Geschokt is geloof ik het woord dat ik het vaakst voorbij zag komen afgelopen week. Mensen waren geschokt over de onthullingen van het programma ‘BOOS’ over het seksuele misbruik, tegenwoordig heet dat ‘seksueel grensoverschrijdend gedrag’, bij ‘The Voice’.
Mij schokt het dan weer dat mensen, hordes mensen, geschokt zijn. En het verontrust me ook. Iedereen weet dat dit soort gedrag schering en inslag was en is. Niet alleen bij The Voice. Niet alleen in het Gooi. Dit is geen randstedelijk probleem van BN’ers die doorgeslagen zijn door roem, macht en geld. De Gooise matras ligt overal in het land. Dit staat in een lange traditie van hoe er met vrouwen wordt omgegaan.
Met vrouwen die iets willen, iets nodig hebben, ambitie tonen, een eigen wil hebben of simpelweg gewoon bestaan. Overal ter wereld zijn het vrouwelijk lichaam en de vrouwelijke seksualiteit voor veel mannen (en ook vrouwen) een instrument: om macht uit te oefenen, politiek te bedrijven, de eigen lusten te bevredigen of om de vrouw te straffen.
Maar laat ik het dichtbij huis houden en binnen de landsgrenzen. Neem het seksfilmpje van Patricia Paay dat in 2017 uitlekte en gretig geplaatst en gedeeld werd. Gesmuld werd er van de vernedering van een vrouw die niemand kwaad had gedaan, maar desalniettemin publiekelijk te kijk werd gezet. Had ze maar geen filmpje moeten maken, klonk het. Alsof privé filmpjes maken mensen automatisch het recht geeft te kijken als die worden gelekt. Het is een hypocriete manier om het eigen aandeel in andermans leed te verdoezelen.
In datzelfde jaar uitte journalist Loes Reijmer kritiek op GeenStijl, dat seksistisch geweld salonfähig heeft gemaakt en bol staat van het seksisme en racisme. GeenStijl’s reactie? Een stuk met als titel ‘Zou u haar doen?’ en daarin een oproep aan de lezers hun verkrachtingsfantasieën de vrije loop te laten. Had ze maar geen grote mond moeten hebben.
Dit houdt allemaal verband met elkaar en komt op hetzelfde neer: vrouwen worden open en bloot gebruikt, misbruikt, vernederd voor het eigen plezier en dat van anderen. Op de werkvloer, op straat, in clubs, op internet en in de media. Voor de clicks, de ophef en de roddels. En mét goedkeuring van de goegemeente die het allemaal vreet en verder verspreidt en daarna doet alsof het allemaal niks voorstelt en wegkijkt.
En nu is iedereen dus geschokt. Veinzen alsof deze gebeurtenissen nieuw zijn, is simpelweg de realiteit ontkennen en dat is de wortel van het probleem. Het gaat namelijk na iedere storm op dezelfde manier: eerst bolt de heilige verontwaardiging zich op en daarna sterft ie weer af en is alles weer als vanouds. Als iedereen iedere keer weer doet alsof het om incidenten of excessen gaat, kom je nooit tot een oplossing.
'Losgezongen van de ellende, vergeet men dat anderen recht hebben op een waardig leven'
