Van patissier naar therapeut

Pauline wilde vroeger niets liever dan patissier worden. Toch heeft ze een heel ander carrièrepad bewandeld. “Ik wist altijd al dat ik iets met mensen wilde doen, maar welke hoek het precies moest worden, vond ik lastig. Vrijwilligerswerk doen leek me prachtig, maar daarmee kun je de rekeningen niet betalen.”

Op de middelbare school begint ze serieuzer na te denken. “Ik deed vwo, maar had door mijn ADD moeite met leren. In de vierde zakte ik op een aantal vakken, een daarvan was wiskunde. Het voelde als falen, met als gevolg een enorme bewijsdrang. Toen het tijd werd om een studie te kiezen, koos ik eentje die best pittig was qua rekenen. Gewoon om te laten zien dat ik het kon.”

Het werd nucleaire geneeskunde, waar ze patiënten met kanker begeleidde bij bestraling. “Het was een mooie combinatie van werken met mensen en cijfers, maar het rekenen bleek wederom niks voor mij. En het stukje mensgericht werken was me te beperkt. Dat ik dit had gekozen, had niet zoveel met passie te maken.”

Modellenwerk

Op haar zestiende werd Pauline gescout als model. “Voordat ik ging studeren, besloot ik een pauze te nemen van school en fulltime modellenwerk te gaan doen. Ik kon reizen én geld verdienen – een ideale combinatie. Ik heb er echt leuke herinneringen aan overgehouden, maar het voelde al snel leeg. Alles draaide volledig om mijn uiterlijk. Ik wilde iets kunnen betekenen voor anderen. Terwijl veel mensen het werk als model als een droom zagen, dacht ik vaak: je moest eens weten.”

Tijdens haar studie heeft ze het modellenwerk niet volledig losgelaten. “Ik deed het ernaast, maar had echt behoefte aan iets waar ik energie van kreeg. Iets dat mijn hart sneller deed kloppen. Nucleaire geneeskunde bleek dat toch niet te zijn.”

Weg naar relatietherapeut

Uiteindelijk kwam ze uit bij toegepaste psychologie. “Die opleiding is zo ontzettend breed dat ik er alle kanten mee op kon. Mijn interesse lag vooral bij relaties; hoe ze werken en hoe ze je leven beïnvloeden. Ik wilde die dynamieken beter leren begrijpen.”

Na haar diploma te hebben behaald, besluit Pauline te solliciteren op een baan als relatietherapeut bij Praktijk de Liefde. “Eigenlijk dacht ik dat ik te jong was, waardoor ik de kans klein schatte dat ik aangenomen werd. Maar al snel werd ik uitgenodigd op gesprek en aangenomen. Om aangesloten te zijn bij de Nederlandse Vereniging van Relatie- en Gezinstherapie startte ik een opleiding gefocust op systeemtherapie, waarbij ik gelijktijdig het werkveld in kon.”

Leren vertrouwen

In het begin voelde het werk overweldigend, geeft de relatietherapeut eerlijk toe. “Ik ben een perfectionist. Je kunt met therapie zoveel kanten op. Je wilt mensen helpen, maar ik moest leren dat ik niet alles hoef op te lossen. Wat ik wél kan, is het gesprek op gang brengen, inzichten aanreiken en mensen uitnodigen om het proces aan te gaan. Sinds ik dat besef heb, zit ik veel relaxter in de sessies. Dat maakt mij ook een betere therapeut.”

Sinds Pauline dit werkveld heeft betreden, merkt ze een mentaliteitsverandering rondom relatietherapie. “Vroeger dachten mensen dat je dit pas deed als het echt misging. Ik merk dat steeds meer stellen ons juist opzoeken in een vroeg(er) stadium van hun relatie. Niet om iets te fixen, maar om zich te verdiepen in hun eigen manieren, de manieren van de ander en hoe zij op elkaar reageren.”

Zelf in therapie

Hoewel Pauline na haar werkdag uitklokt, is het niet een job die je volledig op kantoor achterlaat. “Toen ik pas begon, lag ik ’s avonds in bed na te denken over de verhalen van de vijf verschillende koppels die ik die dag had gezien. Wat als ik het niet goed had gedaan? Hoe kon ik ze nog beter helpen? Om die reden ben ik zelf ook in therapie gegaan, om te leren hoe ik het moest loslaten. En dat werkte. Ik leerde beter voelen wat van mij is en wat van een ander.”

De kennis die ze in de praktijk opdoet, past ze soms wel, soms niet toe in haar privéleven. “Natuurlijk helpt het dat ik snap waar bepaald gedrag vandaan komt, of dat ik iets in mezelf herken. In mijn relatie praat ik daar veel over met mijn partner, dat verdiept onze band. Maar als ik boos ben, ben ik ook gewoon een mens. Dan schiet ik net zo hard in mijn emotie.”

Jong zijn

Vinden cliënten het lastig dat Pauline mid-twintig is en dus relatief jong voor haar functie? “In het begin was ik heel erg bezig met mijn leeftijd ten opzichte van de mensen die tegenover mij zaten. Ik wilde serieus genomen worden, dus maakte me druk over hoe ik ouder kon overkomen en hoe ik me moest kleden. Inmiddels weet ik dat het minder een issue is dan ik dacht. Hoewel oudere cliënten wel eens opmerken dat ik jong ben, hebben ze er zelden moeite mee. Ik geef ze de ruimte om te voelen of ik de juiste therapeut voor hen ben.”

Ze geeft toe dat het werk is niet altijd even makkelijk is, maar wel enorm dankbaar. “Dat mensen je zo binnenlaten in hun leven; ik vind het ontzettend ontroerend om te zien hoe kwetsbaar zij zich durven op te stellen. Vooral het moment dat koppels meer rust vinden en meer begrip voor elkaar hebben, dat raakt me elke keer. Dat ik daar een stukje bij heb mogen helpen, is zó bijzonder.”

Groeien

Dit is pas het begin van Paulines carrière als relatietherapeut. Ze hoopt in de toekomst nog meer in haar rol te groeien. “Ik wil blijven leren: opleidingen volgen, mezelf verdiepen, ontdekken welke therapeut ik precies ben. Ik sta nog maar aan het begin, maar weet wel dat dit hét is.”

Ze heeft nog twee tips voor LINDA.meiden-lezers. “Eén gaat over kiezen voor je eigen geluk: doe wat jij wilt, niet wat sociaal wenselijk is. Toen ik voor psychologie koos, dacht ik dat ik pas veel later in mijn leven aan de slag kon gaan als relatietherapeut, ondanks dat ik die tak altijd interessant heb gevonden. Waarom tien jaar wachten omdat je bepaalde denkbeelden hebt, als je ook nu kan beginnen? En twee gaat over relatietherapie: het is niet het laatste redmiddel, maar juist een waardevol cadeau aan jezelf en je partner. Als je voor relatietherapie kiest: wees nieuwsgierig en probeer niet meteen te labelen of iets goed of fout is. Het is interessanter om te onderzoeken waar bepaald gedrag vandaan komt. Daar kom je uiteindelijk ook het verst mee.”

Chevaly is antidiscriminatie-expert: 'Ik zeg wat anderen niet durven te zeggen'Lees meer