Saskia (50) laat anderhalf jaar geleden een spiraal plaatsen uit nieuwsgierigheid naar een beter alternatief voor de anticonceptiepil. Wat ze dan nog niet weet, is dat ze vanaf dat moment anderhalf jaar lang zou bloeden.
“Je hebt gewoon geen controle meer over je lichaam”, vertelt Saskia aan LINDA.nl
In januari 2021 stopt Saskia met het slikken van de anticonceptiepil. Het plaatsen van een spiraal is voor haar het begin van een periode waarin ze medicijnen moet gaan slikken, een operatie ondergaat en onderzoeken moet ondergaan. “Ik was benieuwd naar hoe mijn lichaam zou zijn én zou voelen met een minder grote hoeveelheid aan hormonen. Ik reis veel en een spiraal leek mij daarom handig.” Ondanks dat Saskia het zetten van de spiraal niet prettig vond, had ze hoop op een positieve ervaring. “‘Bij hoeveel mensen gaat het nou fout?’, dacht ik.”
Saskia bleef na de plaatsing een tijd bloeden. “Een vriendin van mij was na het zetten van de spiraal ook drie maanden ongesteld. Ik ging er daarom vanuit dat het normaal was.”
Saskia besluit na vijf maanden bloeden en pijn naar de huisarts te gaan. “De huisarts had al gecheckt of de spiraal goed zat, daarom werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog. Daar hoorde ik dat mijn baarmoederslijmvlies te dun was, waardoor de spiraal wonden bleef maken in mijn baarmoeder”, vertelt ze. De hormonen die ze daarna moet slikken om het baarmoederslijmvlies dikker te maken slaan niet aan en de bloedingen houden aan.
“Ik heb wel momenten gehad dat ik bij mijzelf dacht: ‘Waarom ben ik hieraan begonnen? Dat gezeik had ik allemaal niet met de anticonceptiepil’.” Saskia is er klaar mee en laat haar spiraal verwijderen om weer over te gaan op de anticonceptiepil. Maar tot haar verbazing lijkt het bloeden daarna nog steeds niet te stoppen: haar lichaam blijkt de aniticonceptiepil niet meer te accepteren.
“Ik begon er met mijn vriendinnen over te praten. Een andere oplossing zou de Novasure zijn, waarbij er onder narcose een soort waaier wordt ingebracht in je baarmoeder. De waaier verbrandt als het ware je baarmoederslijmvlies. Het bloeden zou dan stoppen en het is speciaal voor vrouwen die last hebben van hevige bloedingen”, vertelt ze. “Inmiddels stond ik soms tot aan mijn knieën in het bloed.”
Saskia wordt voor de operatie in slaap gebracht, waarna ze een half uur later wakker wordt. “Ik ging de operatie in met het idee dat wanneer ik wakker zou worden, alle problemen weg zouden zijn en ik aan mijn herstel kon beginnen. Toen ik mijn ogen opende kreeg ik te horen dat de operatie niet uitgevoerd kon worden. Mijn baarmoeder bleek namelijk de vorm van een hart te hebben. Daar baalde ik ontzettend van”, vertelt Saskia. “Het is een supermooi idee hoor, maar wat heb ik aan een baarmoeder in de vorm van een hart?”
Nu, anderhalf jaar later, is Saskia nog steeds ongesteld. Ze heeft besloten momenteel niks aan hormonen te slikken in de hoop op een volledige reset van haar lichaam. Ondanks dat Saskia niet bij de pakken neer gaat zitten, heeft ze wel veel momenten waarop ze twee keer langer moet nadenken voordat ze de deur uitgaat.
“Ik heb altijd een vest of jasje bij mij wat ik om mij middel kan knopen, mocht ik doorlekken. Overal waar ik naartoe ga neem ik extra ondergoed mee. Ik heb trouwens geluk dat ik een lichte slaper ben en wakker word wanneer ik doorlek. Thuis heb ik ook zwarte lakens en handdoeken bij de hand.”
Ondanks dat Saskia altijd denkt in oplossingen, gaat het verhaal haar niet in de koude kleren zitten. “Wanneer ik seks heb, kan het eindigen in een bloedbad. Dat zijn momenten waarop ik mij niet heel sexy voel, nee.” Of én wat het verband is tussen de overgang van Saskia en de bloedingen, blijft onduidelijk. “Feit blijft wel dat je je bloed voor andere dingen nodig hebt. De vermoeidheid, naast de ongelukkige doorlekmomenten, is denk ik nog het zwaarst.”
Of Saskia zich schaamt wanneer ze is doorgelekt? “Nee, ik weiger om mij ervoor te schamen. Dan loop ik maar tijdens een meeting van mijn werk weg om naar de wc te gaan. Of dan zijn er maar bloedvlekken in het bed van het hotel waar ik uit check. Dat is dan maar zo. Het zou wel gewoon goed voelen om weer een bepaalde controle te voelen over je lichaam. Het voelt nu wel alsof ik die soms kwijt ben.” Saskia hoopt door het doen van haar verhaal dat vrouwen opener zijn over hun ongesteldheid en mogelijke problemen. “Ik zou graag willen dat het als normaal gezien wordt om met een tampon in je hand naar het toilet te lopen.”
Lees ookGeprikkeld, aangebrand, pijn: ongesteld zijn is geen pretje, maar wanneer is het mis?
