De carrièreladder beklimmen on your own terms: in ‘MEIDEN aan de macht’ spreken we mensen met de leukste, spannendste en bijzonderste banen.
Deze keer: Marlies ter Wielen (28), oprichter van designertassenwebshop Pepper Luxury Vintage.
Marlies' vintage tassenmerk liep goed, tot een advocaat mailde: ‘Het is klaar, dacht ik’
Een tas als mijlpaal
Als kind had Marlies nog geen hyperfocus op designertassen. “Wel wist ik dat ik iets met mode wilde doen. Als puber las ik iedere CosmoGIRL en keek ik non-stop naar The Devil Wears Prada. Maar ik ben niet iemand die van kleins af aan met Gucci-pakjes naar school ging. Die liefde voor designeritems sloop er later in.
Tijdens mijn opleiding International Business Management liep ik stage bij onder andere NIKKIE en Winkelstraat.nl. Daar werkte ik met vrouwen die vertelden over hun designertassen. Die kochten ze als cadeau voor zichzelf bij mijlpalen, bijvoorbeeld voor het halen van hun diploma of hun eerste baan. Dat idee vond ik iets magisch hebben. Toen ik mijn eerste fulltime baan kreeg, kocht ik mijn eigen eerste designertas van Chloé. Achteraf geen goede investering, want hij is nu niks meer waard – maar de herinnering wel natuurlijk.”
Van obsessie naar onderneming
“Na die eerste tas wilde ik er drie maanden later alweer een. Maar ja, je kunt moeilijk elke maand je hele salaris uitgeven. Dus begon ik vintage tassen te kopen en die later weer te verkopen. Zo ontstond een soort mini-handel, en groeide mijn eigen collectie.”
Dat ging zo door, tot ze samen met haar vriend een huis kocht. “We hadden geld nodig voor een nieuwe keuken en badkamer, dus ik verkocht in één keer al mijn tassen. Daarna focuste ik me op mijn fulltime baan, maar ik voelde na een tijdje dat ik er geen energie meer van kreeg. Ik was 26 en dacht: het is nu of nooit. Geen kinderen, geen vaste lasten die het onmogelijk maakten. Dus ik sprong. Vol erin.”
Bodil maakt design packaging toegankelijk: 'Mijn eerste klant bestelde 20.000 stuks'
Ondernemen in kleurplaten
Ondernemen zit sowieso in Marlies’ bloed. “Ik verkocht vroeger kleurplaten in de buurt. Één euro ongekleurd, anderhalf euro als ik ze had ingekleurd. Later verkocht ik scrunchies, die ik maakte met mijn moeder en zusje. En toen biab-nagels een ding werden, deed ik een cursus en begon ik daarna een nagelstudio aan huis.
Toch waren dat altijd side hustles, dit was iets wat ik fulltime wilde doen. Dat maakte het spannend, maar ik wist dat ik het kon. Ik ben mijn eigen doelgroep. Er zijn zoveel meiden die net als ik op zoek zijn naar een betrouwbare plek waar je mooie designertassen voor een goede prijs kan kopen. Die plek wilde ik bieden.”
Hele website ‘uitverkocht’
Met behulp van YouTube-video’s zet Marlies haar eigen website en branding op. “Dat kostte veel tijd, omdat ik tegen 101 dingen aanliep. Toen de webshop eindelijk stond, was daar het volgende obstakel: de voorraad. Waar ging ik zoveel designertassen vandaan halen zonder groot startbudget en een vaste leverancier?
Ik zocht naar een creatieve oplossing en zette alle designertassen van mijzelf, vriendinnen en kennissen op de foto. Toen de website live ging, uploadde ik alle foto’s, maar markeerde ik de items meteen al als uitverkocht. Daardoor leek het alsof mijn eerste voorraad als verse broodjes over de toonbank ging. In realiteit had ik maar een paar tassen die ik daadwerkelijk aanbood.”
