijn gezicht te nemen. Het werd een medaillon met parels en een portret van mijn zoontje. Ik zag voor me dat hij met los haar subtiel zichtbaar zou zijn.”

Waarom wil je je gezichtstatoeage weghalen? 

“Het begon eigenlijk al na het helen. Ik dacht: wat heb ik nou gedaan? Ik had geen rekening gehouden met hoe het eruit zou zien met mijn haren vast; toen besefte ik pas dat het oppervlak nogal groot was. Ik heb het gevoel dat het me veel minder vrouwelijk maakt. Het is de enige tatoeage waar ik echt spijt van heb. Als ik het over kon doen, had ik ‘m nooit genomen en was ik voor subtielere en vrouwelijkere tattoos gegaan. Smaak verandert. Hij wordt nu eindelijk verwijderd. Ik heb zes behandelingen gehad, waarvan de eerste een straf was voor mijn impulsiviteit. Ik heb gehuild, het deed verschrikkelijk veel pijn. Hij is al voor een groot deel weg, daar ben ik zo blij om.”

(Tekst gaat verder onder foto)

Dit is het resultaat van haar tattoo na zes laserbehandelingen. Over zo’n drie sessies moet hij helemaal weg zijn. 

Krijg je opmerkingen over de opvallende plek?

“Ik word niet raar aangekeken, maar krijg juist veel positieve reacties. Mensen zeggen dat het me staat. Wel hoor ik vaak dat het zonde is. Ik denk dat men gezichtstatoeages eerder accepteert als je positief bent en er verzorgd uitziet. Ik merk wel dat sommigen vooroordelen hebben en mensen met gezichtstatoeages ‘Tokkies’ of ’tuig’ noemen. Vooral vrouwen krijgen een stempel.”

Je bent moeder van twee kinderen en vier stiefkinderen. Hoe reageren andere schoolouders? 

“In het begin was ik ‘die moeder die onder de tattoos zit’, maar toen ze met me in gesprek gingen veranderde hun beeld. Mensen zeggen vaak dat ik anders ben dan hoe ik eruitzie. Ik denk dat ze er in eerste instantie van schrikken.”

Hoe zit dat met het vinden van werk?

“Daar heb ik nooit problemen mee gehad. Ik liep stage bij een tattooshop en op dit moment heb ik een eigen wenkbrauwbar. Daar heeft niemand er problemen mee.”

Heb je van tevoren nagedacht over de consequenties?

“Nee. Ik was jong en rebels. Ik deed modellenwerk, waar mijn tattoos juist onderdeel van waren. Ik leefde in een wereld waarvan ik dacht dat hij altijd zo zou blijven. Als ik er beter over had nagedacht hoe ik er over tien jaar uit zou zien, had ik het anders aangepakt.”

Hield je familie je niet tegen? 

“Ik tekende vroeger altijd op mijn huid, dus ze hadden wel verwacht dat ik tatoeages zou nemen. De enige keer dat ze raar opkeken was toen ik er een op mijn gezicht nam. Mijn moeder was sprakeloos en in shock. Zij is ook een van de redenen dat ik hem nu weghaal.”

Veel Nederlandse tatoeëerders beginnen er niet aan, omdat ze denken dat mensen toch wel spijt krijgen. 

“Ik sta achter de keuze van die tatoeëerders, en al helemaal voor mensen onder de dertig jaar. Voor je dertigste kun je zo’n keuze echt niet maken. Je nek en lichaam kun je wel bedekken, maar je gezicht is de eerste indruk die mensen van je krijgen.”