Mijn vriendin is unhinged. Als een dolle rent ze door de stad en geniet van haar herwonnen vrijheid. Tien jaar was ze samen met haar man. Een heer van stand. Met een deftige baan en een deftige achternaam, maar nu heeft ze al het deftigs achter zich gelaten.
Ze was altijd een wilde, maar verruilde haar sexy jurkjes voor nette rokken en verstandige schoenen. In het begin van hun relatie was alles prima en – je ziet het niet vaak – ze waren echt maatjes, vrienden van elkaar. Seks was geen dagelijke kost, maar was oké. Daar was voor hem de lol echter snel af. In het begin dacht ze dat het tijdelijk was. Druk, stress. Maar na verloop van tijd bleek hij gewoon weinig animo voor seks te hebben.
Dat zou weleens aan zijn dagelijks gin-tonics kunnen liggen, waar hij er rond borreltijd graag twee van mocht drinken. Bij het diner een paar glaasjes wijn en zo af en toe ’s avonds een whiskey. Dat kan effect hebben op het libido, dus na veel praten geen alcohol meer in het chique Amsterdamse grachtenpand. Ook dat zette geen zoden aan de dijk. Hij had gewoon geen interesse in het lichamelijk aspect van hun relatie. Van elke relatie, eigenlijk.
Hij houdt wel van vrouwen, maar hij hoeft er niet aan te zitten. Als wij, de vriendinnen, bij haar op bezoek waren, kwam hij er graag bij, genoot zichtbaar van onze verhalen en deed op zijn beurt ook een duit in het zakje. Echt een gezelligerd. Verder zat hij ’s avonds het liefst met een boek in zijn oude leren stoel, naast een tafeltje met een groene art-deco schemerlamp.
Er was geen verborgen vriendin, geen mannelijke lover in de kast… maar ook geen erectie. Die was van meet af aan al een wisselvallige gast. Als hem ook maar iets niet beviel, verdween hij wekenlang en liet de penis van Hans treurig hangend achter. En: you lose what you don’t use. Als je lange tijd celibatair leeft, wordt je libido ook steeds minder. Met als mogelijk gevolg erectieproblemen. Een vicieuze cirkel.
Als een man je jarenlang niet aanraakt, doet dat ook iets met je als vrouw. Wordt de seks met wederzijds goedvinden van het menu geschrapt, prima. Maar als je niet bekeken wordt door de man door wie je het liefst wekelijks uit elkaar getrokken wilt worden, dan is dat verschrikkelijk. Je voelt je niet begeerd, niet geliefd. Je voelt constant de afwijzing, gaat twijfelen aan jezelf en staat niet meer in je seksuele c.q. vrouwelijke energie.
Een vent die niet wilt: nee, bedankt. Ik heb een man vooral voor de seks. Met mijn vriendinnen kan ik dansen, uitgaan, een nacht vol kletsen. Ik heb met mijn vriendinnen meer dan uitstekende relaties. Maar zonder seks. Dat doe ik alleen met hém en onderscheidt onze relatie van al die andere. Niet dat hij de hele dag met een Duitse Staander paraat hoeft te staan, maar toch wel prettig als hij zeer geregeld op appel komt. En hoe fijn is het als je zomaar een appje van je geliefde krijgt met ‘Ik heb zin in jou’? Daar gaat mijn hart van wuiven.
Natuurlijk moet er liefde zijn, anders is het gewoon platte seks. Maar als ik van iemand houd, wil ik met diegene versmelten en dat doet voor mij het fysieke component. Als mijn geliefde in het weekend komt en hij zou liever in een boek of Netflix duiken in plaats van op mij, ben ik echt snel uitgekeken.
Zowel knap als onbegrijpelijk hield mijn vriendin het jaren vol. Als twee vrienden leven, platonisch. Er werd nog wel een therapeut ingeschakeld waar hij braaf mee naartoe ging, maar weinig succesvol. Het kwam er eigenlijk op neer dat hij gewoon een beetje seksloos is. Dat kan. Soms. Zoals bij Hans. Je hebt mannen die er nu eenmaal niet van houden.
Dan is er bij de heren ook nog een onderscheid tussen de liefhebber van seks en de vrouwenliefhebber. De laatste houdt van de hele vrouw, niet alleen van de seks. Van haar rondingen, haar manieren, haar vrouwelijkheid. Hij wil elk stukje van haar lichaam ontdekken, haar pleasen, van haar genieten. Bij de liefhebber van seks gaat het meer om de daad zelf, in alle hoeken, standen en variaties, en het orgasme.
Dat laatste is bij mijn vriendin nu het geval. Unhinged on the rebound. Genoeg kandidaten in de aanbieding. In naveltruitjes en stripperschoenen maakt ze de stad onveilig. Ik krijg wekelijks verslagen. “Ooh, ik krijg vast een heel slechte naam nu in de stad”, zegt ze een beetje beschaamd na een wilde nacht.
“Nou en?,” vraag ik. “Betalen ze jouw huur? Vullen ze jouw ijskast? Nee toch? Poep aan wat mensen zeggen. Embrace your inner slut!”
“Doe ik!”, zegt ze opgelucht en een paar uur later krijg ik Tinder-profielfoto van een gespierde hunk, met de tekst: ‘Met hem heb ik vanavond afgesproken! De bitch is back! De slet ook!’
‘En dat zijn geen scheldwoorden’, app ik terug.
'Er kwam geen alternatief, geen troostprijs, zelfs op de dag zelf niets'
