In het LINDA. Vakantieboek vertellen zes vrouwen waarom zij niet (kunnen) zwemmen. Eén van hen is Lucinda Douglas.
Zes procent van de Nederlandse volwassenen kan niet zwemmen. Lucinda groeide op in Zuid-Afrika – waar je niet in de zee zwemt.
Lucinda is getrouwd, heeft drie kinderen en runt een financieel adviesbureau.
“Als mijn kinderen het water ingaan, roep ik angstig: ‘Niet te ver, jongens.’ Ik moet ze er nog uit kunnen halen, en ik ga niet verder dan het punt waarop ik kan staan. Ik ben opgegroeid in Zuid-Afrika. Daar zwem je niet in zee, dat is link vanwege de haaien en de sterke onderstroom. Ik ben een keer bijna verdronken. Binnen een paar seconden werd de stroming zo hevig dat ik niet terug naar het strand kon zwemmen. Sindsdien ben ik bang.”
“Toen ik een jaar of twaalf was, kregen we een zwembad in onze stad. Het was ongelooflijk goor – mensen stonden opeengepakt in het water. Ik weet dat het in Nederland anders is, maar ik hoef slechts een pleister in het water te zien drijven en ik denk weer aan dat vieze zwembad uit mijn jeugd. Als ik zwem word ik meteen benauwd, alsof ik geen adem kan halen.”
“Wij gaan meestal op vakantie naar Valencia. Ik houd van de Middellandse Zee, die wordt heel geleidelijk dieper. Ik weet technisch gezien hoe je moet zwemmen. En ik vertrouw erop dat de mens een natuurlijk instinct heeft om te overleven als hij in het water terechtkomt. Maar laten we dat vooral niet uitproberen.”
Benieuwd naar de vijf andere verhalen? Je leest ze in het LINDA.vakantieboek dat nu in de winkel ligt.