Ja, ook ik gaf hem een staande ovatie. Niet vanuit het Amerikaans Congres, maar gewoon vanuit mijn woonkamer. De manier waarop de Oekraïense president Zelensky het Amerikaans Congres om hulp vroeg in een emotionele videotoespraak. Vol verve, recht vanuit het hart, overtuigend (zal het helpen dat hij van oorsprong acteur is?) wijst hij ons op de collectieve verantwoordelijkheid om de vrede te bewaken.
Zonder kniebuigingen, met behoud van zelfwaarde, zo deed hij dat.
Hoe zouden wij Nederlanders om hulp vragen in tijden van oorlog? Zo zat ik te fantaseren hoe wij onder extreme druk, met ónze levens op het spel, om hulp zouden vragen. Zouden we toegeven: “We hebben het verprutst, maar vergeef het ons. We hebben ons eigen volk gediscrimineerd, wat resulteerde in de toeslagenaffaire, we hebben onze prioriteiten niet op orde gehad, in tijden van nood ons geldpotje niet gereserveerd voor onze medemens in nood, maar accijnzen verlaagd op benzine, het meest stupide wat we konden doen, en daarmee het volk een sigaar uit eigen doos aangeboden (want wie betaalt dat anders dan wijzelf?), de last gelegd op de schouders van de armeren onder ons en de milieubewusten zonder auto. Zolang we maar met een volle tank richting de Ikea, supermarkt en McDonald’s konden gaan.”
Zouden we het over onze lippen krijgen: “Het klinkt nu belachelijk, u te vragen ons volk te redden, terwijl we haar zelf hebben verwaarloosd. Vergeef het ons, we hebben onze jongeren aan hun lot overgelaten door de basisbeurs af te schaffen, ze het idee gegeven dat de toekomstige generatie niet belangrijk is. We schuiven alles door. We hebben een zwabberbeleid gevoerd tijdens corona, wat het volk moe en verslagen heeft achtergelaten. En oeps, afspraak is afspraak, maar we hebben ons overigens ook niet gehouden aan de afspraak om de CO2-uitstoot voldoende te verminderen. We hebben daarentegen de koopkracht gestimuleerd, al woedde er elders brand.
We zien nu in dat oorlog ieder van ons raakt, ongeacht geslacht, religie, sociale status, wel of geen autobezitter te zijn. Nu wij in nood zitten, zien we dat we allemaal één zijn. Hadden we het maar eerder geweten. Wij lieten onze zwakkeren liever creperen dan dat we ons comfort wilden opofferen.”
Laten we hopen dat die dag nooit aanbreekt, dat zo’n hulpkreet nodig is. En ondertussen kunnen we alleen maar vol ontzag kijken naar de man die uit het hart roept dat wij allemaal nodig zijn om de rechtvaardigheid te behouden in de geschiedenis. Om met de woorden van Zelensky af te sluiten: “Streng betekent moedig en klaar om te vechten. Voor het leven van de eigen burgers en die van de wereld. Voor de mensenrechten en de vrijheid, voor het recht op een goed leven en om te sterven wanneer het je tijd is gekomen. En niet wanneer een ander wil dat je sterft.”
Nhung Dam: 'Het vervloekte fietsvirus krijg je sneller te pakken dan je denkt'
