‘Zet je Tinder hier eens aan’, zegt mijn vriendin met wie ik een weekje in Marrakech zit. Ik kijk amper op de app omdat ik A: Mehmet heb, en B: de emotionele capaciteit niet bezit voor het gelul.
Weer ‘Wat zoek je op Tinder?’, ‘Goh dat jij nog vrijgezel bent’ of seksueel getinte vragen, verpakt in nonchalante terloopsheid.
Ik heb genoeg van de barbecuefoto’s, racefiets-eikels en vinextrutten. De suffe bank op de achtergrond of het jong aangeplante groen in de tuin. Ik kijk af en toe als ik een swipe-bericht krijg, hopend dat ik eens wordt verrast. Maar het enige waar ik door word verrast, is dat er zoveel onaantrekkelijke mannen bestaan.