“Ik vind als je te vaak ‘ik hou van je’ zegt, betekent het niets meer”, zegt mijn vriendin.
“Hoe kan ‘ik hou van je’ nu devalueren?”, vraag ik. “Ik vind juist dat je het niet vaak genoeg kunt zeggen. Ik word daar heel blij van.”
“Nee hoor”, vervolgt ze resoluut. “Ik heb liever dat hij ’s avonds de kinderen naar bed brengt en dat hij deze keer wel een cadeau klaar heeft wanneer ik ben bevallen!” Ze is namelijk hoogzwanger en bij de vorige had hij geen cadeau. Woest was ze. Dat hij acht maanden later met een Cartier aankwam, deed niets af aan haar teleurstelling. En hij had nog wel toen ze thuiskwam door de hele gang een pad van waxinelichtjes aangelegd naar het cadeau, dat ze uiteindelijk gnuivend in ontvangst nam. Ze had het zodra ze de placenta eruit had gepoept, willen hebben. Cadeautjes. Cadeautjes en hulpvaardigheid, zoals het kroost voederen en naar bed brengen zodat zij even met haar vriendinnen iets leuks kan doen, dat is haar love language.
Het zijne is hulpvaardigheid en servicegerichtheid. Dat van de cadeautjes heeft zij hem bij moeten brengen. Hij spreekt het nog niet vloeiend, maar hij begint het redelijk onder de knie te krijgen.
“Er zijn er vijf liefdestalen”, valt vriendin Y bij. “Jouw liefdestaal is woorden van affirmatie”, zegt ze tegen mij. “Bevestiging dat iemand van je houdt.”
Y. heeft er een hele studie van gemaakt en het boek van Dr. Gary Chapman gelezen met de verrassende titel The Five Love Languages. En die zijn: Fysieke aanraking, Woorden van affirmatie/bevestiging, Cadeautjes krijgen, Tijd & Aandacht en Dienstbaarheid/hulpvaardig.
Iedereen heeft dus zijn eigen taal en niet iedereen spreekt dezelfde. Zoals mijn vriendin duidelijk de talen van Cadeautjes en Servicegerichtheid spreekt, komt dat bij mij onderaan de lijst. Ik vind het enig om een cadeautje te krijgen. Bloemen zomaar omdat hij me lief vindt, mijn hart groeit. Maar het maakt of breekt mijn relatie niet. Hulpvaardig? Heel fijn. Maar wanneer hij aanbiedt mijn auto naar de wasstraat te brengen, vind ik alleen het aanbod al genoeg. Servicegericht hoeft hij alleen in bed te zijn, de rest regel ik zelf wel.
Woorden van affirmatie, dus iemand horen zeggen dat hij van je houdt, dat is toch de max? Dat kwam ook uit de test – die ik onmiddellijk op internet ging doen – op nummer één. Ik zei voorheen altijd dat je ‘ik hou van jou’ niet moet zeggen omdat je dezelfde woorden terug wilt hebben. Het is geen wisselgeld. Daar kom ik bij deze op terug. Ik wil het ook horen. Boter bij de vis. Ik hou van jou en jij houdt van mij. Dank u.
Dat is ook niet zo gek, want woorden resoneren. Alles is een trilling of een frequentie. Dus woorden van liefde resoneren met dezelfde woorden. Wat je uitzendt, trek je aan.
In het begin zei mijn geliefde nooit ‘ik hou van je’, nu zegt hij het (bijna) net zo makkelijk als ik. We zeggen het ook op allerlei verschillende manieren. Negen van de tien keer zeggen we Iove you aan het eind van een telefoongesprek, casual en toch fijn. Maar hij zegt ook weleens heel plots uit zichzelf: “Ik hou van je”, zo recht uit het hart. Dat komt binnen! En wanneer hij vertelt waarom hij van me houdt, dat hij me de mooiste vindt, lief, grappig, slim en sexy, zit ik toch wel een beetje héél vergenoegd en hoog te paard om me heen te kijken.
Ik doe dat omgekeerd ook. Ik denk zelfs dat ik het hem geleerd heb, zo schaamteloos zeggen wat je voelt, aantrekkelijk vindt. Dat wordt, zeker in lange relaties, vaak vergeten. Uitspreken hoe knap of appetijtelijk je de ander vindt. Dat je ineens weer die geluksvlinders voelt fladderen als hij de deur binnenstapt. Volgens mij is iedereen daar gevoelig voor. Ik zeg het ook vaak gewoon in het wild. Wanneer ik een prachtig meisjes achter de kassa zie en ik zeg: “Kind, wat ben je mooi!” kijkt men daar heel blij van op. Ik zag laats een jonge vent op de herenafdeling bij Zara. Hij leek wel een filmster. “Jeetje man, wat ben jij knap”, complimenteerde ik. Hij stotterde ervan. “D..d..d..ddankjewel.” Ik zag ‘m toen ik de roltrap naar beneden nam, nog een beetje verbaasd bij de overhemden staan.
Op nummer twee kwam bij mij fysieke aanraking. Hand vasthouden in de auto, een zoen, een knuffel en natuurlijk seks. Zonder seks voor mij geen relatie. Ik begrijp simpelweg niet dat niet iedereen dat bovenaan heeft staan. Wat heb je liever, dat hij de vloer swabbert of jou een ticket to paradise bezorgt? Voel je je begeerlijker als hij de douche lekker uitschrobt of wanneer hij met zijn neus tussen de krullen duikt? Lijkt me een simpel afstreeplijstje. De fysieke intimiteit is voor mij ook emotionele intimiteit. Dat maakt je geliefde je geliefde. Dat maakt hem die ene speciale.
Het mooie van love language is dat het er nu niet om gaat dat je iemand behandelt zoals jíj graag behandeld wilt worden, maar dat je iemand behandelt zoals hij/zij graag behandeld wil worden. Het enige wat de man van mijn vriendin hoeft te doen is een geboortecadeautje kopen. Op tijd. Waardoor zij zich geliefd en gewaardeerd voelt. Het enige wat Mehmet hoeft te doen is mij verzekeren dat hij écht van me houdt, zoals ik hem op mijn beurt ook in zijn taal toespreek. De taal van liefde is niet zo moeilijk, immers liefde ís de taal.
'Net als het leed, is ook de hulp en saamhorigheid niet te beschrijven'
