De carrièreladder beklimmen on your own terms: in ‘MEIDEN aan de macht‘ spreken we mensen met de leukste, spannendste en bijzonderste banen.
Deze keer: Noémi Sarpe (27), modefotograaf en kunstenaar.
De carrièreladder beklimmen on your own terms: in ‘MEIDEN aan de macht‘ spreken we mensen met de leukste, spannendste en bijzonderste banen.
Deze keer: Noémi Sarpe (27), modefotograaf en kunstenaar.
Noémi wist als kind al dat ze een ondernemer wilde worden. “Ik was altijd bezig met dingen doen en maken. Denk aan sleutelhangers en armbandjes maken en verkopen aan leraren, moeders en klasgenoten. Ik vond het leuk om zelf geld te verdienen met iets wat ik maakte. Alles draaide om geld verdienen én plezier hebben. Als mijn moeder vroeg wat ik later wilde worden, zei ik: ‘Iets met mode, iets waarvan anderen zouden zeggen: dat wil ik ook doen.'”
Na de middelbare school koos ze, zoals ze zelf zegt, ‘voor de vorm’ een studie uit. “Ik was heel jong en wilde ondernemen, maar ik dacht: laat ik toch iets studeren. Popacademie of kunstacademie vond ik te voor de hand liggend. Dus schreef ik me in voor de studie International Business. Ik moest jaarverslagen samenvatten en heel veel rekenen, dat was niks voor mij. Mijn hoofd was ook totaal niet bij de studie, maar ik was 17 jaar en leerplichtig.”
“Om tijd te doden én iets voor mezelf te doen, begon ik onder lestijd mijn eigen social media agency. Ik zocht lokale klanten terwijl ik had moeten opletten op school. Het studeren stond me zo tegen dat ik het tweede jaar niet eens boeken bestelde. Uiteindelijk ben ik, samen met mijn moeder, in gesprek gegaan met een leerplichtambtenaar om vervroegd te stoppen met school. Ik kreeg akkoord en liet dat hoofdstuk achter me.”
Na haar schooltijd ging ze vol voor haar eigen pad. “Ik maakte meteen een vliegende start: ik zette via Instagram kleine samenwerkingen op en maakte content voor merken. Hoewel ik altijd al een liefde heb gehad voor fotografie, ambieerde ik het niet om zelf voor de camera te staan. Een carrière als influencer zag ik niet zitten.”
Op haar negentiende ging ze aan de slag bij een schoenenmerk. “Ze vroegen of ik hun social media kon doen. Ik zei ja, en vertelde er meteen bij dat ik ook kon fotograferen. Had ik het ooit officieel geleerd? Nee, maar ik blufte me erdoorheen want ik had wel een visie.”
“Ik had nog nooit een echte fashionshoot gedaan, maar keek naar hoe grote fotografen het aanpakten, zag wat voor apparatuur zij gebruikten, en zei: dat heb ik ook nodig. Dat werkte. We gingen direct naar het buitenland voor campagnes. Ik editte de foto’s op mijn iPhone, want ik had geen idee hoe die professionele programma’s werkten. Toch zag het er goed uit, en zo begon het balletje te rollen.”
Vanaf dat moment ging het snel. “Ik deed productie, fotografie en nabewerking – alles zelf. Ja, ik blufte me door elk nieuw project heen, maar het bluffen veranderde in kunnen. Zo leerde ik alles in de praktijk.”
Toen Noémi met school stopte, wist ze één ding zeker: ze wilde de wijde wereld in. “Ik ging in mijn eentje naar Parijs Fashion Week om streetstyle te fotograferen. Daar leer je zoveel van. Je staat tussen de grootste namen, maar je hoort er gewoon bij als je zelfverzekerd bent.”
Rond haar 22e kwam corona en daarmee een nieuwe fase. “De wegen scheidden met het schoenenmerk waarvoor ik werkte, maar ik kon inmiddels echt fotograferen en produceren. Sindsdien reis ik de wereld rond, van New York en L.A. naar Parijs en andere plekken. Ik heb gewerkt met grote merken als Tommy Hilfiger en Casablanca, en bekende modellen als Romee Strijd en Naomi Campell. Ook fotografeerde ik de bruiloft van Mikky Kiemeney en Frenkie de Jong, net als actrice Amy Jackson-Westwick, de vrouw van Gossip Girl-acteur Ed Westwick.”
Ze vervolgt: “Ik vind het heerlijk om te netwerken. Op de een of andere manier beland ik altijd precies waar ik moet zijn. Ik geniet van het leven en mooie aesthetics, ik leef wat ik ben en wat ik voel, dat zie je terug in mijn werk. De wereld ligt aan mijn voeten. Ik zou gek zijn als ik het niet oppak, toch?”
Haar favoriete opdracht? “Amy’s bachelorette in Parijs. Ik vloog mee in een privévliegtuig van Londen naar Parijs, verbleef in een luxe suite mét butler en keek uit op de Eiffeltoren. Ik at kaviaar als ontbijt. Toen stond ik even stil: van fotograferen in een lokaal pannenkoekenhuis in Brabant naar Hôtel Plaza Athénee in Parijs – mijn camera heeft me hier gebracht. Dat is echt bizar.”
