Dol op dieren

“Ik wilde altijd al met dieren werken”, begint Angèlica. “Eerst dacht ik aan werken in een dierenasiel of politie te paard. Maar al snel wist ik: ik wil dierenarts worden.” Hoewel ze thuis alleen een hond, hamsters en een paardrijhobby had, was ze altijd bezig met dieren. “Ik heb ooit een ceremonie gehouden voor een overleden vleermuis. Op de basisschool nam ik twee ratten als huisdieren en liep op zondagen met die twee diertjes in mijn nek door de straat. Mijn liefde voor dieren zat er al vroeg in.”

Op de middelbare school liep ze een dag mee met een dierenarts in de spoedkliniek van de universiteit. “Toen ik dat zag, wist ik het zeker. Daar is mijn interesse in spoedzorg ontstaan.” Na haar vwo wordt Angèlica direct ingeloot voor de studie diergeneeskunde in Utrecht. “Die studie duurt zo’n 7,5 jaar, ik heb er 8 jaar over gedaan. Het was pittig. Tijdens de master liep ik coschappen. Een beetje zoals in Grey’s Anatomy, maar dan met dieren. We liepen in witte jassen achter specialisten aan.”

De universiteit bood ook indrukwekkende ervaringen. “Ik heb eens een kat gezien waarbij twee hersentumoren werden verwijderd. En een schedeldakvervanging met kunststof. Het is bijzonder dat zulke ingrepen ook bij dieren kunnen. Er was zelfs een bijvak 3D-printing, waarbij ze snavels voor vogels maakten.”

Spoeddierenarts

Toch voelde het voor Angèlica soms alsof haar werk niet genoeg maatschappelijk verschil maakte. “Het voelde elitair. Mensen kopen dieren met bekende anatomische of aangeboren afwijkingen en wij moeten dat dan maar zien op te lossen. Maar spoedzorg voelde anders. In acute situaties kun je écht iets betekenen.”

Sinds vijf jaar werkt Angèlica dan ook als spoeddierenarts. “Dat houdt in dat ik veel avond-, nacht- en weekenddiensten heb. En dan maak je echt van alles mee. Zo heb ik een keer een slang op consult gehad, net als een witbuikegel en een papegaai. Verder zie ik van alles: van zeer ernstige verwondingen door aanrijdingen tot bekende rasgebonden problemen en bijzondere ongelukjes in huis.”

“Niet zo lang geleden heb ik drie honden tegelijk moeten laten braken, omdat er een schaal chocola van tafel was verdwenen en niemand wist welke hond het had gegeten. Honden slikken de raarste dingen in: condooms, tampons, hele satéprikkers, medicatie van eigenaren en drugs. Ik heb ook een keer gehad dat ik na een dienst in mijn jaszak voelde en een drol tegenkwam. Hoe die daar was gekomen? Ik heb nog steeds geen idee.”

Het werk als spoeddierenarts kent dan ook zware momenten. “Wat ik lastig vind zijn gevallen die voorkomen hadden kunnen worden. Katten met lelie-intoxicatie of dieren die door verkeerd toegediende medicatie of ontvlooiingsmiddelen epileptische aanvallen krijgen. Dan zie je ze doodziek binnenkomen en dat had in de meeste gevallen dus voorkomen kunnen worden.”

“Het komt ook echt binnen als je dieren moet laten inslapen, soms zelfs met spoedeuthanasiën als dieren dreigen te stikken. Dat verdriet is lastig om met mijn omgeving te bespreken, omdat die niet goed snapt hoe ernstig de situatie was. Gelukkig kan ik het er met mijn collega’s over hebben. Het is dan extra fijn dat het door hen bevestigd wordt dat we alles hebben gedaan wat we konden. Soms, ondanks onze behandelingen en therapieën, redt een dier het gewoon niet.”

Tekst loopt door onder de post.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Angelica May (@angelicamayyy)

TikTok

Daarom begon Angèlica een TikTok-kanaal (@angelica.thevet), waar ze mensen informeert over risicofactoren. “Ik probeer duidelijkheid te scheppen. Er staat zoveel foute informatie online. Ik krijg vaak reacties van mensen die ernstige situaties hebben kunnen voorkomen dankzij mijn video’s. Ook studenten en collega-dierenartsen laten regelmatig weten dat ze wat aan mijn content hebben.”

Het heeft ook een keerzijde. “Sommige onderwerpen zorgen voor veel comments, denk aan dierenvoeding of financiële zaken. Online wordt er soms fel op gereageerd en commentaar geleverd op onze branche. Er lijkt wantrouwen te ontstaan bij de dierenarts en eigenaren winnen liever advies in bij de fokker of de trimsalon, wat ik heel vaak fout zie gaan. Dat terwijl de dierenartsen die ik ken zo hard werken om elke dag maar paraat te staan voor alle dieren in Nederland en ook nog eens zoveel kennis hebben op verschillende gebieden. We trekken echt vaak genoeg dieren voor de hemelpoorten weg.”

Adopteren

Angèlica’s liefde voor dieren stopt niet na haar shift. “Ik heb meerdere katten geadopteerd. Eentje uit Spanje, drie uit Brazilië, het waren allemaal straatkatten. En dan is er nog eentje die als patiënt bij me binnenkwam. Ze was van twee hoog gevallen, had daardoor allemaal verwondingen en was verlamd. De eigenaar wilden geen verdere scans laten doen en besloten voor euthanasie te kiezen. Ik kreeg het niet over mijn hart, ze was pas drie maanden oud.”

Uiteindelijk besloot de spoeddierenarts om de kat mee naar huis te nemen en de zorg te geven die ze nodig had. “Ik moest handmatig haar blaas legen, dus ik nam haar overal mee naartoe. Daarnaast had ze fysiotherapie nodig om weer te leren lopen. Na vier weken ging het een stuk beter met haar. Het idee was om haar alleen te verzorgen en daarna weer over te dragen aan de eigenaren of ter adoptie te stellen, maar ik was al verliefd. Ze is gebleven. Als ik haar zorg niet voor mijn rekening had genomen, was ze er niet meer geweest. ”

Straatdieren helpen

Angèlica’s grootste droom? Die ligt buiten de Nederlandse grenzen. “Ik doe elk jaar vrijwilligerswerk in Brazilië, een land waar er enorm veel straatdieren zijn. Dat raakt me diep. Mijn hart breekt als ik denk aan de dieren die op straat leven en geen hulp krijgen. En dus ga ik er jaarlijks heen om mijn steentje bij te dragen.”

“Er is een kliniek in Sri Lanka, die specifiek straathonden helpt, waar ik graag een keer heen wil om te werken. Maar mijn grootste droom is om ooit in het buitenland een eigen kliniek te openen waar ik straatdieren kan helpen. Wanneer dat precies gaat gebeuren, blijft nog even de vraag. Het is een ingewikkelde financiële puzzel om te leggen, maar ik hoop dat het me lukt. Dan kan ik hulpbehoevende dieren écht helpen. Met spoed doe ik dat ook, maar ik wil meer.”

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Angelica May (@angelicamayyy)

Emma opent eigen boekwinkel: 'Ik nam een risico – het was gaaf en overweldigend'Lees meer