Meerdere vriendinnen van mijn leeftijd zijn grijzend. Sommigen verven hun uitgroei, anderen laten het zo. Als een vrouw helemáál grijs is, kan dat prachtig zijn. Grijze mannen vind ik in de regel zelfs ultrasexy. Maar – en ik zal hier wel weer geen vrienden mee maken – in die tussenfase, waarin je het laat uitgroeien en je overgeeft aan de natuur, zie je er als vrouw met een beetje pech toch vaak ouder dan je bent en een tikje onverzorgd uit.
Ikzelf ben nog niet grijs, maar mijn haar heeft in de loop der jaren wel een beetje een onbeduidend bruinachtig veldmuis-kleurtje gekregen. Dat weet ik trouwens alleen door mijn minimale uitgroei, want ík laat die dus elke vijf minuten manisch bijverven. Geen onzekerheid, ik vind het gewoon mooier.
Het is daarnaast ook wel een beetje een lullig bosje geworden. Het gaat te ver om te zeggen dat ik een complex heb van mijn haar, ik doe op mijn 49e niet meer aan complexen, maar om nou te zeggen dat ik er vrolijk van word, hm.
Recentelijk was ik in Parijs, waar ik me in een parfumerie allerhande crèmes en make-upjes liet aansmeren.
‘Prachtig haar heb je’, zwijmelde de jonge, donkerharige verkoopster terwijl ze een kwast met gifroze blush tegen mijn wang drukte. Mijn Frans is goed genoeg om te weten dat ze echt ‘prachtig’ zei en niet ‘wanstaltig’ of ‘treurig’.
‘Sorry, wát?’
‘Echt. Als een baby’, verzuchtte ze terwijl ze in totale aanbidding voorzichtig een dun lokje achter mijn oor deed.
Ah. Ja, nu begreep ik het. Babyhaar. Is wel zo.
Ik heb jarenlang extensions gehad. Dezelfde dure chique die Sylvie Meis ook heeft. Werkelijk beeldschoon was het, en de volledige werkdag die ik tweemaandelijks bij de kapper zat volledig waard, maar het was wel prijzig. Op een gegeven moment kun je niet meer naar jezelf verantwoorden dat je huur storneert omdat je een beetje lekker wilt smoelen.
Ik doe het al jaren met mijn halflange haar en sinds een jaar zelfs met een kortere bob, maar ergens lonken de extensions weer. Toen ik Palm Royale zag op Apple TV (aanrader!) en de blonde jaren 60-lokken van hoofdrolspeelster Kristen Wiig (die coupe had ik ook!) wilde ik het helemaal.
Maar dan rijst de vraag: kan dat nog wel als je bijna 50 bent? Kristen Wiig is 50, maar ziet er 10 jaar jonger uit dan 50 en dan ik. Ik wil waken voor het ‘van voren museum, van achter lyceum’-effect. Ik heb weliswaar geen complexen meer, maar mijn ego kan het niet aan als ik straks een hoopvolle man zie schrikken als ik me omdraai.
Ik vind het een lastige kwestie, helemaal aangezien ik me doorgaans geen reet aantrek van wat ‘nog kan’. In de categorie ‘mag eigenlijk niet meer’ heb ik onder andere een Skims-badpak dat is opgesneden tot net onder mijn oksels, een piepkleine touwtjesbikini en meerdere zomerjurkjes die mijn middelbare knieën bloot laten. Best raar om me dan nu wél ineens te confirmeren.
Ik denk dat ik me nooit zal gaan kleden naar mijn leeftijd, maar misschien is de glorietijd van lang Barbie-haar voor mij voorbij. Zal m’n huurbaas blij mee zijn.
'Iemand zei dat ik zo veel had laten doen, dat ik eruitzag als een strakgetrokken 60-jarige'