Tekst loopt door onder de post.
Noémi noemt zichzelf een allround creative. “Ik zing, speel piano, maak kunst. Muziek is een groot deel van mijn leven. Als ik reis, moet mijn koptelefoon mee. Als ik van de schermen af wil, ga ik piano spelen of zingen. Soms zelfs midden in de nacht. Dat is mijn therapie.”
Toch is haar werk niet alleen glitter, glamour en jetsetten. “Mensen denken vaak dat het leven van een fotograaf glamourous is, door wat ze online zien. Maar ze zien niet de nachten dat ik tot vier uur aan het editen ben of de dagen dat ik totaal overprikkeld ben na 12 uur op set. Soms krijg ik kortsluiting in mijn hoofd van alles wat ik nog moet doen. En daar komt dan ook schuldgevoel bij: dat ik niet ondankbaar mag zijn of even mag balen. Zelfs die stressmomenten zijn tenslotte een bijproduct van de mooie dingen die ik mag doen. Ik moet mezelf soms dwingen om stil te beseffen: dit is mijn leven. Neem niets voor lief.”
Ze vervolgt: “Ik vind het lastig wanneer mensen zeggen: ‘Jij hebt gewoon geluk’. Ja, geluk speelt soms mee, maar het is ook een keuze – om risico’s te nemen, om ondernemer te zijn, om momenten te missen en geld én uren te investeren in mezelf. Ik ben me bewust van mijn privilege, maar ik heb het ook zelf gecreëerd.”
Tekst loopt door onder de post.
Er zijn ontelbaar veel modefotografen, maar Noémi weet zich te onderscheiden van haar concullega’s. “Ik blijf bij mezelf. De sfeer op set is mij heilig. Als ik invloed heb, wil ik een goed team om me heen. Word ik geboekt, dan zorg ik dat ik goed in mijn energie zit. Mensen boeken mij niet alleen om mijn werk, maar ook om de vibe die ik meebreng.”
Qua stijl kun je haar werk uit duizenden herkennen. “Mijn beelden hebben een filmisch karakter; jaren 60 tot 80, veel warmte, veel ziel. Ik denk in filmframes. Daardoor krijgen foto’s een verhaal. Voor inspiratie kijk wel om me heen, maar niet te vaak naar andere fotografen. Ik wil mijn eigen visie niet laten beïnvloeden. Keep it in the mirror, but don’t take your eyes off the road. Dat is hoe ik werk: gefocust op mijn pad, niet op wat iemand anders doet. Zo blijf ik authentiek.”
Door de jaren heen heeft Noémi niet alleen talloze shoots gedaan, ze heeft ook duizenden beelden geschoten die nooit het daglicht zagen. “Op een dag dacht ik: dit is te mooi om op mijn harde schijf te laten verstoffen. Dus begon ik mijn werk te cureren.” En zo ging ze van fotograaf naar kunstenaar.
Ze lacht. “Ik had geen plan. Ik ging naar een fotobeurs, sprak daar toevallig met de eigenaar en besloot een kleine collectie te printen en tentoon te stellen. De prints kwamen drie dagen voor de beurs binnen. Typisch ik. Maar ik verkocht uit en werd de bestseller van de beurs. Wat ik deed voelde al goed, maar dit was een extra bevestiging dat ik op het goede pad zat.”
De collectie kreeg de naam VOYAGE, VOYAGE. “Het zijn beelden die ik maakte tijdens mijn reizen. Een ode aan de plekken en momenten die me gevormd hebben. Inmiddels heb ik al veel mensen blij mogen maken met mijn kunst, en loopt de verkoop goed. Ook heb ik mijn limited koffietafelboek uitgebracht. Dat was echt een droom. Toen ik het eerste exemplaar in handen had, moest ik huilen. Dat mijn werk in huizen hangt en op koffietafels ligt, is echt onwerkelijk.”
Tekst loopt door onder de post.
Noémi bruist van de plannen. “Ik wil het liefst als creative director campagnes creëren voor merken als Gucci en Loewe. Ik wil mijn kunstcollectie uitbreiden en wereldwijd tentoonstellen. Nog meer boeken maken, nog meer shoots doen, nog meer van de wereld zien. En weet je, ik geloof niet in toeval. Alles wat ik doe, leidt ergens naartoe. En dus weet ik dat alles wat ik wil, me ook gaat lukken.”
Ondanks het internationale karakter van haar werk, blijft ze stevig gegrond. Die Brabantse nuchterheid krijg je er niet uit met een beetje kaviaar of een reis in een privévliegtuig. En hoewel Noémi alleen werkt, schrijft ze haar succes niet uitsluitend aan zichzelf toe. “Zonder mijn moeder, de support van vrienden en mijn geliefde, was dit allemaal niet gelukt. Ze staan altijd voor me klaar, door dik en dun. Dat is alles waard, want zij zijn het belangrijkste wat ik heb.”
Funny columns, persoonlijke verhalen en lekkere deals in je inbox.
Meld aan