Keihard bluffen
“Bij mijn eerste leverancier heb ik keihard moeten bluffen. Het is een Aziatische man met wie ik nog steeds samenwerk. In het begin bleef ik herhalen: ‘Geloof me, dit wordt groot’. Hij had natuurlijk nul vertrouwen in me. Zij werken normaal alleen met bedrijven, dus hij dacht: ja hoor, zo’n meisje uit Nederland… het zal wel. Toch is het me gelukt om hem te overtuigen.
Inmiddels hebben we verschillende leveranciers in Azië, maar ook in Amerika en Europa. Het zijn allemaal betrouwbare resell-bedrijven. Ik heb er bewust voor gekozen om geen tassen van particulieren te kopen, omdat de kans dan groter is dat er neppe items tussen zitten. Dat risico willen we niet lopen.”
Mail van advocaat
“Ik begon twee jaar geleden onder de naam Bobbie – een naam die op mijn lijstje stond als ik ooit een dochter zou krijgen. Alles klopte eraan: kort, krachtig, persoonlijk. Natuurlijk had ik wel even opgezocht of die naam al bestond in de tassenbranche. Er popte niets op, dus ik dacht: let’s go.
Maar toen ik na anderhalf jaar besloot om een trademark aan te vragen (zodat de naam wettelijk beschermd is, red.), kreeg ik ineens een mail van een Franse advocaat. In de onderwerpregel stond ‘URGENT’. Daardoor dacht ik in eerste instantie dan het spam was, maar toen ik ‘advocaat’ zag staan, wist ik dat het foute boel was.
Een Frans schoenenmerk beschuldigde me van inbreuk op hun beeld- én woordmerk. Ik wist al van hun bestaan af, maar dacht dat ze met schoenen in een andere branche zaten. Totdat bleek zij ooit óók tassen hadden verkocht en daar dus nog steeds een geldig trademark voor hadden. Ik stond met mijn rug tegen de muur en voelde me zo dom.”
Rebeca en Kimberlynn runnen een geurimperium: 'Niet wij tegen elkaar, maar wij tegen het probleem'
Van Bobbie naar Pepper
Marlies schakelt meteen zelf een advocaat in. “Die zei meteen dat ik dit niet kon winnen. Aanvechten zou me alleen maar tienduizenden euro’s kosten. Daarom ging ik akkoord met de eisen van het Franse bedrijf. Binnen drie maanden moest ik alles rondom de naam en branding veranderen.
Dat voelde zó oneerlijk. Ik had net honderden dustbags laten drukken met Bobbie erop… Het ging zoveel geld kosten om alles te veranderen. Ik lag de eerste nachten huilend in bed en dacht oprecht: dit was het dan. Leuk geprobeerd, klaar nu.
Uiteindelijk heb ik toch besloten om door te gaan en heb ik hulp gevraagd aan iemand met verstand van branding. Samen kozen we voor de naam Pepper. In het begin was ik vooral nog teleurgesteld dat Bobbie weg was. Het voelde als een break-up, maar op een gegeven moment zag ik dat de nieuwe branding eigenlijk veel sterker is. Al ging onze winst wel weer even naar nul.”
Pop-upwinkels
Gelukkig gaat het inmiddels weer goed met Marlies’ bedrijf. “De pop-up eind juni was echt mijn hoogtepunt tot nu toe. We namen driehonderd tassen mee en verkochten er in drie dagen bijna alles. Het was de eerste keer dat ik zag wat het merk fysiek met mensen doet. Dat gevoel, die energie – ik was helemaal overdonderd.”
Die ervaring smaakt naar meer. “Dit jaar willen we nog een pop-up in Nederland doen, volgend jaar hopelijk al in het buitenland. Mijn ultieme droom? Een vaste winkel in elke grote modestad: Parijs, Berlijn, Milaan, Londen… Gewoon: Pepper overal.”
Anna over succes van Maniac Nails: 'Fout kostte ons meer dan een ton'
