We zien elkaar maar eens in de zoveel tijd en dan is het weer alsof het gisteren was. Ze hoort tot de vaste vriendinnengroep, maar ze is jaren geleden naar Zwolle verhuisd, dus is de frequentie dat we elkaar zien niet zo hoog. Tussendoor bellen we amper. Liever komt ze een keer in de zoveel tijd uit het Verre Zwolle. Dan gaan we met zijn allen uit eten en praten we bij.
De laatste keer dat ik haar sprak was het net uit met haar vriendje. Ze kenden elkaar nog niet heel lang, maar het was behoorlijk serieus geworden. En ineens was het uit. Hij had het uitgemaakt. Hij vond iets niet leuk. Dat kan. Ik heb het in mijn leven wel vaker uitgemaakt omdat ik iets niet leuk vond. Iets simpels. Omdat mijn verkering eiersalade van zijn toastje op zijn schoen morste. Ik knapte af. Kan de beste gebeuren, maar de liefde werd door de vetvlek op zijn suède schoenen gesmoord.
Had zij misschien iets gemorst? Iets aan haar neus hangen, slechte adem of gesproken met teveel spuug? Niets van dat al. Ze had iets opgebiecht. Nee, niet vreemd geweest, ze wilde er niets over kwijt. Of we dat wilde respecteren. Natuurlijk deden we dat. Totdat ze weg was! De speculaties werden hoe langer hoe wilder om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat onze vriendin ooit een jongen was en zich had laten ombouwen tot een vrouw. Dat had ze opgebiecht en nu was het klaar.
