Columnist Lianne Marije Sanders (29) schrijft over wat ze ziet en meemaakt. Deze week: het feministische pamflet ‘Damn Honey’, dat je heerlijk laat voelen.

‘Volgens mij is het met feminisme een beetje zoals met koriander: je walgt ervan of je gaat er lekker op. Ik heb vriendinnen die zich vol genoegen wentelen in alles wat geschreven wordt over diversiteit en body positivity én ken mensen die zeggen: ‘God nee, bij alleen het woord ‘feminist’ ben ik al afgehaakt’.

Vaak laat ik de epistels van feministen een beetje langs me heengaan. Want ja: er zit altijd wel wat in, maar vaak drammen ze ook nét iets te lang door. Wat dan wel weer logisch is, als zelfs vrouwen zelf niet willen luisteren.

Maar toen was daar het feministische pamflet ‘Damn Honey’, wat de vriendinnen Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen schreven naar aanleiding van het boek Sexy, but tired. But sexy van Jaimy Li. Dat laatste was feministisch gezien natuurlijk helemaal kut, dus Marie Lotte en Nydia wilden vrouwen even een hoognodig hart onder de riem steken.

En dat lukt aardig. Ze kletsen achtentachtig pagina’s over uiterlijk, sex en zichzelf en hebben eigenlijk maar één boodschap: doe gewoon lekker waar je je fijn bij voelt. Je zou misschien zeggen: moet je daar een boek over uitbrengen? Maar ja, dat moet, want doen waar je je fijn bij voelt is fokking lastig.

Afgelopen weekend was ik op een borrel met allemaal hippe mensen. Nou ben ik zelf ook tamelijk hip – ik heb nota bene Dr. Martens en een Herschell-tas, ik laat me niet gek maken – maar toch voelde ik me weer anders. Zoals ik me vaak voel bij mensen tussen de 25 en 35 die wonen in de Randstad. Zij gaan namelijk allemaal op zaterdag naar een festival; ik struin antiquariaten af naar mooie tekeningen van m’n geboorteplaats. Zij vragen zich allemaal af hoe ze een carrière, tomeloze ambitie, sporten en een sociaal leven moeten combineren; ik denk alleen maar ‘doe het niet’.

Ik vraag me geen moment af hoe ik ‘alle ballen in de lucht moet houden’. Sterker nog: soms ga ik overdag plat op m’n buik diagonaal op m’n bed liggen omdat ik niks te doen heb. Me even vervelen. En dat kan ik echt iedereen aanraden.

Ondertussen weet ik dus wel waar ik me fijn bij voel. Maar dat was twee jaar geleden wel anders. Man, ik was zo onzeker dat ik er hele middelbare scholen vol pubers van kon voorzien. Ik vroeg me continu af hoe ik me moest gedragen om te voldoen, om erbij te horen, om mee te tellen. Opzich een natuurlijk drang van de mens, want als kuddedier wil je niet verstoten worden en de angst voor afwijzing zit in iedereen. Maar ik ontdekte dat wanneer je stopt met je te spiegelen aan je omgeving, maar luistert naar jezelf, je omgeving zich vanzelf spiegelt aan jou. En je dus in contact komt met mensen, werk en hobby’s die bij je passen.

Wanneer je, net als ik was, kneiteronzeker bent en de hele dag bezig bent met wat anderen van je vinden en hoe je kunt voldoen, dan zou ik een keertje met een psycholoog gaan praten. Heb je slechts behoefte aan een goeie vriendin met wie je heel hard kunt lachen en die volledig accepteert wie je bent? Lees dan Damn Honey. En laat je niet afschrikken door het woord ‘feministisch’. Want ik hoor weleens dat feministen ‘zure, radicaal linkse zeikerds’ zijn, maar geloof me: dat beeld slaan Marie Lotte en Nydia in één keer neer.’

Lianne Marije Sanders (29) is freelance journalist en schreef met twee collega’s het geinige boek Zeik niet zo. Je kunt haar volgen op Twitter en Instagram.